Μια σιωπηλή τραγωδία εκτυλίσσεται στις φυλακές της Βρετανίας, καθώς εκατοντάδες άνθρωποι που είχαν καταδικαστεί υπό το σύστημα της επ'αόριστον κάθειρξης δεν είδαν τις ποινές τους να «κουρεύονται» ακόμα και μετά την κατάργησή του.
Όπως αποκαλύπτει η Independent, δεν είναι λίγες οι ιστορίες ανθρώπων που βρίσκονται πάνω από δεκαετία στο σωφρονιστικό σύστημα της Βρετανίας, για ασήμαντα εγκλήματα όπως η κλοπή ποδηλάτου. Για αυτή την κατάσταση ευθύνεται η απόφαση να μην καταργηθούν αναδρομικά οι ποινές που επιβλήθηκαν με το νόμο IPP.
O αμφιλεγόμενος νόμος
Σύμφωνα με το μέσο, η IPP, ή Φυλάκιση για τη Δημόσια Ασφάλεια, ήταν ένα μέτρο που έλαβε η κυβέρνηση το 2005, υπό τον ισχυρισμό πως θα βοηθούσε με την αμεσότερη αντιμετώπιση της ελάσσονας εγκληματικότητας.
Το μέτρο προέβλεπε την απόδοση ποινών με ένα ελάχιστο διάστημα κάθειρξης ή, όπως έγινε γνωστό, μία «ταρίφα» στην φυλακή, το οποίο έπρεπε οπωσδήποτε να εκτίσει ο εκάστοτε κατάδικος προτού κάνει αίτημα μείωσης ή ακύρωσης της ποινής του σε μία επιτροπή αναστολών.
Το πρόβλημα όμως ήταν πως το νέο σύστημα όριζε μία «επ' αόριστον» περίοδο κράτησης μετά το πέρας της ελάχιστης, όσο θα επανεξεταζόταν το αίτημα κάθε ατόμου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα χιλιάδες άνθρωποι να παραμείνουν έγκλειστοι για ασήμαντα εγκλήματα, λόγω της κωλυσιεργίας της γραφειοκρατίας.
Όπως φάνηκε αργότερα, το νέο μέτρο περισσότερο αποτελούσε μία νέου είδους ισόβια ποινή, παρά λύση για την ελάσσονα εγκληματικότητα.
16 χρόνια για ένα ποδήλατο
Τελικά, η IPP καταργήθηκε το 2012, ίσχυε όμως μόνο για όσες ποινές είχαν αποδοθεί από την ημέρα ισχύος του μέτρου και μετά. Όσοι δηλαδή είχαν αδικηθεί περισσότερο από το απάνθρωπο μέτρο, αφέθηκαν στη «μοίρα» τους. Τα παραδείγματα ανθρώπων που ξόδεψαν τα χρόνια τους, αλλά και έχασαν τη ζωή τους στα κελιά των φυλακών, δεν είναι λίγα.
Μεταξύ αυτών, ο Γουέην Μπελ, φυλακίστηκε το 2007 για την κλοπή ενός ποδηλάτου, με ελάχιστη κάθειρξη δύο ετών. Η αποφυλάκιση του άντρα όμως δεν ήρθε ποτέ. Μετά από κάποια χρόνια, η κράτηση είχε «λυγίσει» τελείως τον νεαρό, ο οποίος είχε βρεθεί αποστεωμένος και σε κατατονική κατάσταση στο κελί του.
Νοσηλεύτηκε σε νοσοκομείο για ακόμα κάποια χρόνια, και με την ανάρρωσή του επέστρεψε στη φυλακή. «Απλά περιμένουμε το τηλεφώνημα που θα μας ενημερώσει ότι ο Γουέην πέθανε. Τον έχει καταστρέψει», δήλωσε η αδελφή του, Αλάνα, 16 χρόνια μετά την αρχική απόφαση του δικαστηρίου.
Αδιαφορία
Υπάρχουν όμως και οι περιπτώσεις εκείνων που δεν τα κατάφεραν. Κατά την εφημερίδα, επτά κατάδικοι έχουν αυτοκτονήσει από το 2022, τότε που ο τέως υπουργός Δικαιοσύνης, Ντόμινικ Ραμπ, αρνήθηκε την πρόταση που κατατέθηκε στη Βουλή για επανεξέταση των ποινών που εκκρεμούσαν.
Ο αριθμοί είναι αποκαρδιωτικοί. Μετά την κατάργηση της IPP το 2012, 3.000 ήταν οι κρατούμενοι που έμειναν αποκλεισμένοι στις φυλακές, ενώ τουλάχιστον 700 από αυτούς εξέτισαν ή εκτίουν ποινές μεγαλύτερες των 10 ετών.
Ακόμα και ο άνθρωπος που εισήγαγε το μέτρο, ο πρώην υπουργός Εσωτερικών Ντέιβιντ Μπλάνκετ, δήλωσε στην Independent πως μετανιώνει την απόφασή του: «Όσο περισσότερο μένουν μέσα, τόσο περισσότερο ιδρυματοποιούνται και χειροτερεύει η ψυχική τους υγεία. Φυσικά και πρέπει να παρέχουμε βοήθεια σε αυτούς τους ανθρώπους».
Μία από τους συγγενείς των θυμάτων, η Ντόνα Μούνεϊ, της οποίας ο αδελφός αυτοκτόνησε έγκλειστος το 2015, αντιπροσωπεύει τώρα δύο από τις εφτά οικογένειες των πρόσφατων θυμάτων μέσω της οργάνωσης United Group for Reform of IPP.
«Είμαστε και εμείς θύματα αυτής της ποινής, χωρίς να έχουμε διαπράξει ποτέ έγκλημα», δήλωσε. Κάλεσε ακόμα τον νυν υπουργό Δικαιοσύνης, Άλεξ Τσοκ, να παρέμβει για να δικαιωθούν οι φυλακισμένοι και οι οικογένειές τους, μέσω της αναθεώρησης των ποινών:
«Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως η αναθεώρηση των ποινών θα είχε σώσει ζωές. Μέχρι να γίνουν σημαντικές αλλαγές, νομίζω αυτά θα συνεχίσουν να συμβαίνουν. Και είναι φρικιαστικό, γιατί η κυβέρνηση απλά αφήνει ανθρώπους να πεθαίνουν».
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
