Οι τηγανητές πατάτες έχουν σήμερα - 24 Αυγούστου - γενέθλια. Γίνονται 168 χρονών! Πώς προκύπτει αυτό; Προσέξτε:
Ο Τζορτζ Κραμ ήταν αφροαμερικανός μάγειρας, που είχε απαυδήσει με από έναν απαιτητικό πελάτη του εστιατορίου του, που ζητούσε επίμονα πατάτες λεπτοκομμένες, ώστε να μην δυσκολεύεται να τις πιάσει με το πιρούνι του!
Διαβάστε επίσης: ΗΠΑ: Οι τηγανητές πατάτες που μπήκαν στο ρεκόρ Γκίνες - Κοστίζουν 200 δολάρια
Ο μάγειρας είδε κι αποείδε και τέλος, μια μέρα σαν σήμερα το 1853, δοκίμασε να τις κόψει ψιλές και να τις τηγανίσει. Και ο κόσμος από εκείνη την ημέρα είχε πιά άλλη γεύση… Τόσο απλά, όμως…
Η άποψη των ιστορικών
Η ιστορίες είναι για να γράφονται για τους μεγάλους και τα παραμύθια για να λέγονται στα παιδιά… Και η ιστορία – μύθος του Τζορτζ Κραμ έχει αμφισβητηθεί στην Ευρώπη. Η Γαλλία και το Βέλγιο ερίζουν για την προέλευσή της τηγανητής πατάτας. Στο Βέλγιο, μάλιστα, σε μια προσπάθεια να αποδειχθεί η πατρότητα της τηγανητής πατάτας, ιδρύθηκε στην πόλη Μπριζ το «Friet Museum», όπου οι επισκέπτες μπορούν να θαυμάσουν περισσότερες από 400 συσκευές και μαγειρικά σκεύη για το ψήσιμο της αγαπημένης λιχουδιάς.
Οι σοβαροί και εμβριθείς ιστορικοί, που έχουν καταναλώσει χωράφια τηγανητής πατάτας μέχρι να καταθέσουν στον κόσμο τις έρευνές τους συμφωνούν ότι: Οι τηγανητές πατάτες έχουν καταγωγή από τη χώρα του ΤενΤεν, το Βέλγιο του 17ου αιώνα. Σύμφωνα με ένα οικογενειακό χειρόγραφο του Joseph Gerard, οι κάτοικοι της κοιλάδας Meuse κοντά στο Dinant του Βελγίου έτρωγαν πολλά ψάρια καθώς ζούσαν κοντά στον ποταμό. Τους άρεσε να τηγανίζουν τα ψάρια σε ζεστό λίπος. Όταν τα ποτάμια πάγωναν ή όταν το ψάρεμα ήταν δύσκολο, τους ήρθε η ιδέα να κόψουν τις πατάτες σαν μικρά ψάρια και να τις τηγανίσουν.
Όμως οι ιστορικοί υπάρχουν όμως (και) για να μας μπερδεύουν. Πολλοί λοιπόν είναι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι: Οι Γάλλοι είχαν εκλαϊκεύσει το τηγάνισμα σε λίπος και μάλιστα πουλούσαν τηγανητές πατάτες σε καροτσάκια στους δρόμους που ονομάζονταν «Frittes» ήδη από τα τέλη του 1700. Οι πατάτες κόβονταν σε κάθε είδους σχήματα και τηγανίζονταν. Κι άντε να βρεις πού αρχίζει η αλήθεια και πού ο μύθος.
Πέρα από τον Ατλαντικό, σίγουρα, οι τηγανητές πατάτες πέρασαν μόλις το 1801, όταν ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Τόμας Τζέφερσον – αυτός που εικονίζεται στο χαρτονόμισμα των δύο δολαρίων - σέρβιρε τηγανητές πατάτες σε επίσημο δείπνο, εκτινάσσοντας τη δημοφιλία τους σε ολόκληρη τη χώρα και τις ονόμασε «Πατάτες σερβιρισμένες με γαλλικό τρόπο». Άρα μύθος ο μάγειρας Τζορτζ Κραμ; Μπορεί, αλλά οι μύθοι μας αρέσουν πιο πολύ από την Ιστορία...
Και η απάντηση των Βέλγων
Οι Βέλγοι έχουν την απάντηση: Πιστεύουν ότι η «γαλλική καταγωγή» της τηγανητής πατάτας προέκυψε κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν Αμερικανοί στρατιώτες έφτασαν στο Βέλγιο και δοκίμασαν τηγανητές πατάτες. Επειδή η επίσημη γλώσσα των Βέλγων τότε ήταν τα γαλλικά, διατηρήθηκε ο όρος «Γαλλικές Πατάτες». Στην Ολλανδία πάλι, όποιος θέλει να παραγγείλει πατάτες τηγανητές ζητάει: «Flamish Fries», δηλαδή Φλαμανδικές! Στην Ευρώπη, να τονίσουμε, δεν ήταν ποτέ γνωστές οι τηγανητές πατάτες ως French Fries, αλλά ως Pomme de Terre Frittes που συντομεύτηκε σε Pomme Frittes ή μόνο Frittes. Πολλά ονόματα!
