Survivor: Πώς το κάποτε εθιστικό ριάλιτι κατέληξε σε παρωδία Ολυμπιακών Αγώνων, σε σκηνικό από αναψυκτήριο των '80s

Το 2017, η επιστροφή του Survivor, είχε σταθεί το γεγονός που άλλαξε τα πάντα στην τηλεόραση.

Το ριάλιτι έπαιξε μόνο του «καταπίνοντας» κάθε αντίπαλο στον τηλεοπτικό ανταγωνισμό, με τον τελικό να στέκεται λόγος αναβολής συναυλιών ή άλλων εκδηλώσεων -ποιος θα πήγαινε σε συναυλία, τη μέρα που η Ελλάδα ανυπομονούσε για τη στέψη του Ντάνου;- και τελικά να αγγίζει ποσοστά τηλεθέασης που έφτασαν μέχρι 78,2% στο δυναμικό κοινό!

Το πόσο έχουν αλλάξει σήμερα τα πράγματα φαίνεται καθαρά -και όχι μόνο- στο 16,3%, στο οποίο περιορίστηκε ο φετινός -τελείωσε ή ακόμα τρέχουν;- τελικός, που έχασε ξεκάθαρα από τον ανταγωνισμό του Euro και σειρών όπως οι «Ψυχοκόρες».

Γεμίζοντας τον άδειο χρόνο

Στο σύνολο του, ο φετινός κύκλος του Survivor απείχε πολύ από τη σεζόν του Ντάνου, του Σπαλιάρα, του Χρανιώτη και της Ευρυδίκης Βαλαβάνη.

Οι παραγωγοί τον κράτησαν για ένα εξάμηνο, με ασαφείς κανόνες και διάφορες «πατέντες» (που του αφαιρούσαν κάθε ενδιαφέρον), μεταξύ των οποίων τα ατέλειωτα παιχνίδια ερωτήσεων και οι αναμετρήσεις με Τούρκους παίκτες -μια που πολύ σύντομα ξέμειναν από Έλληνες.

Σε ανάλογο κλίμα, «πατέντας» για να γεμίσει ο χρόνος, κινήθηκαν και οι δύο live, για πρώτη φορά αγωνιστικοί, τελικοί που έγιναν στο Γαλάτσι, οι οποίοι σε διάρκεια ήταν αγωνιστικοί κατά το 1/5 τους. Τα υπόλοιπα 4/5 της μετάδοσης, απλώς γέμιζε ο χρόνος.

Ψηλοτάκουνα πάνω σε πανιά, που ήθελαν να μοιάσουν με άμμο

Το όλο σκηνικό θύμιζε παρωδία Ολυμπιακών Αγώνων, αν αυτοί γίνονταν σε αναψυκτήριο των ‘80s -με γκεστ σταρ τον Ξανθό Μάγο.

Στο Άλσος Βεΐκου, στήθηκαν κερκίδες που γέμισαν κυρίως από συγγενείς των φιναλίστ και παιδάκια κι ένας αγωνιστικός χώρος, που για να θυμίσει παραλία Άγιου Δομίνικου και άμμο στρώθηκε με μπεζ πανιά -υπερσύγχρονη μέθοδος.

Οι φιναλίστ φορούσαν τα αθλητικά τους για να θυμίζουν το νησί, ενώ όλοι οι υπόλοιποι καλεσμένοι πρώην παίκτες είχαν ντυθεί σαν να πήγαιναν στα Όσκαρ -για να βραβευτούν- κι έψαχναν φιλότιμα κάμερα για να μοστράρουν τις καινούριες βλεφαρίδες - μικρές βεντάλιες.

Τα παιδάκια γύρω γύρω φώναζαν φιλότιμα συνθήματα, τραγουδούσαν, κάποια στιγμή -δικαίως- νύσταξαν και χασμουριόνταν, ενώ γύρω τους ψηλοτάκουνα πατούσαν το γκαζόν κι οι φιναλίστ ίδρωναν πάνω στα πανιά, που ήθελαν να μοιάσουν με άμμο.

