Μια από τις πρώτες μνήμες που έχω σαν μικρό παιδί είναι η φωνή της μητέρας μου, η οποία... περίπου πανικόβλητη, φωνάζει στον πατέρα μου: «Χρήστο, πρόσεχε θα πατήσεις το παιδί»! Και τώρα η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου ευρώ: Γιατί η μητέρα μου να φωνάζει κάτι τέτοιο στον πατέρα μου; Μα γιατί, φίλε αναγνώστη, ο πατέρας μου χοροπηδούσε σαν τρελός από τη χαρά του όταν ο διαιτητής εκείνο το ζεστό βράδυ της 14ης Ιουνίου του 1987 σφύριξε το τέλος του τελικού του ευρωμπάσκετ ανάμεσα στην Ελλάδα και την πανίσχυρη τότε Σοβιετική Ένωση. Ήταν μια τεράστια επιτυχία που έκανε, όχι μόνο τον πατέρα μου, αλλά σχεδόν όλους τους Έλληνες να χοροπηδάνε σαν τους τρελούς από τη χαρά τους. Όλους εκτός από τη μητέρα μου που φοβόταν... μην πατήσει ο Χρήστος το παιδί!
Η Εθνική ομάδα του μπάσκετ εκείνη την εποχή ήταν μια ομάδα γεμάτη ταλέντο αλλά οι προηγούμενες επιτυχίες της δεν άφηναν και πολλά περιθώρια για αισιοδοξία. Το 1985 δεν ήταν καν στο Ευρωμπάσκετ της Γερμανίας. Δύο χρόνια νωρίτερα στη Γαλλία είχε τερματίσει στη 11η θέση. Αν και όπως ειπώθηκε το ταλέντο περίσσευε οι προσδοκίες για το Ευρωμπάσκετ που θα γινόταν στο νεόδμητο τότε Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας ήταν για πρόκριση στην οκτάδα, όπως είχε συμβεί και το 1965 στη Μόσχα. Λόγω έδρας, οι ελπίδες πως η εθνική θα έφτανε στην οκτάδα ήταν αυξημένες και από εκεί και πέρα... όλα ήταν ανοιχτά.
Οι ελπίδες έγιναν ακόμα περισσότερες με το εντυπωσιακό ξεκίνημα. Η νίκη επί της Ρουμανίας με 109-77 στην πρεμιέρα έκανε τους πάντες να κοιτούν το μέλλον της διοργάνωσης πιο αισιόδοξα. Το δεύτερο ματς είναι με την πανίσχυρη Γιουγκοσλαβία των Ντράζεν Πέτροβιτς, Βράνκοβιτς, Κούκοτς και Πάσπαλι. Η εθνική κερδίζει με 84-78 και το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας παίρνει φωτιά. Ξαφνικά το Ευρωμπάσκετ γίνεται πρώτο θέμα συζήτησης.
Η συνέχεια, όμως, δεν ήταν ίδια και όλοι «προσγειώνονται». Ήττα από την Ισπανία με 106-89 και ήττα με 66-69 απέναντι στο φαβορί για την κατάκτηση της κούπας ΕΣΣΔ. Τελικά, η πρόκριση από έναν δύσκολο όμιλο ήρθε με τη νίκη με 82-69 από τη Γαλλία. Το άγχος παραμένει. Όμως και η Ελλάδα παραμένει μέσα στο στόχο της.
Στα προημιτελικά η Ελλάδα αντιμετωπίζει την Ιταλία για την υπέρβαση. Και την κάνει. Κερδίζει με 90-78 και προκρίνεται στα ημιτελικά! «Είδα στα μάτια τους, από την προθέρμανση, ότι θα χάσουν» θα δηλώσει ο Νίκος Γκάλης μετά το τέλος του αγώνα. Όλη η Ελλάδα, πλέον, κινείται στους ρυθμούς της Εθνικής. Η ομάδα έφτασε στις 4 καλύτερες και παίζει στην έδρα της. Τώρα, πλέον, όλα μπορούν να συμβούν. Στα ημιτελικά την περιμένουν οι «Πλάβι» και η Ελλάδα θέλει ένα δεύτερο θαύμα μέσα σε οκτώ ημέρες προκειμένου να προκριθεί στον μεγάλο τελικό. Και το θαύμα ξαναγίνεται. Η Ελλάδα, μετά από ένα επεισοδιακό παιχνίδι, κερδίζει με 81-77 και όλοι οι Έλληνες βρίσκονται στο πόδι!
