Μενού
Οι Arctic Monkeys σε συναυλία.
AP Photos.
  • Α-
  • Α+

Δεν ξέρω ακριβώς με τι προσδοκίες πήγαινε ο 33χρονος εαυτός μου στη συναυλία των Arctic Monkeys. Τουλάχιστον ως προς το κοινό. Μπορώ πάντως να ομολογήσω ότι με τη συγκεκριμένη μπάντα είμαι πρωτοδισκάκιας. Ίσως και δευτεροδισκάκιας. Το λέω ξεδιάντροπα αλλά δεν σημαίνει ότι είμαι και περήφανος γι'αυτό.

Τους είχα αγαπήσει όταν ακόμα η Τήνος ήταν νησί για θεούσες, η Ανάφη «πού είναι αυτό;» και τα σούσι ωμά ψάρια που τρώνε οι Ιάπωνες. Έκτοτε τους έχασα για πολύ καιρό, τους πετύχαινα πού και πού σε κανένα ραδιόφωνο, σαν παλιό συμμαθητή που συμπαθούσα, λέμε ένα «πάμε για μία μπίρα» και μετά ξαναχανόμαστε. Τους ξαναβρήκα ουσιαστικά στην Πλατεία Νερού την Τετάρτη που πέρασε.

Με βάση, λοιπόν, την προσωπική μου σχέση μαζί τους περίμενα -τελείως λανθασμένα όπως αποδείχθηκε- ότι στη συναυλία τους θα υπήρχε ένα τεράστιο κοινό ανθρώπων μεταξύ των 25 και των 50 ετών. Κάποιοι true fans που παρακολουθούν όλη τη δισκογραφία τους, κάποιοι άλλοι πιο φασαίοι που ήθελαν να ακούσουν το “Do i wanna know?” και εμείς οι υπόλοιποι που ήμασταν κάπου στο ενδιάμεσο αυτού του διπόλου.

Τι είναι όλα αυτά τα δεκαπεντάχρονα;

Τελικά με το που έφτασα πήρα αυτή την πρόβλεψη που έκανα και την άφησα στον πρώτο κάδο σκουπιδιών που βρήκα πέριξ της Πλατείας Νερού. Όχι ότι η διάκριση των ανθρωπότυπων δεν υπήρχε. Υπήρχε αλλά δεν είχε καμία σημασία. Περιοριζόταν σε κάποιες γκριζομάλλικες σημαδούρες στο μέσο ενός ωκεανού έφηβων παιδιών (κυρίως κοριτσιών) που ούρλιαζαν για τον Alex Turner.

«Μα καλά ακούνε τα μικρά Arctic Monkeys;» ρωτούσαμε ο ένας τον άλλο μέσα στον μικρόκοσμό μας. Θα παίρναμε την απάντηση μας λίγο αργότερα από τις τσιρίδες και από ένα κοινό που ήξερε κάθε στίχο από κάθε τραγούδι της μπάντας. Το είχα ζήσει και λίγες εβδομάδες πριν στη Rosalia αλλά εκεί είχα πάει προετοιμασμένος θείος που κάθεται με τη νεολαία. Εδώ άνοιξα μία πόρτα που δεν γνώριζα καν ότι υπάρχει.

Και μετά την πρώτη ερώτηση, ήρθε και η δεύτερη: Πού διάολο τους έμαθαν; H απάντηση ήρθε από έναν καλό φίλο: «Μου είπε μία φίλη ότι παίζει πολύ στο TikTok». Κάθε κομμάτι του παζλ είχε μπει στη θέση του. Τα παιδάκια γύρω μου είχαν λόγο να βρίσκονται γύρω μου. Επανέλαβα άμεσα αυτή την ανακουφιστική πληροφορία σε κάθε γνωστό που βρήκα μπροστά μου. Έχουν πάντα μία γοητεία οι εύκολες απαντήσεις στα σύνθετα ερωτήματα.

Απλά το παίζει στο TikTok

Οι Arctic Monkeys είναι φυσικά ένα μόνο παράδειγμα. Το TikTok έχει αποκτήσει μυθολογικές διαστάσεις ως ψηφιακό μέσο. Είναι ουσιαστικά το κατεξοχήν κοινωνικό δίκτυο με το οποίο κατηγοριοποιούμε ως Άλλο τους zoomers. Έχει γίνει επίσης το σύμβολο της χειραφέτησης της επόμενης γενιάς από τον απόλυτο έλεγχο που είχαν επί χρόνια στις διαδικτυακές κοινότητες οι millennials

Γι’ αυτό ίσως και να είμαστε τόσο επιφυλακτικοί απενάντί του. Σκεφτείτε το.

Όταν το απορρίπτουμε, το κάνουμε κατευθείαν και χωρίς δεύτερη σκέψη. Δεν μπλέκουμε μαζί του. Όταν τελικά φτιάχνουμε, φτιάχνουμε επειδή «πρέπει από τη δουλειά» ή για να δούμε τι συμβαίνει εκεί μέσα. Δηλώνουμε δηλαδή εξαρχής ότι δεν είμαστε οργανικό μέλος του. Λειτουργούμε σαν λευκοί εξερευνητές που κοιτάνε σαν εξωτικό πουλί έναν πολιτισμό που διαφέρει πολύ από τον δικό τους. Ίσως και με ένα αίσθημα ότι είμαστε καλύτεροί του.

Ο λόγος που δεν είμαστε πια νέοι

Ταυτόχρονα, οριοθετούμε τον ενδόμυχο φόβο ότι χάνουμε σταδιακά επαφή με το τι γίνεται εκεί έξω. Στη συναυλία των Arctic Monkeys, για παράδειγμα, δεν είχαμε χάσει την πραγματική εικόνα της κοινωνίας (για ακόμα μία φορά). Απλά δεν είχαμε TikTok για να ξέρουμε. Λες και το περιεχόμενο του TikTok δεν φτιάχνεται από τους χρήστες του αλλά επιβάλλει με ΦΕΚ τον τρόπο που οι νέες γενιές καταναλώνουν μουσική. Ακούνε τους Arctic Monkeys επειδή είναι στο TikTok, δεν είναι στο TikTok επειδή τους ακούνε.

Αρκετά υποτιμητικό αν το σκεφτείς. Κρύβει δε υπόρρητα και τη θεώρηση ότι ο τρόπος που ανακαλύπταμε εμείς μουσική ήταν καλύτερος. Τι σημασία έχει όμως;

Δεν είναι ακριβώς δόκιμη η αναλογία αλλά την κάνω. Θυμάμαι τους boomers που το 2010 το λέγανε facebook (με τόνο στο book) και τελικά άρχισαν και εκείνοι τα στάτους που οι millennials κοροϊδεύουν. Ωστόσο, ποιος ξέρει, μπορεί σε μερικά χρόνια να ανεβάζουμε και εμείς στο TikTok ατάκες του Office και Γιώργο Λεμπέση.

Βασικά δεν ξέρω. Είναι ακόμα δικός μας ο Michael Scott και ο Γιώργος ο Λεμπέσης;

Google News

Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.

BEST OF LIQUID MEDIA