Η πρώτη μου σκέψη ήταν να βάλω τίτλο «Όχι άλλο Τσαφούλια» σε αυτό το άρθρο. Τότε θα γινόταν παρανόηση, θα φαινόταν ότι δεν θέλω να δω ξανά κάποια σειρά/ταινία ή θεατρική παράσταση του ταλαντούχου δημιουργού Σωτήρη Τσαφούλια. Σε καμία περίπτωση δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Αποθεώνω τον Σωτήρη Τσαφούλια για το έργο του. Εδώ θα μιλήσουμε για κάτι διαφορετικό.
Ακούσαμε την παρακάτω δήλωση του Σωτήρη Τσαφούλια σε γνωστό podcast:
«Εάν έπρεπε να διαχωρίσω σε ποσοστό του ανθρώπους που έχω γνωρίσει στη ζωή μου και είναι μισογύνηδες, που έχω γνωρίσει στη ζωή μου, το 70% ήταν γυναίκες και οι περισσότερες δεν το αντιλαμβάνονταν καν».
Τι έκανε εδώ: πήρε την έννοια του μισογυνισμού και μας την εξήγησε, απλά και καθαρά. Με δικά του δεδομένα, με δική του έρευνα, έκρινε πως οι γυναίκες είναι αυτές που κάνουν μισογυνισμό και δεν το καταλαβαίνουν κιόλας. Σε καμία στιγμή δεν αντιλήφθηκε πόσο μισογυνισμό και mansplain* κρύβει η ίδια του η δήλωση.
Αυτή η «υπερ-συμμετοχή» στο δημόσιο λόγο, του έχει δώσει την αίσθηση ότι ξέρει πολλά και μπορεί να εκφέρει γνώμη για κάθε σοβαρό θέμα εκεί έξω.
Ο ίδιος άνθρωπος στο πρόσφατο παρελθόν είχε περιγράψει το κίνημα Black Lives Matter ως «φασιστικό», έχει συνδέσει την πολιτική ορθότητα με τον φασισμό, έχει τονίσει ότι η LGBTQI κοινότητα δεν θα πρέπει να «φωνάζει» αλλά να «συστηθεί» ξανά. Συνήθως μετά από κάθε προβοκατόρικη δήλωση, βρίσκει και μια ταιριαστή επεξήγηση. Κρατάει ίσες αποστάσεις, όσο αυθαίρετο και λάθος κι αν είναι αυτό που έχει μόλις δηλώσει.
Πού είναι το λάθος
Έχουμε πολλούς «Τσαφούλιες» στην καθημερινότητα μας. Είναι οι συγγενείς με τους οποίους θα μιλήσουμε σε κάποιο τραπέζι και θα μας αποκαλύψουν ότι «διάβασαν κάπου στο Ίντερνετ ένα άρθρο» που λέει πχ, ότι ο Ντόναλντ Τραμπ είναι ο πιο δημοκρατικός πρόεδρος των ΗΠΑ. Είναι η γειτόνισσα που άκουσε «κάπου σε μια ομάδα στο facebook» ότι μια φίλη της έκανε το εμβόλιο Covid και έπειτα πέθανε και τόσοι άλλοι που ισχυρίζονται ότι τα ξέρουν όλα χωρίς να έχουν ψάξει να μάθουν αν αυτό που άκουσαν είναι όντως είναι αληθινό, ζουν ανάμεσα μας.
Όλοι ξέρουμε κάποιον που έχει «τσιμπήσει» από κάπου μια μασημένη αλήθεια, ένα αξίωμα που διατυπώθηκε χωρίς κόπο, με κείμενο γραμμένο στο πόδι, αλλά αλλά με τις κατάλληλες, ηχηρές λέξεις, για να αναπαραχθεί εύκολα και γρήγορα. Όλοι έχουν διαβάσει «κάτι στο Ίντερνετ» ή έχουν ακούσει κάτι από κάποιον «μέσα στα πράγματα».
Όλοι νομίζουμε πως είμαστε κάτι σαν ερασιτέχνες ερευνητές και τα ξέρουμε όλα. Τα ξέρουμε όντως;
Στον πλήρως «αλγοριθμόποιημένο» δημόσιο λόγο του 2025, η αναζήτηση της αλήθειας κρύβει πάντα έξτρα κοπετό, γι' αυτό όσοι τέμνουν σοβαρά θέματα σε «πενηνταράκια» από τον Ντόναλντ Τραμπ ως τον μέσο επώνυμο ένοικο τηλεπαραθύρων, όσοι έχουν άποψη, επί παντός επιστητού, γίνονται με μαθηματική ακρίβεια viral.
Θα ήταν τουλάχιστον επαναστατικό, για τον κάθε επώνυμο σαν τον Σωτήρη Τσαφούλια, να απαντήσει σε ερώτηση δημοσιογράφου για κάποιο φλέγον ζήτημα, με ένα «δεν ξέρω/δεν απαντώ». Να πει ότι δεν ξέρει, κι ας έχει πείσει τον εαυτό του πως τα ξέρει όλα.
*mansplain: Αγγλικός νεολογισμός που προέκυψε ως συνδυασμός των λέξεων man (άνδρας) & explaining (εξήγηση) και έχει υποτιμητική σημασία. Ορίζεται ως «η πράξη του να εξηγεί κάποιος κάτι σε κάποιον, συνήθως ένας άνδρας σε μία γυναίκα, με τρόπο περιφρονητικό, κηδεμονικό ή πατροναριστικό».
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
