Αλέξανδρος Νικολαΐδης: Σε κλίμα βαθιάς οδύνης η κηδεία - Ο κόσμος φώναζε «αθάνατος»

Σε κλίμα βαθιάς θλίψης και συγκίνησης έγινε η κηδεία του Αλέξανδρου Νικολαΐδη. Συγγενείς, συναθλητές, φίλοι και πολίτες αποχαιρέτισαν τον ολυμπιονίκη που έφυγε σε ηλικία 42 ετών, νικημένος από σπάνια μορφή καρκίνου. Πλήθος κόσμου με δάκρυα στα μάτια έχει φτάσει από νωρίς το μεσημέρι του Σαββάτου (15/10) στον Ιερό Ναό Τιμίου Προδρόμου Νεαπόλεως Θεσσαλονίκης, προκειμένου να αφήσει λουλούδια, στεφάνια και να αποχαιρετήσει τον Αλέξανδρο. Κατά την έξοδο της σορού από την εκκλησία για να μεταφερθεί στα κοιμητήρια του Φιλύρου για ενταφιασμό, ο κόσμος που είχε συγκεντρωθεί φώναζε «αθάνατος». 

Διαβάστε ακόμη: Αλέξανδρος Νικολαΐδης: Η ανάρτηση του Τζο Αρλάουκας για τον θάνατο του ολυμπιονίκη

Το φέρετρο του Αλέξανδρο Νικολαΐδη, ήταν σκεπασμένο με την ελληνική σημαία και έφτασε στην εκκλησία υπό τους ήχους της μπάντας της Πυροσβεστικής. Πάνω από το φέρετρο τοποθετήθηκαν τα δύο ολυμπιακά του μετάλλια, τα οποία, ζήτησε ως τελευταία του επιθυμία «να βγουν σε δημοπρασία και το ποσό που θα συγκεντρωθεί να δοθεί σε δομές για τα παιδιά που θα επιλέξει η οικογένειά μου». 

Τραγικές φιγούρες, η οικογένεια του, οι γονείς και οι συναθλητές του, που δεν μπορούν ακόμη να πιστέψουν ότι δεν θα ξαναδούν τον αγαπημένο τους Αλέξανδρο. Πίσω από το φέρετρο, μαυροντυμένη και κρατώντας ένα κόκκινο λουλούδι, η σύζυγός του Δώρα Τσαμπάζη είχε το χέρι της ακουμπισμένο πάνω στο φέρετρο. Δίπλα της ο πατέρας του Αλέξανδρου, ο οποίος συντετριμμένος φώναζε «Αϊτέ μου σου ‘κόψαν τα φτερά». Μπαίνοντας στην εκκλησία η αδελφή του Αλέξανδρου Νικολαΐδη κατέρρευσε φωνάζοντας «αδελφέ μου, αχ αδελφέ μου», μη μπορώντας να αντέξει το τελευταίο «αντίο». «Παλικάρι μου, αετέ μου, πώς θα το περάσω αυτό;», φώναξε ο πατέρας του σε μία συνταρακτική στιγμή λίγο πριν ξεκινήσει η εξόδιος ακολουθία. 

Ο θείος του Αλέξανδρου Νικολαΐδη, Γιάννης Σουμελίδης δήλωσε εμφανώς συντετριμμένος δήλωσε: «ο Αλέξανδρος ήταν ένα παιδί που απέδειξε και με την ζωή του και με τον θάνατο του, ότι αυτή η κοινωνία πρέπει να αλλάξει. Πρέπει να δούμε τον Νικολαΐδη ως παράδειγμα και να αλλάξουμε αυτή τη σάπια κοινωνία, φτάνει πια». 

Τσίπρας: Ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης ήταν ένας μαχητής – Το πιο δυνατό του όπλο ήταν η καρδιά του

Ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε για τον Αλέξανδρο Νικολαΐδη στον επικήδειό του. «Ήταν δυνατός και δε δείλιασε και στην πιο δύσκολη και άνιση μάχη» είπε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. «Είναι πολύ δύσκολο να αποχαιρετάμε έναν δικό σου άνθρωπο ειδικά που έφυγε τόσο πρόωρα και άδικα. Έναν γίγαντα με καρδιά μικρού παιδιού» είπε μεταξύ άλλων ο Αλέξης Τσίπρας στον επικήδειό του.

