Σε όλη την ανθρώπινη ιστορία, ο Ήλιος μας είναι ένα κοινό σημείο αναφοράς για πολλούς πολιτισμούς, και λατρευόταν τυπικά ως αρχή της ζωής, αφού η ζέστη του είναι κύριο «καύσιμο» για τη διατήρησή της.
Στον διαστημικό θόλο όμως, αστέρια τόσο «ευμενή» όπως ο ήλιος σπανίζουν, και μάλιστα ο πιο συνηθισμένος τύπος αστεριού, ο κόκκινος νάνος, δημιουργεί συνθήκες που μηδενίζουν τις πιθανότητες για ζωή, όπως εξηγεί το Science Alert.
Αυτά τα αστέρια είναι αρκετά πιο ψυχρά από τον Ήλιο μας, και όπως υποδηλώνει το όνομά τους, είναι επίσης σχετικά μικρά, όσον αφορά τόσο τη μάζα όσο και την επιφάνεια.
Κόκκινοι νάνοι: Μικρά αλλά φονικά αστέρια
Αυτά τα αστέρια παρουσιάζουν ένα σημαντικό μειονέκτημα, όσον αφορά με τη δυνατότητα να υποστηρίξουν την ανάπτυξη ζωής, σε περιφερειακούς πλανήτες.
Λόγω των σχετικά χαμηλών θερμοκρασιών τους, καίνε τα καύσιμα τους αργά, πράγμα που σημαίνει ότι έχουν πολύ μεγάλη διάρκεια ζωής. Είναι επίσης εξαιρετικά κοινοί περίπου το 70% των άστρων στον Γαλαξία μας.
Ωστόσο, σε σύγκριση με τα μεγαλύτερα ξαδέρφια τους, οι κόκκινοι νάνοι παράγουν πολύ περισσότερες αστρικές εκλάμψεις.
Το τι μπορεί να σημαίνει αυτό για την κατοικησιμότητα των πλανητών σε αυτά τα συστήματα, αλλά και για πιθανούς εξωγήινους πολιτισμούς τους, εξερευνά μια νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε αυτόν τον μήνα.
Αφού ανέτρεξαν σε παρατηρήσεις μίας δεκαετίας από το παροπλισμένο πλέον διαστημικό τηλεσκόπιο GALEX, οι συγγραφείς της εργασίας εξέτασαν δεδομένα από περίπου 300.000 αστέρια και εστίασαν σε 182 εκλάμψεις που προήλθαν από συστήματα M-class.
Όπως σημειώνει η δημοσίευση, αν και «μεγάλης κλίμακας παρατηρητικές μελέτες αστρικών εκλάμψεων έχουν διεξαχθεί κυρίως στα ορατά μήκη κύματος», αυτή η μελέτη εστιάζει στην υπεριώδη ακτινοβολία (UV) που εκπέμπεται από αυτά τα γεγονότα.
Ειδικότερα, εξετάζει την ακτινοβολία στο κοντινό εύρος UV (175–275 nm) και στο μακρινό εύρος UV (135–175 nm).
Αν και δεν είναι απαραίτητα εχθρική για την ανάπτυξη των πολύπλοκων οργανισμών, η ακτινοβολία αυτού του είδους μπορεί να έχει δραματικές επιπτώσεις στην πιθανή κατοικησιμότητα ενός πλανήτη.
Η δόση κάνει το δηλητήριο: σε σχετικά μέτριες ποσότητες, τα φωτόνια υψηλής ενέργειας που παράγονται από αστρικές εκλάμψεις θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην κατάλυση του σχηματισμού τέτοιων ενώσεων, αλλά σε αρκετά μεγάλες ποσότητες, αυτά τα φωτόνια θα μπορούσαν επίσης να αφαιρέσουν την ατμόσφαιρα τέτοιων πλανητών, συμπεριλαμβανομένων των προστατευτικών στρωμάτων όζοντος.
Η νέα έρευνα δείχνει ότι προηγούμενες μελέτες μπορεί κάλλιστα να υποτίμησαν σημαντικά την ποσότητα της υπεριώδους ακτινοβολίας που παράγεται από τους κόκκινους νάνους.
Εάν οι αστρικές τους εκλάμψεις εκπέμπουν πράγματι δυσανάλογα μεγάλες ποσότητες υπεριώδους ακτινοβολίας, τότε οι πλανήτες που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από αυτά τα αστέρια μπορεί να είναι πιο εχθρικοί για τη ζωή από όσο πιστεύαμε, ακόμα κι αν πληρούν άλλα κριτήρια.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.