Την αποκαλούσαν «Θαύμα στον Ποταμό Χαν». Η Νότια Κορέα ήταν κλασικό παράδειγμα φτωχής χώρας, πρώην ιαπωνικής αποικίας, που μεταμορφώθηκε στο δεύτερο μισό του 20υ αιώνα, χάρη σε μεγάλες επενδύσεις και έξυπνες μεταρρυθμίσεις. Ήταν υπόδειγμα στην ανάπτυξη επιχειρήσεων, ήταν μια χώρα που ευημερούσαν οι αριθμοί μαζί με τους πολίτες. Αλλά το σημαντικότερο όλων, ήταν πως μέχρι το τέλος του αιώνα, η Κορέα είχε εξελιχθεί στη 11η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου.
Όμως το καλοκαίρι του 1997, η Σεούλ γνώρισε οικονομική κρίση, σαν ένα ανελέητο τσουνάμι. Οι τράπεζες, γεμάτες με μη εξυπηρετούμενα δάνεια, κατέρρευσαν και σταμάτησαν να χορηγούν νέα δάνεια. Το γουόν βρέθηκε σε ελεύθερη πτώση. Η ρευστότητα στην αγορά εξαφανίστηκε. Ξένοι επενδυτές απέσυραν σχεδόν 18 δισεκατομμύρια δολάρια από τη χώρα. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη δουλειά τους.
Ήταν μονόδρομος η συνδρομή από το Διεθνές Νομισματικό Ταμειό (ΔΝΤ). Συνέβη το Δεκέμβριο του 1997, όταν το ΔΝΤ ενέκρινε ένα πακέτο διάσωσης ύψους 58 δισεκατομμυρίων δολαρίων – το μεγαλύτερο στην ιστορία μέχρι τότε. Προφανώς, αυτές οι δανεικές ρυθμίσεις συνοδεύονταν από μέτρα νεοφιλελεύθερης λογικής για την πλήρη μεταρρύθμιση (απορρύθμιση;) της αγοράς εργασίας και όχι μόνο.
Ξέσπασε τότε μια νέα κρίση, την οποία οι ντόπιοι Κορεάτες εξακολουθούν να αποκαλούν «Η Κρίση του ΔΝΤ». Η κυβέρνηση προσπάθησε να βρει λύσεις για να αποπληρώσει αυτό το δυσβάσταχτο δάνειο. Πιο συγκεκριμένα, στις 5 Ιανουαρίου 1998, ξεκίνησε μια εθνική εκστρατεία που σήμερα θεωρείται μία από τις πιο συγκινητικές εκδηλώσεις πατριωτισμού και αυτοθυσίας που έχει γνωρίσει ποτέ ο κόσμος.
Η χρυσή λύση
Η ζωή των Νοτιοκορεατών είναι φτιαγμένη από χρυσάφι, θα έλεγε κανείς και δεν θα ήταν υπερβολή. Για παράδειγμα, υπάρχει η τελετή doljanji, των πρώτων γενεθλίων ενός παιδιού, κατά την οποία του προσφέρεται ως δώρο, ένα δακτυλίδι από χρυσό 24 καρατίων. Χρυσά κοσμήματα και ρολόγια δίνονται συχνά σε νεόνυμφους, όπως συμβαίνει επίσης στην Ινδία, την Τουρκία και αλλού. Εταιρείες συνηθίζουν να χαρίζουν χρυσά μπρελόκ σε συνταξιούχους.
Με λίγα λόγια, εκείνη την εποχή, τα νοικοκυριά της Νότιας Κορέας, υπολογίζεται πως κατείχαν περίπου 20 δισεκατομμύρια δολάρια σε χρυσό, μέσα από κολιέ, νομίσματα, ράβδους, μικροαντικείμενα, αγαλματίδια, μετάλλια, μενταγιόν, στρατιωτικά διακριτικά και άλλα. Όλα αυτά φυσικά, πέρα από την οικονομική αξία, είχαν και συναισθηματική, για κάθε κάτοχο.