Ολόκληρος ο επικήδειος του Αλέξη Τσίπρα: 

«Είναι πολύ δύσκολο να αποχαιρετάς έναν αγαπημένο σου άνθρωπο. Πόσο μάλλον όταν φεύγει τόσο νωρίς και τόσο άδικα. Ακόμη πιο δύσκολο να αποχαιρετάς έναν άνθρωπο σπάνιο, ξεχωριστό. Έναν γίγαντα με καρδιά μικρού παιδιού. Που έκανε όχι μόνο όσους είχαμε την τύχη να τον γνωρίσουμε αλλά και όλη την Ελλάδα να γεμίσει με έντονα συναισθήματα. Όπως τότε που έπεσε λαβωμένος στο Σίδνεϊ και η κραυγή του, έσκισε τη σιωπή.

Αλλά και αργότερα όταν σηκώθηκε, πάλεψε και νίκησε υψώνοντας τη γαλανόλευκη στα βάθρα της Αθήνας και του Πεκίνου, γεμίζοντάς μας όλους με περηφάνεια. Και σήμερα πάλι, όλη η Ελλάδα δακρύζει και πενθεί, γιατί έχασε ένα παιδί δικό της. O Αλέξανδρος μεγαλούργησε σε ένα άθλημα ατομικό. Σε ένα άθλημα που είσαι μόνος. Μόνος χτυπάς, μόνος πέφτεις και μόνος σου σηκώνεσαι. Στη ζωή του, όμως, ξεχώρισε γιατί δεν ήθελε να πορεύεται μόνος.

Γιατί ήθελε να βάζει μπροστά το εμείς και όχι το εγώ. Το συλλογικό και όχι το ατομικό. Και πάλευε στους στίβους της ζωής με το ίδιο πείσμα και την ίδια μαχητικότητα που τον διέκρινε στους αθλητικούς στίβους. Ήταν ένας μαχητής παντού. Στο άθλημα του, στην καριέρα του, στην κοινωνική του δράση. Και παρέμεινε μαχητής ακόμα και όταν η ζωή του φύλαξε το πιο φρικτό μαντάτο. Μια ακόμα μάχη, απέναντι στον πιο σκληρό και ανίκητο αντίπαλο. Κι όμως δεν δείλιασε και δεν παραπονέθηκε. Μόνο φρόντισε να κερδίσει και το τελευταίο δευτερόλεπτο δίπλα στους αγαπημένους του ανθρώπους. Για να τους το χαρίσει. Ο κόσμος που τον θαύμασε να δοξάζει την Ελλάδα με τις αθλητικές του επιτυχίες, πίστευε ότι το πιο το πιο δυνατό όπλο του Αλέξανδρου ήταν τα πόδια του.

Η αλήθεια όμως είναι ότι το πιο δυνατό του όπλο ήταν η καρδιά του. Και η πίστη στα ιδανικά και τις αξίες του. Ο σεβασμός και η αλληλεγγύη στον συνάνθρωπο, στον συναθλητή, στον συμπολίτη. Η πίστη του στη δικαιοσύνη και την ισότητα. Και σε έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. «Για να μη μεγαλώσουν τα παιδιά μας σε έναν άδικο και φασιστικό κόσμο», όπως έλεγε. «Γιατί δε μπορούμε να μένουμε απαθείς όταν κάποιοι πατριδοκάπηλοι σπέρνουν μίσος στα γυμναστήρια και στα σχολεία», έλεγε. Η αγάπη του για την πατρίδα, αγνή, έμπρακτη και βαθιά, ήταν αυτή που τον έκανε ανυποχώρητο απέναντι σε όσους καπηλεύονταν το όνομα της για να γεννήσουν διχασμό. Και αυτή η αγάπη αλλά και η έγνοια του για τον άνθρωπο, δεν τον άφηναν να θρέφει τις δάφνες του αμέτοχος για όσα συμβαίνουν γύρω του. Κάπως έτσι είχαμε τη τύχη να γνωρίσαμε τον Αλέξανδρο από κοντά. Μέσα από τις αναρτήσεις του στο διαδίκτυο. Μέσα από την κοινωνική του δράση. Να παλεύει για τις ιδέες του, όπως πάλευε για τις Ολυμπιακές του νίκες.

Και είχαμε τη τύχη να γνωρίσουμε, πάνω από όλα έναν ξεχωριστό και καλόψυχο άνθρωπο. Που μας έμαθε με το παράδειγμά του. Πως να δίνουμε τη μάχη των αξιών μας. Πως να αγαπάμε και να σεβόμαστε τη ζωή, τη κάθε της στιγμή.

