«Ας ήταν όνειρο...». Αυτός είναι ο τίτλος της μικρού μήκους ταινίας που έφτιαξαν μαθητές με την καθοδήγηση του εκπαιδευτικού Κωνσταντίνου Μπατάκα, της Στ' Δημοτικού στο σχολείο Αγριάς Βόλου, στη μνήμη των 57 θυμάτων των Τεμπών.
Ήθελα να γνωρίσω τον άνθρωπο που έκανε 14 παιδικές ψυχές να θέλουν να εκφράσουν συμπόνοια και σεβασμό. Τον εκπαιδευτικό που μαθαίνει στους μαθητές του ότι η στενοχώρια και ο θυμός για ένα τραγικό περιστατικό μπορεί να εκφραστεί γλυκά και απαλά.
Έτσι, επικοινώνησα με τον εκπαιδευτικό Κωνσταντίνο Μπατάκα ο οποίος μού περιέγραψε το πως ήρθε η ιδέα για τη δημιουργία της ταινίας αλλά και όλα όσα συνέβησαν στη διάρκεια των γυρισμάτων.
«Προσπαθώ να διαμορφώσω μία τάξη με κριτική σκέψη»
«Τα παιδιά στην αρχή ήθελαν να φτιάξουν ένα βίντεο που να βγάλουν το άχτι τους, το θυμό τους. Παντού υπάρχει θυμός. Όμως, το συζητήσαμε και αποφασίσαμε να βγάλουμε κάτι πιο γλυκό.
Η ιδέα έρχεται με καταιγισμό ιδεών. Προσπαθώ να διαμορφώσω μία τάξη με κριτική σκέψη. Να σκέφτεται τα πάντα οποιαδήποτε ώρα και στιγμή», αναφέρει αρχικά ο κ. Μπατάκας.
«Αμέσως το μυαλό τους πήγε στα Τέμπη»
«Κάναμε μια ενότητα στη γλώσσα που έλεγε ατυχήματα. Τους ρώτησα αν ξέρουν τη διαφορά ανάμεσα σε ατύχημα και δυστύχημα. Δεν ήξεραν. Τους εξήγησα και αμέσως το μυαλό τους πήγε στα Τέμπη.
Στις 28 Φεβρουαρίου μιλήσαμε για αυτό και ένας μαθητής μου, μού είπε ότι είχε γράψει τραγούδι για Τέμπη. Του ζήτησα να μας το παρουσιάσει. Το διαμορφώσαμε, το συζητήσαμε και του δίδαξα και ομοιοκαταληξία.
Και τότε ένας άλλος μαθητής μου είπε "αφού έχουμε τραγούδι για τα Τέμπη γιατί δεν κάνουμε και ταινία;"», εξηγεί ο κ. Μπατάκας για το πώς αποφάσισαν με τους μαθητές του να δημιουργήσουν το «Ας ήταν όνειρο...».
«Ο τίτλος της ταινίας σε αντιδιαστολή με τον τίτλο του τραγουδιού»
«Για να δημιουργήσουμε την ταινία χρειαστήκαμε περίπου ένα μήνα. Έπρεπε πρώτα να σκεφτούμε το σενάριο. Κάναμε καταιγισμό ιδεών και καταλήξαμε στο σενάριο ενός ονείρου. Τα παιδιά ξετρελάθηκαν.
Όσον αφορά τον τίτλο, έπεσαν πολλές λέξεις και καταλήξαμε εκεί. Αφού φτιάξαμε το τραγούδι με τον μαθητή μου τον Νικόλα, τη μουσική την έγραψα εγώ, του είπα να βρει έναν τίτλο για το τραγούδι του. Έρχεται την επόμενη μέρα και μου λέει "Ας μην ήταν ούτε όνειρο". Με άφησε άφωνο. Στο τέλος της ταινίας τραγουδάω εγώ μαζί με τον Νικόλα.
Ο τίτλος της ταινίας έρχεται σε αντιδιαστολή με τον τίτλο του τραγουδιού
Τα παιδιά ήταν τόσο ενθουσιασμένα που έκαναν πρόβα και στο σπίτι. Επίσης, δουλέψαμε πολύ με τον καιρό. Θέλαμε επίτηδες το φως να χτυπάει το πρόσωπο του παιδιού στο πρώτο πλάνο.
Τη δεύτερη μέρα που είχε συννεφιά, τα παιδιά μου είπαν "είμαστε λυπημένοι για αυτό το όνειρο, ας αγκαλιάσουμε τον καιρό".
Στη συνέχεια περιμέναμε μια βδομάδα να βγει ήλιος για να τραβήξουμε τα υπόλοιπα χαρούμενα πλάνα», λέει στο Reader o Κωνσταντίνος Μπατάκας.
«Είμαστε εδώ για να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον»
Στη διάρκεια της ταινίας ακούγεται η φράση «είμαστε εδώ για να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον» και δεν μπορώ να το προσπεράσω, παρά μόνο να σκεφτώ πόσο ωραίο και χρήσιμο είναι να το μαθαίνουν τα παιδιά αυτό.
«Αυτό είναι το μότο της τάξης, μάς βγήκε πολύ αυθόρμητα, το λέμε κάθε μέρα», μού λέει ο Κωνσταντίνος και συμπληρώνει πόσο περήφανος νιώθει για τους μαθητές του.
«Στα παιδιά αξίζει ένα τεράστιο μπράβο. Φτιάχνοντας την ταινία πέρασαν από πολλά στάδια, με πρώτα αυτά του θυμού και της στενοχώριας. Στόχος μας είναι, μέσα από την ταινία, να δείξουμε σεβασμό και αγάπη στις οικογένειες των θυμάτων. Θέλουμε να απαλύνουμε τον πόνο τους και να τους δείξουμε ότι τους συναισθανόμαστε».
Δείτε παρακάτω το «Ας ήταν όνειρο...»
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
