Και όμως, υπήρχε μελέτη, που προειδοποιούσε για τη μεγάλη οικολογική καταστροφή από τη φωτιά, που βρίσκεται σε εξέλιξη στο προστατευόμενο δάσος Δαδιάς, στον Εβρο, την οποία είχε εκπονήσει ο δήμος Σουφλίου την περασμένη χρονιά με θέμα, «Ανάλυση αποτίμησης κινδύνου του δάσους στο Εθνικό Πάρκο Δαδιάς-Λευκίμης-Σουφλίου». Η εκπόνηση της μελέτης έγινε στο πλαίσιο του προγράμματος ελληνο-βουλγαρικής συνεργασίας, «Fire Detection», των δήμων Σουφλίου και Χασκόβου με στόχο την ενίσχυση της αποτελεσματικότητας των δράσεων για την προστασία της βιοποικιλότητας με έμφαση την πρόληψη και έγκαιρη ειδοποίηση ανάφλεξης πυρκαγιών.
Αντικείμενο της μελέτης ήταν η επιστημονική τεκμηρίωση των πιθανών κινδύνων και απειλών της Ζώνης Ειδικής Προστασίας του δικτύου Natura 2000 και της ευρύτερης περιοχής, που ξεχωρίζει για την πλούσια χλωρίδα και πανίδα και προστατεύεται από ευρωπαϊκούς και εθνικούς νόμους, καθώς και από διεθνείς συνθήκες. «Ο κίνδυνος δασικών πυρκαγιών λόγω των εκτεταμένων πευκοδασών και της ξηρής καλοκαιρινής περιόδου παρουσιάζεται υψηλός», αναφερόταν στη μελέτη με τους συντάκτες της να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την επαπειλούμενη τεράστια απειλή μιας οικολογικής καταστροφής για τη βιοποικιλότητα από τη φωτιά.
Στο πρώτο μέρος της μελέτης παρουσιάζονταν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της περιοχής, που την καθιστούν μοναδική στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Τα κύρια δασοπονικά είδη που εμφανίζονται στο δάσος της Δαδιάς όπως και στην ευρύτερη περιοχή είναι: η Τραχεία πεύκη, η Μαύρη πεύκη, η οξιά, η φουντουκιά, το αρκουδοπούρναρο, η Πλατύφυλλη δρυς, το Τσέρο, η Χνοώδης δρυς, η Αγριοκουμαριά, το Φυλλίκι, το Ρείκι, η Λαδανιά, το σκλήθρο, η Ιτιά, η Μαύρη Λεύκη, το Αλμυρίκι κ.α.. Εικοσιεννέα από τα 360-400 είδη φυτών, που έχουν καταγραφεί έως σήμερα στο εθνικό πάρκο, τελούν υπό καθεστώς προστασίας, ενώ αξιοσημείωτη είναι η παρουσία 25 ειδών ορχιδέας.
Αναφορικά με την πανίδα της περιοχής, έχουν παρατηρηθεί συνολικά 60 - 65 είδη θηλαστικών ενώ σημαντική είναι η παρουσία 24 ειδών νυχτερίδων. Ιδιαίτερα πλούσια είναι και η ορνιθοπανίδα καθώς το Εθνικό Πάρκο Δάσους Δαδιάς – Λευκίμμης– Σουφλίου είναι παγκοσμίως γνωστό για την ποικιλότητα των αρπακτικών πουλιών του με 36 από τα 39 είδη ημερόβιων αρπακτικών πουλιών της Ευρώπης να έχουν παρατηρηθεί στην περιοχή. Εξίσου εντυπωσιακό είναι και το γεγονός ότι στο δάσος απαντώνται ταυτόχρονα 3 από τα 4 είδη γύπα της Ευρώπης: ο Μαυρόγυπας, ο Ασπροπάρης και το Ορνιο. Εκτός από τα αρπακτικά, στην περιοχή έχουν παρατηρηθεί περίπου 166 είδη πουλιών, εκ των οποίων 2 έχουν χαρακτηριστεί ως κινδυνεύοντα για την Ελλάδα, ο Μαυροπελαργός και η Καμπίσια Πέρδικα, ενώ άλλα 10 έχουν χαρακτηριστεί ως «σχεδόν απειλούμενα» και 5 ως «τρωτά».