Για όλα αυτά Αλέξανδρε ήρθε η ώρα τώρα εμείς να σου πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ. Σε ευχαριστούμε που μας έκανες καλύτερους ανθρώπους. Σε ευχαριστούμε που κόσμησες την παράταξη μας με την παρουσία και τη δράση σου. Σε ευχαριστούμε που έδειξες ότι σε ένα κόσμο που γίνεται ολοένα και πιο τοξικός, οι αρχές και η ηθική ξεχωρίζουν ακόμα. Σε ευχαριστούμε τέλος για το στερνό το συγκλονιστικό σου αντίο. Για τα λόγια σου, που θα δώσουν δύναμη σε χιλιάδες ανθρώπους που δίνουν τη μάχη με το καρκίνο, όπως εσύ. Αλλά και για το καθέναν ξεχωριστά. Γιατί όπως μας έγραψες, στη ζωή ότι δεν έχει σημασία πότε και πως θα φύγουμε, αλλά τι στίγμα θα αφήσουμε πίσω. Εσύ λοιπόν άφησες στίγμα ανεξίτηλο στις ψυχές μας, αλλά και μια σπουδαία κληρονομιά. Για τις γενιές που θα έρθουν σε ένα κόσμο όπου αξίζει να αγωνίζονται κάθε μέρα και ως το τέλος, για να τον κάνουν καλύτερο. Για τους δικούς σου ανθρώπους, τη Δώρα, τους γονείς σου, τα αδέρφια, τους φίλους σου. Μα πάνω απ΄όλα τα αγαπημένα του παιδιά, την Ελεάννα και το Γιώργο. Που για πάντα θα πορεύονται με το χαμόγελο και την αγάπη σου στις ψυχές τους. Καλό σου ταξίδι αγαπημένε και καλόψυχε σύντροφε! Θα σ’ αγαπάμε, θα σε θυμόμαστε και θα σε τιμούμε πάντα». 

Στεφάνια στη μνήμη του αδικοχαμένου Αλέξανδρου κατέθεσαν ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, η ΠΑΕ Άρης, ο υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού, Λευτέρης Αυγενάκης, ο αρχηγός του πυροσβεστικού σώματος Ελλάδος, ο ολυμπιονίκης Πύρρος Δήμας και το ΔΣ TAE KBON NTO Βορείου Ελλάδος, ενώ στην τελετή παραβρέθηκε και ο περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας, Απόστολος Τζιτζικώστας.

Αλέξανδρος Νικολαΐδης: Μου είπε «μακάρι να ήταν ψέμα»

«Με τον Αλέξανδρο ήμασταν σε δύο ολυμπιάδες μαζί, ήταν ένας πολύ μεγάλος αθλητής, φίλος, ένας άνθρωπος δοτικός και της προσφοράς. Από μικρό παιδί πάλευε, μέχρι την τελευταία στιγμή. Γνώριζα ότι περνούσε όλη αυτή την κατάσταση, το έμαθα από έναν κοινό γνωστό, όμως επειδή κυκλοφορούν τέτοιες φήμες για εμάς, δεν ήθελα να το πιστέψω και του έστειλα ένα μήνυμα μια η ώρα το βράδυ γιατί με έτρωγε. Του είπα ελπίζω και εύχομαι να είσαι καλά και το επόμενο πρωί μου απάντησε καλημέρα Τασούλα μου. Αμέσως τον πήρα τηλέφωνο γιατί υπέθεσα ότι ήταν ψέμα και του είπα έμαθα αυτό το πράγμα, αλλά αφού είσαι καλά και μου απάντησε μακάρι να ήταν ψέμα. Ήταν η μέρα που είχε κάνει το πρώτο του χειρουργείο», είπε η Ολυμπιονίκης, Τασούλα Κελεσίδου που παραβρέθηκε στην κηδεία.

Από την πλευρά του ο ολυμπιονίκης στους κρίκους Δημοσθένης Ταμπάκος είπε πως ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης «μας διδάσκει μέχρι την τελευταία στιγμή». «Με τον Αλέξανδρο ήμασταν μαζί στα δύο μεγάλα ταξίδια των Ολυμπιακών Αγώνων, ήμασταν μαζί ως φοιτητές, ήμασταν μαζί σε πάρα πολλές εκδηλώσεις, ήταν ένας φίλος, αδελφός και μας διδάσκει μέχρι και την τελευταία στιγμή. Δεν το γνώριζα πως περνούσε αυτές τις στιγμές. Του εύχομαι καλό ταξίδι στο φως και να μας προσέχει», ανέφερε χαρακτηριστικά.