Μνήμες από τη φρίκη του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου ξυπνά στην Ουκρανία η χρήση «πρωτόγονων» όπλων από τις ρωσικές δυνάμεις εισβολής αποδεικνύοντας ότι το σκληρό πρόσωπο του πολέμου παραμένει ίδιο τον τελευταίο αιώνα. Η διαπίστωση κατά την ιατροδικαστική εξέταση από τις ουκρανικές αρχές ότι πολλά από τα άψυχα σώματα των αμάχων στη μαρτυρική Μπούκα έφεραν καρφωμένα πάνω τους μικρά φονικά μεταλλικά βέλη παρέπεμπε στον τρόπο, που διεξάγονταν οι μάχες πριν από 100 χρόνια. Πρόκειται για τα «flechettes», το βαλλιστικό όπλο, που χρησιμοποιήθηκε ευρέως στο μακρινό παρελθόν αλλά είχε σχεδόν εγκαταλειφθεί στις σύγχρονες πολεμικές αναμετρήσεις.
Υπεύθυνη για την αποτρόπαιη αυτή εικόνα είναι η ρωσική οβίδα 3Sh1 των 122 χιλιοστών, που εκτοξεύτηκε σε μεγάλους αριθμούς από τη ρωσική ταξιαρχία κατά την επιχείρηση κατάληψης του προαστίου του Κιέβου αλλά και στην περιοχή του Ιρπίν. Το συγκεκριμένο βλήμα είναι γεμάτο με χιλιάδες ατσάλινα βέλη μικρών διαστάσεων, τα οποία μετά την έκρηξη του εκτοξεύονται προς όλες τις κατευθύνσεις σκορπώντας το θάνατο στην ακτίνα διασποράς τους σε στρατιωτικό προσωπικό και αμάχους καθώς είναι ικανά να διαπεράσουν ακόμα και θωράκιση σαρώνοντας τα πάντα στο καταστροφικό πέρασμα τους.
«Βροχή» ολέθρου με 8.000 βέλη!
Ο θανατηφόρος μηχανισμός του πυρομαχικού αυτού προκαλεί πραγματικό τρόμο καθώς ουσιαστικά πρόκειται για μία «βροχή» ολέθρου, που δεν αφήνει περιθώρια επιβίωσης. Η οβίδα αφού εκτοξευτεί από το πυροβολικό εκρήγνυται στον αέρα και στη συνέχεια μία έκταση μήκους 300 μέτρων σκεπάζεται κυριολεκτικά από 7.000-8.000 βέλη. Η ατσάλινη αιχμή μήκους 3-4 εκατοστών έχει αεροδυναμικό σχεδιασμό διαθέτοντας τέσσερα αυλακωτά πτερύγια στον άξονα και μετά την έκρηξη της κεφαλής του βλήματος αναπτύσσει αστραπιαία τεράστια ταχύτητα μέχρι να συναντήσει το στόχο της έχοντας τη δυνατότητα να εισχωρήσει ακόμα και σε βάθος 2 μέτρων μέσα στο έδαφος.
Τα «flechettes» αρχικά εφευρέθηκαν από τους Ιταλούς το 1911-1912 και κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά από τους Γάλλους το 1914. Ακολούθησε η ένταξη τους στο οπλοστάσιο Βρετανών και Γερμανών. Η ρίψη των μεταλλικών βελών, οι διαστάσεις των οποίων την εποχή εκείνη ήταν μεγαλύτερες έχοντας πτερύγια από συγκολλημένη λαμαρίνα, δεν γινόταν μέσω εκρηκτικού μηχανισμού αλλά μέσω ρίψης από τα αεροσκάφη, που πετούσαν σε μεγάλα ύψη, αξιοποιώντας την κινητική τους ενέργεια μέχρι να φτάσουν στο έδαφος. Η δύναμη της βαρύτητας τους επέτρεπε να τρυπήσουν κράνη και τον υπόλοιπο προστατευτικό εξοπλισμό των αντίπαλων στρατευμάτων καθώς, υπό προϋποθέσεις, επιτύγχαναν δύναμη πυρός αντίστοιχη με σφαίρας.
18.000 «flechettes» μέσα σε μια μέρα το 1915
Η επικινδυνότητα τους δημιουργούσε φόβο στις τάξεις των δυνάμεων του εχθρού, ειδικά στα πρώτα στάδια του πολέμου και πριν αναπτυχθούν κατάλληλα όπλα κατά προσωπικού, αφού τα «flechettes» μπορούσαν να πλήξουν το ανθρώπινο σώμα από την κορυφή έως τα νύχια προκαλώντας φρικτούς ακρωτηριασμούς. Συσκευάζονταν σε κουτιά των 500 βελών και φορτώνονταν στα αεροσκάφη τοποθετούμενα πάνω από μια τρύπα στην άτρακτο. Οταν ο πιλότος είχε στο οπτικό πεδίο του τις εχθρικές δυνάμεις τραβούσε ένα σύρμα και οι ατσάλινες αιχμές απελευθερώνονταν στα κεφάλια των στρατιωτών ή των αμάχων καλύπτοντας έκταση 500 τμ με μία μόνο ρίψη. Είναι χαρακτηριστικό πως ένας Γάλλος αεροπόρος τον Μάρτιο του 1915 έριξε 18.000 «flechettes» μέσα σε μια μέρα πάνω από τις γερμανικές γραμμές. Από την πλευρά τους, οι Βρετανοί τα χρησιμοποίησαν και στην προσπάθεια τους να καταρρίψουν γερμανικά αερόπλοια ρίχνοντας τα από αεροσκάφη, που πετούσαν σε μεγαλύτερο ύψος.
Η αποτελεσματικότητα του όπλου, υποβοηθούμενο από τη βαρύτητα, είχε φανεί ήδη από τις πρώτες δοκιμές του καθώς είχε διαπεράσει με ευκολία το σώμα αγελάδας, που είχε χρησιμοποιηθεί ως κινούμενος στόχος, πριν καρφωθεί στο έδαφος. Βέβαια, η έλλειψη ακρίβειας αλλά και ο περιορισμός στο φορτίο ρίψης, μια και κάθε αεροσκάφος μπορούσε να μεταφέρει συγκεκριμένο αριθμό κιβωτίων, ήταν οι παράγοντες εκείνοι, που δεν ευνόησαν την πλήρη ανάπτυξη των αεροπορικών επιδρομών με «flechettes». Προς το τέλος του πολέμου, η τεχνολογία των βομβών είχε βελτιωθεί και τα ατσάλινα βέλη έμοιαζαν πλέον παρωχημένα αν και εξακολούθησαν να χρησιμοποιούνται έως τις αρχές του 1917. Ομως ο κύκλος της φρίκης, που προκάλεσαν, δεν είχε ολοκληρωθεί αφού επανήλθαν στο ανατολικό και δυτικό οπλοστάσιο σε νέα μορφή ενσωματωμένα πλέον σε βλήματα σκορπώντας θάνατο και τρόμο, μεταξύ άλλων, στον πόλεμο της Κορέας και του Βιετνάμ αλλά και στις συγκρούσεις στο Αφγανιστάν και στη Γεωργία.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
