Δεν είναι μάλιστα λίγοι αυτοί που δεν είδαν/βλέπουν κάτι τέτοιο με κακό μάτι. «Αφού δεν μπορούμε μόνοι μας, ας έρθουν οι ξένοι να μας βάλουν τα δύο πόδια σε ένα παπούτσι να γίνουμε ανθρώποι». Κάπως έτσι επεκτείνεται αυτή η λογική στα πάντα. Κάπως έτσι έχουμε καταλήξει ότι τα πάντα σε αυτή τη χώρα, υπηρεσίες, θεσμοί, δημόσιοι λειτουργοί, είναι «για τα μπάζα» και αν υπάρχει μια ελπίδα είναι μια βαριά ευρωπαϊκή εποπτεία για να λειτουργήσουν τα πράγματα όπως πρέπει.
Σε κάποιους τομείς. Ή και σε όλους. Γιατί όχι; Θα φέρουν οι ξένοι την εποπτεία, την τεχνογνωσία, τον βούρδουλα. Αλλά τα πράγματα δεν λειτουργούν έτσι. Ποτέ και πουθενά. Και είναι απόλυτα λογικό αν το σκεφτείς.
Καμιά χώρα που παραχώρησε την εθνική της κυριαρχία και την αξιοπρέπεια δεν έγινε η χώρα που καρπώθηκε αυτή την παραχώρηση. Αν και οι βρετανικές αποικίες οδηγούσαν ανάποδα, δεν έγιναν Βρετανία. Παρέμειναν σκλάβοι της βρετανικής αυτοκρατορίας για όποια δουλίτσα είναι χρήσιμοι.
Ουδέποτε τους είδε κάποιος ως ισότιμους. Απλά οδηγούσαν από την ίδια πλευρά που το έκανε και το στέμμα. Αν η Ελλάδα πούλησε το κορμί και την ψυχή της για τα «απαραίτητα» δανεικά των εταίρων, δεν έγινε ισότιμος εταίρος, αλλά παντοτινή «εταίρα».
Οπότε πού καταλήγουμε; Ένα κράτος παραδομένο στη διαφθορά και την αναξιοκρατία, μια χώρα με πολίτες πεπεισμένους πως... έτσι είναι τα πράγματα και παραιτημένους από κάθε ελπίδα για αλλαγή, που πιστεύουν ακόμα ότι είναι μέρος του στενού πυρήνα της Ευρώπης, ο οποίος όμως δεν έχει καμία διάθεση να ασχοληθεί ουσιαστικά με αυτό το μετα-οθωμανικό υβρίδιο και τους έχει στο φτύσιμο ακόμα και ως γκαρσόνια.
Σε καμία κρατική αποτυχία δεν υφίσταται λοιπόν το στοιχείο της έκπληξης. Είμαστε σίγουροι ότι ο σχεδιασμός γίνεται, κατά κανόνα, από σφουγγοκωλάριους μειωμένης αντίληψης. Ή ακόμα χειρότερα από θρασείς αδίστακτους. Αν, για παράδειγμα, αποκαλυφθεί ότι η ηγεσία της ΕΛΑΣ άφησε εσκεμμένα να συμβεί το μακελειό στη Νέα Φιλαδέλφεια, ποιος θα το χαρακτηρίσει «πρωτοφανές»; Όταν το δίλημμα «διαφθορά ή ανικανότητα» είναι κυρίαρχο σε οτιδήποτε αφορά τη δημόσια σφαίρα, πόθεν μπορεί να προκύψει η έκπληξη;
Αν κάτι πρέπει να επισημανθεί σε αυτή την κατάσταση δεν είναι η ανάγκη παραιτήσεων πολιτικών προϊσταμένων ή υπηρεσιακών παραγόντων. Αυτό είναι αστειότητα. Σε μια μακρά λίστα πνευματικής ανικανότητας, οι οποίοι παραιτημένοι θα αντικατασταθούν από κάποιους ίδιων «προσόντων». Στο επίπεδο του κρατικού μηχανισμού η κατάσταση βαίνει όπως η κλιματική αλλαγή. Μη αναστρέψιμη! Το πρόβλημα μοιάζει να είναι αλλού γιατί από εκεί ξεκίνησε. Και αφορά τη δικιά μας παραίτηση.
