Μαθαίνουμε πως ο ράπερ Rack (Ηρακλής Μαρνέζος) γιος του θρυλικού για την urban κουλτούρα, Ανδρέα Μαρνέζου, που γνωρίσαμε ως «Λεκτικός Επεξεργαστή» δέχτηκε πρόστιμο από το ΕΣΡ για άσεμνο περιεχόμενο στα νέα του τραγούδια. Το πρόστιμο ανερχόταν στα 30 χιλιάδες ευρώ, είχε αποδέκτη τον ίδιο και την εταιρεία του, την Barcode Entertainment και η σχετική κατηγορία έκανε λόγο για «προσβολή της ηθικής και πνευματικής ανάπτυξης των ανηλίκων».
Το ΕΣΡ συγκεκριμένα, εξέτασε ενδεικτικά πέντε τραγούδια που έχουν ανέβει στο κανάλι του Rack στο YouTube. Ήταν το «Omerta» (μαζί με τον Light), το «Vendetta», το «Unique» και το «Amor» που είναι δικά του, και το «Symphony» του How.
Ποιο ήταν το σκεπτικό του ΕΣΡ όμως για την επιβολή του προστίμου; Το καταγράφουμε:
«...γίνεται συχνά εξύμνηση και προβολή μέσω των τραγουδιών έκνομων και βίαιων συμπεριφορών, συμπεριλαμβανομένης και της εμφάνισης πλάνων οπλοκατοχής και οπλοχρησίας»
«...προβάλλονται σκηνές εμπορίας ναρκωτικών ουσιών, ενώ γίνονται άμεσες και έμμεσες αναφορές στους στίχους στα ναρκωτικά και στην αποκόμιση μεγάλων χρηματικών ποσών από την εμπορία τους», «γίνεται υποτίμηση των γυναικών με απαξιωτικές αναφορές σε αυτές και με προβολή πλάνων υποβιβασμού τους σε μέσο ικανοποίησης των αντρικών ορέξεων και επιθυμιών» και
«...οι στίχοι ορισμένων τραγουδιών περιέχουν υβριστικές εκφράσεις και λέξεις, ενώ ενίοτε προβάλλονται και προσβλητικές χειρονομίες».
Λογοκρισία και στο Ίντερνετ;
Δεν είναι η πρώτη φορά που το ΕΣΡ βάζει στο στόχαστρο του καλλιτέχνης της urban/hip hop κουλτούρας. Έχουν προηγηθεί οι Sin Boy, Toquel. Δημιουργείται λοιπόν η αίσθηση πως το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο εξετάζει το Ίντερνετ και βάζει στο στόχαστρο του καλλιτέχνες με απήχηση κυρίως στο νεανικό κοινό, που συνηθίζουν να χρησιμοποιούν προβοκατόρικο λόγο, ακόμα και φρασεολογία σκληρή, που μπορεί να προσβάλλει συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες,
Η λογοκρισία υπάρχει στην ελληνική ποπ κουλτούρα εδώ και δεκαετίες, έχει επιχειρήσει ακόμα και να εισχωρήσει στο έργο καλλιτεχνών όπως ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο οποίος την εποχή της επταετούς δικτατορίας, έπαιξε ένα πανέξυπνο «κρυφτό», βάζοντας στα τραγούδια του στίχους σουρεαλιστικούς, πολλαπλών αναγνώσεων(θυμηθείτε το «Ελσα Σε Φοβάμαι» που μιλούσε αλληγορικά για την ελληνική αστυνομία). Τι μπορούμε να πούμε όμως για τη λογοτεχνία σε ένα δημοκρατικό καθεστώς, που στοχεύει ένα μέσο επικοινωνίας όπως το Ίντερνετ, που βασίζεται στην ελευθερία της επιλογής (θα δεις τα video του Rack στο YouTube, αν πραγματικά το θέλεις);
Πέρα από την σαφή υπέρβαση ορίων ως προς τον έλεγχο των μέσων επικοινωνίας, εδώ είναι αναπόφευκτο να δημιουργηθεί ένα έξτρα πρόβλημα. Οι καλλιτέχνες όπως ο Sin Boy, o Toquel και ο Rack που αγαπούν τον προβοκατόρικο και αμφιλεγόμενο στίχο, που ενδεχόμενος μπορούν να βγάλουν και αναφορές στα ναρκωτικά, στο κυνήγι του εύκολου χρήματος, του εύκολου σεξ, της ευκολίας γενικά, μπαίνουν στη σφαίρα του «απαγορευμένου», αυτού που τρέμουν οι γονείς των παιδιών να μην τους χτυπήσει την πόρτα.
Αύριο ο Rack μπορεί να μην παίζει καν στο YouTube, αλλά σε ένα συναυλιακό χώρο με δεκάδες χιλιάδες τρελούς εφήβους που θα χτυπιούνται στα beats και θα απαγγέλουν τις ρίμες του σαν απαγορευμένο ευαγγέλιο.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