Τα παραπάνω εντυπωσιακά δεδομένα καθιστούσαν εκ των πραγμάτων ως απόλυτη προτεραιότητα την προστασία της συγκεκριμένης περιοχής, που έχει δοκιμαστεί και στο παρελθόν από πυρκαγιές κυρίως από πρόθεση αλλά και από αμέλεια ή φυσικά αίτια. Η καταστρεπτικότερη πυρκαγιά ξέσπασε το 1946 κατά τον εμφύλιο πόλεμο και έκαψε όλο το κεντρικό και δυτικό τμήμα του δάσους της Δαδιάς. Οπως σημειώνεται στη μελέτη του δήμου Σουφλίου, «οι πυρκαγιές επιφέρουν αλλαγές στη δομή του δάσους για μεγάλα χρονικά διαστήματα, καθόσον οι καμένες εκτάσεις αποτελούν για τα πρώτα χρόνια μετά την πυρκαγιά μια ανοικτή περιοχή, που σταδιακά καλύπτεται από τη φυσική αναγέννηση ή από την ανάπτυξη των φυτεμένων δένδρων σε περίπτωση αναδάσωσής τους. Ομως, η πυρκαγιά δεν επηρεάζει μόνο την εξέλιξη της βλάστησης στην καμένη περιοχή, αλλά μεταβάλλει και τη χρήση της από τα αρπακτικά πουλιά. Αυτές οι εκτάσεις μπορεί να μη χρησιμεύουν ως βιότοποι φωλιάσματος των αρπακτικών πουλιών για πολλά χρόνια μετά τη φωτιά, ωστόσο αποτελούν δυνάμει χώρους κυνηγίου έως το στάδιο της πύκνωσης του δάσους».
Το πιο ανησυχητικό από τα ευρήματα της μελέτης ήταν η πολύ υψηλή επικινδυνότητα λόγω της δασικής πυκνότητας σε όλη την προστατευόμενη περιοχή ενώ καταγράφηκε πολύ υψηλή επικινδυνότητα και ως προς την τρωτότητα της φωτιάς σε μεγάλα τμήματα της προστατευόμενης ζώνης. «Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να τονιστεί ότι ο υψηλός κίνδυνος για εκδήλωση φωτιάς επιβεβαιώνεται και από τις παρελθοντικές φωτιές. Πιο αναλυτικά στο πρόσφατο παρελθόν στο Εθνικό Πάρκο Δαδιάς-Λευκίμης-Σουφλίου εκδηλώθηκαν πυρκαγιές (στην πλειοψηφία τους λόγω πτώσης κεραυνών) και υπέστη μικρότερες και μεγαλύτερες οικολογικές καταστροφές. Σημαντικότερη, ως προς την έκταση, που κατέκαψε, η πυρκαγιά τον Αύγουστο του 2011, (αιτία εκδήλωσης εμπρησμός από αμέλεια και συγκεκριμένα σπίθες από εξάτμιση αγροτικού μηχανήματος) με τη δορυφορική μέτρηση να εκτιμά την καμένη έκταση στα 57.000 στρέμματα και την προκληθείσα ζημία στη βιοποικιλότητα και στη σύνθεση των βιοτόπων να περιορίζεται στα όρια του Εθνικού Πάρκου και όχι στους πυρήνες του, σύμφωνα με τις αρμόδιες δασικές Αρχές. Επιπρόσθετα, τον Οκτώβριο του 2020 μια νέα πυρκαγιά που ευτυχώς, περιορίστηκε στα βορειοδυτικά του οικισμού της Λευκίμης, σε μία έκταση περίπου 6.000 στρεμμάτων, ενώ το 40% της έκτασης που κάηκε, είχε καεί και στη φωτιά του 2011, γεγονός που αποδεικνύει τα ευρήματα της μελέτης μας».
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
