Μετά την προθυμία του Βρετανού πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον να πουλήσει Eurofighter στον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για να αντιμετωπίσει τα Rafale της Πολεμικής Αεροπορίας στο Αιγαίο έρχονται οι Financial Times όχι μόνο να «νομιμοποιήσουν» τους εκβιασμούς της Αγκυρας στο ΝΑΤΟ αλλά να υποστηρίξουν ούτε λίγο ούτε πολύ ότι οι συμμαχικές χώρες, δηλαδή και η Ελλάδα, θα μπορούσαν να στηρίξουν οικονομικά την Τουρκία για να ψηφίσει τελικά υπέρ της ένταξης Φινλανδίας και Σουηδίας!
Διαβάστε ακόμη: Προκαλεί ο Τσαβούσογλου: Ο Μητσοτάκης εκπλιπαρούσε για να μην πάρουμε F-16
Το συγκεκριμένο άρθρο, που έσπευσε να κάνει «σημαία» της η φιλοκυβερνητική τουρκική εφημερίδα Yeni Safak επιχειρώντας να ενισχύσει το ηγετικό προφίλ του Τούρκου προέδρου, ο οποίος χάνει τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές από όλους τους πιθανούς αντιπάλους βάσει των δημοσκοπήσεων, υπογράφεται από τον επικεφαλής σχολιαστή διεθνών θεμάτων της βρετανικής εφημερίδας Γκίντεον Ράχμαν.
Στο άρθρο των Financial Times με τον τίτλο, «Ο Ερντογάν είναι ένας εξοργιστικός αλλά απαραίτητος σύμμαχος», αναπτύσσεται ο εξελισσόμενος εκβιασμός του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με αφορμή την ένταξη των σκανδιναβικών χωρών στο ΝΑΤΟ με τον Βρετανό αρθρογράφο να χαρακτηρίζει ως «στρατηγική καταστροφή» την υπόθεση εργασίας για την αποβολή της Τουρκίας από τη Συμμαχία. Μάλιστα, εντοπίζονται από τον ίδιο τα «αδύνατα σημεία» του Τούρκου προέδρου, τα οποία θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν οι συμμαχικές χώρες ώστε να καμφθούν οι αντιρρήσεις του, τις οποίες ο Γκίντεον Ράχμαν θεωρεί ως δεδομένο ότι θα εκδηλωθούν το επόμενο διάστημα και έως την τελική ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας. Βέβαια, τα «αδύνατα σημεία» δεν είναι άλλα από την καταρρέουσα τουρκική οικονομία με το συγκεκριμένο άρθρο να επικεντρώνεται στη στήριξη του Τούρκου προέδρου από τους συμμάχους του στο ΝΑΤΟ ώστε η οικονομική βοήθεια, που θα του χορηγηθεί, να εξαργυρωθεί στη συνέχεια με την υπερψήφιση από την τουρκική εθνοσυνέλευση της ενταξιακής διαδικασίας των νέων μελών της Συμμαχίας.
«Γιατί να μην διώξουμε την Τουρκία από το ΝΑΤΟ; Ακούγεται σαν μια υπέροχη ιδέα - ιδιαίτερα μετά από μερικά ποτά ύστερα τη σύνοδο κορυφής. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι ένας εξοργιστικός σύμμαχος. Αφού απέσυρε τις αντιρρήσεις του την περασμένη εβδομάδα για την ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, ο Τούρκος πρόεδρος δημιούργησε αμέσως νέες αμφιβολίες, υποδηλώνοντας ότι το τουρκικό κοινοβούλιο δεν θα επικυρώσει τη συμφωνία, εκτός εάν η Σουηδία εκδώσει 73 άτομα, που η Τουρκία κατηγορεί για τρομοκρατία. Η παράδοση οποιουδήποτε στο έλεος του συστήματος δικαιοσύνης του Ερντογάν είναι ένα σκληρό ερώτημα για οποιαδήποτε δημοκρατία».
Κάνοντας αναφορά στις περιπτώσεις των έγκλειστων στις τουρκικές φυλακές Σελαχατίν Ντεμιρτάς και Οσμάν Καβάλα ο αρθρογράφος σημειώνει ότι «η συμπεριφορά του Ερντογάν εγείρει άβολα ερωτήματα για το ΝΑΤΟ. Η συμμαχία λέει ότι βασίζεται στην υπεράσπιση της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αλλά η φυλάκιση πολιτικών αντιπάλων με πλαστές κατηγορίες είναι κάτι, που κάνει ο Βλαντιμίρ Πούτιν. Πράγματι, οι ηγέτες της Ρωσίας και της Τουρκίας είχαν από καιρό στενή σχέση. Η ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ θα ήταν μεγάλο πλήγμα για τον Πούτιν. Αυτό θα σήμαινε ότι το ΝΑΤΟ θα μπορούσε να συμπεριλάβει κάθε έθνος, που συνορεύει με τη Βαλτική Θάλασσα, εκτός από τη Ρωσία. Οι ανασταλτικές τακτικές της Τουρκίας αντικατοπτρίζουν μια κυνική περιφρόνηση για τα κράτη της Βαλτικής-μέλη του ΝΑΤΟ, που αντιμετωπίζουν μια υπαρξιακή απειλή. Η προθυμία του Ερντογάν να εκβιάσει το ΝΑΤΟ για τη Φινλανδία και τη Σουηδία δημιουργεί επίσης αμφιβολίες για το πώς μπορεί να συμπεριφερθεί η Τουρκία σε μελλοντικές κρίσεις. Το 5o άρθρο, η αμοιβαία αμυντική εγγύηση στην «καρδιά» της συμμαχίας, που θα ενεργοποιηθεί από μια ρωσική επίθεση εξαρτάται από ομόφωνη ψηφοφορία».