Η εξέδρα κι ο «Μουντιαλικός» σχολιασμός

‘Υστερα από έναν εξουθενωτικό πεντάωρο ημιτελικό, πέρασαν άλλες δύο ώρες από τον πρώτο μεγάλο αγωνιστικό τελικό κι ακόμα δεν είχε γίνει ούτε ένας αγώνας!

Φιλότιμα ο Γιώργος Λιανός -πραγματικός πρωταθλητής του τελικού- έκανε χιλιόμετρα πάνω κάτω, αναζητώντας παίκτες και συγγενείς για να γεμίσει το χρόνο με ενδιαφέροντες διαλόγους με θέμα το «εσείς ποιον υποστηρίζετε;» διότι ειλικρινά, τι πιο ενδιαφέρον από το να μάθουμε ποιον υποστηρίζει το κάθε άγνωστο παιδάκι, η κάθε άγνωστη κυρία που καθόταν στις εξέδρες;

Άλλη μια καινοτομία - πατέντα του φετινού τελικού, ήταν η είσοδος του περσινού -και προπέρσινου- νικητή, Σάκη Κατσούλη, όχι για τη στέψη, αλλά για να αναλύει στο replay κάθε αγώνα των τριών φιναλίστ -λες και βλέπαμε τελικό Μουντιάλ και ήθελε ανάλυση το πώς πέταξε τους κρίκους η Δαλάκα - Μέσι και πώς τους μάζεψε ο Φάνης - Εμπαπέ.

Κάπως έτσι ο χρόνος γέμιζε, με οτιδήποτε άλλο εκτός από αγώνες. Πώς να μη νυστάξουν τα παιδάκια; Πώς να μη χρησιμέψουν οι βλεφαρίδες-βεντάλιες, που έκαναν κι αέρα;

Survivor μόνο για συγγενείς και φίλους

Στο φινάλε έγινε η ανατροπή κι ο τίτλος του νικητή πήγε στον Ντάνιελ Νούρκα, ένα νέο, άφθαρτο και συμπαθές σε όλους πρόσωπο, που πέταξε έξω τα μεγάλα φαβορί, όπως την Κατερίνα Δαλάκα, συμμετέχουσα σε τέσσερα Survivor από το 2018 μέχρι σήμερα -άλλωστε το ριάλιτι πια έχει γίνει μια μεγάλη οικογένεια, άρα ένα πολύ μικρό κοινό. 

Σε αυτόν ανήκει και η πιο αξιομνημόνευτη κουβέντα της βραδιάς, όταν αναφερόμενος στους γονείς του -που ήρθαν από την Αλβανία στην Ελλάδα για μια καλύτερη ζωή- είπε «αυτοί είναι οι πραγματικοί Survivors, όχι εγώ, επειδή πετάω καλά τους κρίκους». Ακριβώς έτσι -αλλά κάποιος να το πει και στους υπόλοιπους.

Μια καλή κουβέντα αξίζει στον Γιώργο Λιανό, ο οποίος τα έβγαλε πέρα σε ένα ριάλιτι χωρίς ουσιαστικούς κανόνες, με συνεχείς αναγκαστικές αλλαγές και με μια σειρά αχρείαστα μαραθώνιων τελικών, σε όλες τις αντιξοότητες των οποίων κατάφερε να μη χάσει το χιούμορ του -αποδεικνύοντας ότι είναι ένας πραγματικά χαρισματικός παρουσιαστής. 

Όλα τα υπόλοιπα κινήθηκαν στη σφαίρα του σουρεαλισμού, γύρω από έναν -όλο και πιο μικρό- μικρόκοσμο επαγγελματιών «Survivors», που έχει χάσει την επαφή του με τον κόσμο κι απευθύνεται πια μόνο σε συγγενείς και φίλους.