Μπορεί λοιπόν οι ιστορικοί να επιμένουν ότι η τηγανητή πατάτα ανακαλύφθηκε στο Βέλγιο, όμως θα μπορούσε να είχε γίνει αυτό στις ΗΠΑ, την χώρα που τις λατρεύει. Οι τηγανητές πατάτες έγιναν διάσημες, περισσότερο κι από τα μπέργκερ… στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου οι μεγαλύτερες αλυσίδες fast-food τις έχουν εντάξει σε όλα τα γεύματά τους.
Έρευνα Πανεπιστημίου του Μπέρμιγχαμ έδειξε ότι «…τόσο η γεύση όσο και το άρωμα από τις τηγανητές πατάτες, ξυπνούν ευχάριστες αναμνήσεις από την παιδική ηλικία ή από περίοδο διακοπών, βοηθώντας να χαλαρώσουμε και να νιώσουμε αισιόδοξα»! Και δυο λόγια για την Ιστορία της πατάτας ή ελληνιστί του γεώμηλου…
Από το Περού στην Ευρώπη
Οι Ίνκας ήταν οι πρώτοι που καλλιέργησαν πατάτες στο Περού 8000 χρόνια πριν εμφανιστεί ο Χριστός στη Γη. Οι Ίνκας τις χρησιμοποιούσαν για πολλές ανάγκες τους, εκτός από το φαγητό. Το 1536 οι Ισπανοί Κονκισταδόρες μαζί με το χρυσάφι γεύτηκαν και την πατάτα και τη φόρτωσαν στα βρώμικα αμπάρια τους. Ο σερ Ουόλτερ Ρέιλι έφερε την πατάτα στους Ιρλανδούς το 1589 και μέσα σε 40 χρόνια, αυτή κυρίψε τους ουρανίσκους της Ευρώπης.
Λέγεται πως η Μαρία Αντουανέττα αγαπούσε τα άνθη με το μικρό αστεροειδές σχήμα και τη μωβ απόχρωση, εκείνα της πατάτας δηλαδή, ώστε στόλιζε με αυτά τα μαλλιά της, ενώ και ο σύζυγός της, βασιλιάς Λουδοβίκος 16ος, έβαζε ένα άνθος πατάτας στο πέτο του, με απώτερο σκοπό να διαδοθεί η καλλιέργειά της στους Γάλλους αγρότες…
Στην Ελλάδα, η πατάτα ήρθε με επεισοδιακό τρόπο - όπως λέει ένας ακόμη αστικός μύθος - κατόπιν πρωτοβουλίας του πρώτου κυβερνήτη του νεοσύστατου κράτους Ιωάννη Καποδίστρια. Ο Καποδίστριας προσπάθησε να διαδόσει τις πατάτες στους αγρότες του Ναυπλίου, όμως εκείνοι δεν έδωσαν σημασία. Έτσι, όπως λέγεται, αποφάσισε να τις ανάγει σε πολύτιμο αγαθό, τοποθετώντας 24ωρη φρουρά στις αποθήκες με τα τσουβάλια της πατάτας. Οι πατάτες, σύντομα… εξαφανίστηκαν! Η καλλιέργεια της πατάτας αναπτύχθηκε σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Το... τηγάνι του Πάμπλο Νερούδα
Και να κλείσουμε το πόνημα για τις τηγανητές πατάτες επισημαίνοντας ότι ακόμα κι ένας διάσημος νομπελίστας ποιητής, ο Χιλιανός Πάμπλο Νερούδα έγραψε ποίημα εμπνεόμενος από μια στιγμή πάνω από ένα τηγάνι με πατάτες που τσιτσίριζαν. «Ωδή στις τηγανητές πατάτες» είναι ο τίτλος του ποιήματος και λέει τα εξής:
«Τσιτσιρίζει το λάδι ζεσταίνοντας τη χαρά του κόσμου· οι τηγανητές πατάτες μπαίνουν στο τηγάνι σαν χιονισμένα φτερά πρωινού κύκνου και βγαίνουν χρυσωμένες από το τσιτσιριστό κεχριμπάρι της ελιάς.
Το σκόρδο τούς προσθέτει το γήινο άρωμά του το πιπέρι, σκόνη που πέρασε από τους υφάλους, και ντυμένες ξανά με φιλντισένιο κοστούμι, γεμίζουν το πιάτο με την επανάληψη της αφθονίας τους και τη γήινη γευστική τους απλότητα».
Δυό μερίδες, παρακαλώ… ή μάλλον καν’ τις τρεις παλικάρι…
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