«Είμαστε πια πρωταθλητές, έρχονται άλλες εποχές»
Η Ελλάδα για πρώτη φορά στην ιστορία της βρίσκεται στον τελικό ενός Ευρωμπάσκετ. Απέναντι της τώρα στέκονται οι θεόρατοι Σοβιετικοί γίγαντες: Βάλτερς, Μαρτσουλιόνις, Χομίτσιους, Τσατσένκο, Γιοβάισα, Βολκόφ και άλλοι. Μια ομάδα φόβητρο. Το απόλυτο φαβορί. Ιστορία, όμως, γράφουν οι παρέες που έχει πει και ο Σάββόπουλος. Μέσα στο φλεγόμενο ΣΕΦ η Εθνική παλεύει με νύχια και με δόντια. Το ματς είναι ένα πραγματικό ντέρμπι.
Παναγιώτης Γιαννάκης και Παναγιώτης Φασούλας, βγαίνουν από το παιχνίδι με πέντε φάουλ αλλά η ομάδα δε λυγίζει. Ο Λιβέρης Ανδρίτσος θα κερδίσει το φάουλ και θα ισοφαρίσει το ματς σε 89-89,
στέλνοντάς το στην παράταση. Εκεί, θα μιλήσει η Ολύμπια ψυχραιμία του «τίμιου γίγαντα», όπως τον χαρακτήρισε στη διάρκεια της ζωντανής μετάδοσης ο αείμνηστος Φίλιππος Συρίγος. Του Αργύρη Καμπούρη ο οποίος θα πάρει επιθετικό ριμπάουντ με το παιχνίδι ισόπαλο στο 101-101 και θα κερδίσει φάουλ, στα 4 δευτερόλεπτα. Ο παίκτη του Ολυμπιακού, ο οποίος θα ευστοχήσει και στις δύο βολές! 103 – 101 και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Μετά το τέλος του αγώνα ο απόλυτος πανικός! Μια ολόκληρη χώρα βρίσκεται έξω στους δρόμους και πανηγυρίζει. Η Μελίνα Μερκούρη βρίσκεται ξαφνικά στην αγκαλιά του Παναγιώτη Φασούλα μέσα στα αποδυτήρια. Η ομάδα κάνει τη διαδρομή ΣΕΦ- Γλυφάδα που ήταν το ξενοδοχείο που διέμεναν οι παίκτες σε τρεις ώρες! Ο εφοπλιστής Γιάννης Λάτσης στέλνει ανοιχτές επιταγές στους παίκτες! Εικόνες ανεπανάληπτες. Συναισθήματα χαραγμένα στη συλλογική μνήμη.
Το «είμαστε πια πρωταθλητές, έρχονται άλλες εποχές» είναι μια πραγματικότητα. Η Εθνική του 1987 θα μείνει στην ιστορία ως μία από τις πιο ταλαντούχες ομάδες στην ιστορία της χώρας. Δυο χρόνια αργότερα στο Ζάγκρεμπ θα κερδίσει το αργυρό μετάλλιο. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι ο σπόρος που έριξε εκείνη η γεμάτη ταλέντο ομάδα απέδωσε καρπούς. Χωρίς το 1987, πιθανότατα να μην υπήρχε το 2005 και το 2006. Ίσως, να μην υπήρχαν ούτε οι συλλογικές επιτυχίες του Παναθηναϊκού, του Ολυμπιακού και των άλλων ελληνικών ομάδων στην Ευρώπη.
Για την ιστορία και μόνο:
ΕΛΛΑΔΑ (Κώστας Πολίτης): Γκάλης 40 (1), Γιαννάκης 10 (2), Καμπούρης 10, Χριστοδούλου 10 (2), Φασούλας 12, Ανδρίτσος 10, Ιωάννου 8 (1), Ρωμανίδης 3, Φιλίππου.
ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ (Αλεξάντερ Γκομέλσκι): Βάλτερς 23 (4), Μαρτσουλιόνις 16, Χομίτσιους 10, Τσατσένκο 14, Γιοβάισα 17 (4), Βολκόφ 4, Ταρακάνοφ 5, Γκομπόροφ 4, Τιχονένκο, Μπαμπένκο, Παγκράσκιν 8.
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Τι βρέθηκε στο στομάχι του καρχαρία που έφαγε 23χρονο τουρίστα
Το φαβορί για να αντικαταστήσει την Κεραμέως στο υπουργείο Παιδείας
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
