Η βραβευμένη με Grammy τραγουδίστρια Ρομπέρτα Φλακ, που έγινε διάσημη παγκοσμίως για τις επιτυχίες της «Killing Me Softly with His Song» και «First Time I Ever Saw Your Face», διαγνώστηκε με τη Νόσο του Κινητικού Νευρώνα (ALS) – είναι επίσης γνωστή και ως πλευρική αμυοτροφική σκλήρυνση ή νόσος του Λου Γκέρινγκ – και δεν μπορεί πλέον να τραγουδήσει, ανακοίνωσε χθες Δευτέρα εκπρόσωπός της. Λόγω της σπάνιας νευρολογικής πάθησης, η Ρομπέρτα Φλακ «είναι πλέον αδύνατον να τραγουδήσει και δεν είναι εύκολο ούτε καν να μιλάει», αναφέρει δελτίο Τύπου εκπροσώπου της αμερικανίδας τραγουδίστριας.
Ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή της Φλακ πρόκειται να παρουσιαστεί για πρώτη φορά την επόμενη εβδομάδα σε κινηματογραφικό φεστιβάλ της Νέας Υόρκης. Θα μεταδοθεί τηλεοπτικά μέσω του αμερικανικού δικτύου PBS τον Ιανουάριο. Τον ίδιο μήνα αναμένεται επίσης η κυκλοφορία ενός βιβλίου της Φλακ για παιδιά. Η τραγουδίστρια κατέκτησε την κορυφή των τσαρτς στη δεκαετία του 1970 και έκανε 20 δισκογραφικές δουλειές. Βραβεύτηκε τέσσερις φορές με Grammy και τιμήθηκε για το σύνολο της προσφοράς το 2020.
Τι είναι η ALS
Η νόσος επηρεάζει τους κινητικούς νευρώνες του κεντρικού και περιφερικού νευρικού συστήματος και οδηγεί σταδιακά στην παράλυση και στον θάνατο.Η νόσος του κινητικού νευρώνα ή αμυοατροφική πλευρική σκλήρυνση (ALS) είναι μια σοβαρή νευρολογική πάθηση που προκαλεί μυϊκή αδυναμία, αναπηρία και τελικά θάνατο. Η ALS συχνά ονομάζεται νόσος του Lou Gehrig, από τον διάσημο παίκτη του μπέιζμπολ που πέθανε από τη νόσο το 1941. Ένας από τους διασημότερους πάσχοντες ήταν ο βρετανός αστροφυσικός Στίβεν Χόκινγκ, ο οποίος πέθανε σήμερα σε ηλικία 76 ετών. Άλλα διάσημα θύματα της νόσου περιλαμβάνουν τον ηθοποιό, θεατρικό συγγραφέα και σκηνοθέτη Σαμ Σέπαρντ, ο οποίος πέθανε τον Ιούλιο του 2017, τον κορυφαίο τζαζίστα Τσαρλς Μίνγκους και τον συνδημιουργό του «Sesame Street» Τζον Στόουν.
Πρόκειται για μια σπάνια ασθένεια που συνήθως προκαλεί τον θάνατο μέσα σε δύο ως τρία χρόνια από την διάγνωση, γεγονός που καθιστά εντυπωσιακή εξαίρεση την 50ετή μάχη του Χόκινγκ να την ξεπεράσει. Κατά μέσον όρο σημειώνονται κάθε χρόνο δύο νέα κρούσματα της μοιραίας αυτής πάθησης ανά 100.000 ανθρώπους και συνήθως μεταξύ των ηλικιών 55 και 65.Σταδιακά η νόσος οδηγεί τον ασθενή σε «εγκλωβισμό» στο ίδιο του το σώμα, καθιστώντας τον ανίκανο να μετακινηθεί, να μιλήσει, να καταπιεί ή να αναπνεύσει.
Τα αρχικά συμπτώματα συνήθως αναπτύσσονται αργά. Στα δύο τρίτα περίπου των ασθενών, τα πρώτα συμπτώματα εμφανίζονται στα χέρια ή στα πόδια. Αυτό μπορεί να εκδηλωθεί με αδυναμία στις αρθρώσεις, όπως για παράδειγμα μια εξασθενημένη λαβή (π.χ. δυσκολία στην συγκράτηση αντικειμένων) ή αδυναμία στις αρθρώσεις των ώμων ή στις αρθρώσεις των ποδιών με αποτέλεσμα να υπάρχει δυσκολία στο βάδισμα. Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να συνοδεύονται από συσπάσεις των μυών ή μυϊκές κράμπες.
Στο ένα τέταρτο των περιπτώσεων τα προβλήματα αρχίζουν να επηρεάζουν και τους μυς που χρησιμοποιούνται για την ομιλία και την κατάποση. Αυτό μπορεί να παρερμηνευθεί εσφαλμένα ως εγκεφαλικό επεισόδιο. Η νόσος κινητικού νευρώνα μπορεί να επηρεάσει και τους πνεύμονες προκαλώντας δύσπνοια και δυσκολίες στην αναπνοή, ωστόσο είναι σπάνιο αυτό να είναι το πρώτο της σύμπτωμα. Καθώς η ασθένεια εξελίσσεται τα άκρα γίνονται ασθενέστερα και οι μύες εξασθενούν σημαντικά. Εκτός από δυσκολίες στην κατάποση και την ομιλία, οι ασθενείς μπορεί να έχουν και σιελόρροια. Πολλοί άνθρωποι με αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση αντιμετωπίζουν και ακραία κόπωση.Τα άτομα με νόσο κινητικού νευρώνα μπορούν επίσης να βιώσουν συναισθηματικές μεταπτώσεις ή αλλαγές στη γνωστική λειτουργία και προβλήματα συγκέντρωσης. Τα συμπτώματα σταδιακά οδηγούν σε παράλυση του σώματος. Η νόσος έχει δύο βασικές μορφές, σύμφωνα με την Ένωση ALS που εδρεύει στις ΗΠΑ.
Η μεγάλη πλειονότητα των ανθρώπων πάσχουν από μια "σποραδική" μορφή της νόσου, η οποία μπορεί να πλήξει τον καθένα, ενώ έως και το 10% των περιπτώσεων στις ΗΠΑ είναι κληρονομικές. Οι βετεράνοι του στρατού έχουν διπλάσιες πιθανότητες να διαγνωστούν σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό, για άγνωστους ωστόσο λόγους. Ο μέσος χρόνος επιβίωσης μετά τη διάγνωση είναι τρία χρόνια, σύμφωνα με την Ένωση ALS και μόλις το 5% των ασθενών ζουν για 20 χρόνια ή και περισσότερα. Οι ερευνητές έχουν καταλήξει ότι η σπάνια πολυετής επιβίωση του Χόκινγκ παραμένει μυστήριο παρότι κάποιοι έχουν επισημάνει ότι η εξέλιξη της νόσου διαφέρει από ασθενή σε ασθενή και πιθανόν να επηρεάζεται από γενετικούς παράγοντες.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