Κάπως έτσι, το "Love Trade", δηλαδή η αγοραπωλησία χρυσού με τιμή που βασίζεται στο συναίσθημα και τις παραδόσεις (και συνήθως εκτοξεύει τις τιμές στο Θεό) ενεργοποιήθηκε ξανά, με ένα τρόπο κάπως διαφορετικό.
Είχε προηγηθεί ήδη μια περίσταση που ο χρυσός είχε σώσει μια χώρα. Ήταν, ενενήντα χρόνια νωρίτερα, το 1907, όταν η Κορεατική Αυτοκρατορία χρωστούσε στην Ιαπωνία 13 εκατομμύρια γουόν, ισοδύναμα με τον προϋπολογισμό ενός ολόκληρου έτους. Για να βοηθήσουν στην αποπληρωμή, οι άνδρες σταμάτησαν το κάπνισμα και οι γυναίκες πούλησαν τα πολύτιμα νυφικά τους κοσμήματα.
Καρδιές από ατόφιο χρυσάφι
«Ας ξεπεράσουμε την κρίση συναλλάγματος μαζεύοντας χρυσό» έγραφαν οι κίτρινες κορδέλες στα πέτα των πολιτών. Η πανεθνική καμπάνια για την αποπληρωμή του χρέους με χρυσό, ξεκινούσε τον Ιανουάριο του 1998. Συνολικά 3.5 εκατομμύρια άνθρωποι υπολογίζεται πως συμμετείχαν εθελοντικά, σχηματίζοντας ουρές έξω από ειδικιά κέντρα συλλογής χρυσού.
Μεγάλες κορεατικές εταιρείες, όπως η Samsung, η Hyundai και η Daewoo, χρησιμοποίησαν τη δύναμη του marketing τους για να διαδώσουν το μήνυμα, ενώ και διασημότητες συμμετείχαν ενεργά. Ο Λι Τζονγκ-Μπεόμ, ανερχόμενο αστέρι του μπέιζμπολ, τράβηξε την προσοχή όλης της χώρας προσφέροντας 31,5 ουγγιές χρυσού, αξίας άνω των 9.000 δολαρίων, όλα σε τρόπαια και μετάλλια που είχε κερδίσει στα πέντε χρόνια καριέρας του. Υπολογίζεται πως ατά μέσο όρο, κάθε πολίτης δώρισε 65 γραμμάρια χρυσού, δηλαδή λίγο πάνω από 640 δολάρια, με βάση τις τιμές εκείνης της εποχής.
Τα κατάφεραν;
Η αυτοθυσία ήταν εντυπωσιακή. Μέσα σε μόλις δύο μήνες, κατάφεραν να συγκεντρώσουν 226 μετρικούς τόνους χρυσού, αξίας 2,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Κάθε γραμμάριο χρυσού λιώθηκε και μετατράπηκε σε ράβδους που παραδόθηκαν αμέσως στο ΔΝΤ.
Το ποσό που απέδωσε η εκστρατεία συλλογής χρυσού ήταν πολύ μικρό έναντι του συνολικού χρέους, αλλά αυτό είχε ελάχιστη σημασία. Η εκστρατεία συλλογής χρυσού συσπείρωσε πολίτες, εταιρείες και συλλογικότητες και δημιούργησε φανατισμό για την εκπλήρωση του σκοπού, να «καθαρίσει» η χώρα από το χρέος του ΔΝΤ.
Τελικά, άρχης γενομένης με το "Love Trade", η Νότια Κορέα ξεπλήρωσε πληρως το χρέος των 35 δισεκατομμυρίων δολαρίων (τόσα εκταμιεύσαν, από τα 58 εκατ.) ως τον Αύγουστο του 2001. Αξίζει να τονίσουμε πως το αρχικό ντιλ προέβλεπε αποπληρωμή του χρέους το 2004. Τα κατάφεραν εντυπωσιακά εντός προθεσμίας, δίνοντας το καλό παράδειγμα και σε άλλες χώρες που πάλευαν με αντίστοιχα δάνεια, ώστε να ανακυκυκλώνουν με κάθε τρόπο τα αποθέματα χρυσού τους.
Με πληροφορίες από Forbes.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