Βλέπετε είμαστε εμείς που παραιτήθηκαμε κάθε δικαιώματος μας. Όταν γίναμε εκλογική πελατεία, για ένα ρουσφέτι, μια θεσούλα, όταν δεν τσακωθήκαμε με τον πρώτο που ζήτησε λάδωμα, αλλά αποδεχθήκαμε πως «έλα μωρέ, όλοι έτσι το κάνουν», όταν δεν πατήσαμε πόδι στην όποια (όχι αστυνομική, αλλά «μπατσική») αυθαιρεσία και λογική, χάσαμε για πάντα μια παρτίδα και ακυρώσαμε μια πατρίδα.
Βρίζουμε αυτούς που μας κυβερνάνε, αλλά σκεφτήκαμε ότι είμαστε χειρότεροι από αυτούς;
Ας μη ζητάμε ευθιξία τώρα. Ο κάθε αρχηγός της ΕΛΑΣ θα βρει χίλιες δικαιολογίες για να μην ξεκολλήσει τα τροφαντά οπίσθια του από τη γλυκιά καρέκλα της εξουσίας. Άλλωστε δεν έχει άδικο. Είναι δεκαετίες τώρα που και σε αυτόν και σε όλους τους γαλονάδες του συστήματος ζητείται αστυνομία με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, η οποία ελάχιστη σχέση έχει με την πραγματική προστασία του πολίτη. Πώς θα γίνει ξαφνικά ουσιαστική στα δύσκολα;
Όλα τα παραπάνω είναι μια πραγματικότητα που δεν αφορά κομματικές γραμμές και περιχαρακώσεις. Πρέπει να είσαι ακραία ηλίθιος για να συνεχίσεις να υποστηρίζεις κάτι τέτοιο μετά (και) τη δολοφονία του Μιχάλη Κατσουρή.
Ασφαλώς και αυτό θα κάνεις βέβαια. Θα τον βαφτίσεις και «χουλιγκάνο» , θα υπονοήσεις ότι... και κάπως του άξιζε, θα συνεχίσεις να πορεύεσαι στην ευρω0οθωμανία σου, πεπεισμένος πως αυτοί που φωνάζουν θέλουν την ανατροπή του καθεστώτος και θα τρέξεις να καπαρώσεις την ξαπλώστρα σου, πριν στην ακυρώσει καμιά «επανάσταση» Η αλήθεια είναι πως τελικά θα αποδειχθεί ότι δεν έχεις άδικο!
Θα δικαιωθείς δια μέσου της ακινησίας. Απολύτως τίποτα δεν θα συμβεί. Και τώρα και την επόμενη φορά και συνέχεια. Αν μάλιστα πάνε κάποιοι Κροάτες ή πράσινοι συνεργοί τους φυλακή, θα κάνουν απ' έξω και διαδήλωση συμπαράστασης τα... «αδέρφια τους» (όπως έγινε τόσες φορές για τους δολοφόνους του Άλκη) και δεν θα ανοίξει μύτη.
Γιατί πάνε πάρα πολλά χρόνια τώρα, που αιωρούνται χαμένες κάπου σε κάποιον μύθο του παρελθόντος κάποιες έννοιες όπως «λεβεντιά», «φιλότιμο», «αξιοπρέπεια» που έδωσαν υπόσταση σε αυτό τον λαό. Όχι ακριβώς σε αυτόν είναι η αλήθεια, αλλά σε κάποιον άλλον που πρέπει να ντρέπεται για τα χάλια μας.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