Με βάση τα παραπάνω και στο ερώτημα, «δεν θα ήταν λοιπόν καλύτερα το ΝΑΤΟ χωρίς την Τουρκία;», ο Γκίντεον Ράχμαν απαντά: «Με τίποτα», εστιάζοντας στο γεωστρατηγικό ρόλο της Αγκυρας. «Η αποπομπή της Τουρκίας, ακόμη κι αν ήταν νομικά δυνατή, θα ήταν στρατηγική καταστροφή. Η Μαύρη Θάλασσα είναι η βασική διαδρομή προς τη Μεσόγειο και τον υπόλοιπο κόσμο τόσο για την Ουκρανία όσο και για τη Ρωσία. Εάν τα ουκρανικά σιτηρά κατευθυνθούν κάποια στιγμή από τα λιμάνια της χώρας στις διεθνείς αγορές, θα περάσουν από τη Μαύρη Θάλασσα και η Τουρκία ελέγχει την είσοδο στη θάλασσα. Αυτός ο κρίσιμος ρόλος αναδείχτηκε από την κράτηση από την Τουρκία ενός ρωσικού πλοίου, που φέρεται να μετέφερε κλεμμένα σιτηρά από την Ουκρανία. Εάν η Τουρκία αποβαλλόταν από το ΝΑΤΟ και γινόταν de facto σύμμαχος της Ρωσίας, η Ουκρανία θα μετατρεπόταν ουσιαστικά σε μια περίκλειστη χώρα και η Ρωσία θα βρισκόταν στις πύλες της Μεσογείου. Η ισορροπία ασφαλείας στη Μέση Ανατολή θα ήταν επίσης πολύ περίπλοκη. Οι Τούρκοι έχουν μεγάλη στρατιωτική παρουσία στο εσωτερικό της Συρίας. Αν και έχουν συγκρουστεί με τους Αμερικανούς για τον ρόλο των Κούρδων, αντιτίθενται στη συμμαχία μεταξύ της Ρωσίας και του καθεστώτος Ασαντ. Οι Τούρκοι έχουν επίσης προσφέρει καταφύγιο σε 3,7 εκατομμύρια Σύρους πρόσφυγες, μια ανθρωπιστική πράξη, που έχει αποσυμπιέσει σε μεγάλο βαθμό την ΕΕ».
Παρά το γεγονός ότι ο αρθρογράφος παραδέχεται ότι ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει αμαυρώσει τις δημοκρατικές αξίες της Τουρκίας, θεωρεί ότι «σε αντίθεση με τη Ρωσία, η Τουρκία δεν αποτελεί απειλή για την ασφάλεια του ΝΑΤΟ, εκτός ίσως από την Ελλάδα, η οποία ανησυχεί από τη συμπεριφορά του Ερντογάν στο Αιγαίο Πέλαγος. Δεδομένης της μείζονος σημασίας για το ΝΑΤΟ να αντιμετωπίσει τη Ρωσία, είναι πιο επιτακτικό από ποτέ να κρατήσει την Τουρκία στο πλευρό του».
Χαρακτηρίζοντας ως «εξοργιστικούς» αλλά «διαχειρίσιμους» τους εκβιασμούς Ερντογάν ο Βρετανός αναλυτής αναπτύσσει ένα σκεπτικό, που θα πρέπει να προβληματίσει την ελληνική πλευρά στην περίπτωση, που υιοθετηθεί επίσημα από τη βρετανική κυβέρνηση το προσεχές διάστημα. Σύμφωνα με το άρθρο, οι παθογένειες της τουρκικής οικονομίας εξασφαλίζουν στα υπόλοιπα μέλη του ΝΑΤΟ μοχλούς πίεσης έναντι του Ερντογάν. Με τον πληθωρισμό να σκαρφαλώσει σχεδόν στο 80% και την τουρκική λίρα να έχει υποχωρήσει περισσότερο από 60% τα τελευταία δύο χρόνια, «η χώρα υποφέρει από τεράστιο έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών και υπάρχει έντονη συζήτηση ότι θα χρειαστεί τελικά να διασωθεί από του ΔΝΤ. Αυτό θα ήταν ταπείνωση για τον Ερντογάν, με τις προεδρικές εκλογές να πλησιάζουν το 2023. Για να αποφύγει την οικονομική καταστροφή, η Τουρκία είναι πιθανό να χρειαστεί ξένη βοήθεια. Εκεί θα μπορούσαν να βοηθήσουν οι σύμμαχοί της στο ΝΑΤΟ. Σε αντάλλαγμα για την οικονομική βοήθεια, η Τουρκία ίσως να υιοθετήσει μια πιο λογική στάση αναφορικά με την ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ», με τον Γκίντεον Ράχμαν να καταλήγει ως εξής κάνοντας τη Yeni Safak να επιχαίρει: «Και αν αυτό ακούγεται σαν παζάρι στο μεγάλο παζάρι της Κωνσταντινούπολης, ας είναι».
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
