Ο τσολιάς από τα Σεπόλια που έμελλε να γίνει βασιλιάς του ΝΒΑ... Η ζωή του, δεν μοιάζει με παραμύθι. Είναι ένα παραμύθι κι όπως τα περισσότερα, είναι βγαλμένα από την ίδια τη ζωή. Ακόμα και μια ιστορία μυθοπλασίας δεν θα μπορούσε να αποδώσει καλύτερα την ιστορία του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Η ιστορία του περιέχει όλα τα «υλικά» για να δέσει το «γλυκό» και να γίνει ένα παραμύθι με happy end, που θα λέει στο τέλος κι έζησε αυτός καλά κι εμείς καλύτερα.
«Ξεκίνησα να παίζω μπάσκετ για να βοηθήσω την οικογένειά μου. Δυσκολευόμασταν, περάσαμε δύσκολες καταστάσεις ως παιδιά. Δεν πίστευα ποτέ πως θα είμαι 26 ετών και απλά θα παίζω στους τελικούς. Μόνο που είμαι στους τελικούς ήμουν χαρούμενος. Δεν περίμενα ποτέ πως στα 26 μου θα έχω αυτά τα τρόπαια. Βαδίσαμε έναν μακρύ δρόμο» είπε στιγμές μετά την κατάκτηση του δαχτυλιδιού του πρωταθλητή του ΝΒΑ με τους Μιλγουόκι Μπακς, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο.
Ο φτωχός πλην τίμιος γόνος μεταναστών, που δεν γνώρισε άλλη πατρίδα απ' αυτήν που γεννήθηκε και μεγάλωσε, ωστόσο, κουβαλούσε στην ψυχή και στο DNA του τα βιώματα των ανθρώπων που τον έφεραν στη ζωή και είχαν καταγωγή από την Νιγηρία, που ήταν ένα παιδί με μια μπάλα στα χέρια και στα πόδια όλη μέρα, όπως όλα τα παιδιά της γειτονιάς του, που είχε βάλει έναν στόχο και τον πέτυχε, που δεν ξέχασε τις ταπεινές καταβολές του και που όπου σταθεί κι όπου βρεθεί πράττει ως ο καλύτερος πρεσβευτής της χώρας μας, της χώρας του σε κάθε άκρη του πλανήτη και κάνει τους μισαλλόδοξους haters να κρύβονται στις τρύπες τους.
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είναι πλέον πρωταθλητής του NBA, πρωταθλητής κόσμου, ο κορυφαίος των κορυφαίων. Πήρε από το χέρι μια ομάδα, μια πόλη, έναν ζωντανό οργανισμό, τους Μιλγουόκι Μπακς, που επένδυσαν πάνω του, του πρόσφεραν τα πάντα και τελικά οι προσδοκίες τους ευοδώθηκαν οκτώ χρόνια μετά. Από τις 30 Ιουλίου του 2013 που υπέγραψε στο Μιλγουόκι, άλλαξε τον ρου της Ιστορίας για την ομάδα και την πόλη και τελικά τα ξημερώματα της 21ης Ιουλίου του 2021, οι Μπακς στέφθηκαν πρωταθλητές του NBA.
Εμαθε την «Αλφαβήτα» στα Σεπόλια
Στο 62ο δημοτικό σχολείο Σεπολίων, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έμαθε να γράφει και να διαβάζει την ελληνική γλώσσα. Την μητρική του δηλαδή, μιας και ο πατέρας του Τσαρλς που έφυγε από τη ζωή το 2017, όσο και η μητέρα του Βερόνικα μεγάλωσαν τα παιδιά τους στα Σεπόλια, σε μια λαϊκή γειτονιά της Αθήνας, όπου ο Γιάννης έκανε όλα του τα όνειρα.
Οι δάσκαλοί του στο δημοτικό, μόνο καλά λόγια είχαν να πουν γι αυτόν. Κι όχι γιατί έγινε ό,τι έγινε, αλλά γιατί, έβλεπαν στον Γιάννη ένα παιδί με πηγαία ευγένεια, καλοσύνη κι αγάπη για τους γύρω του. Το ίδιο έχουν εξομολογηθεί κατά καιρούς και οι δάσκαλοι και καθηγητές τους και στις υπόλοιπες βαθμίδες εκπαίδευσης και ειδικά στο Λύκειο (53ο Αθηνών) με την δύσκολη εφηβεία. Εκεί που θα μπορούσε να «στραβώσει» το κλίμα, όμως ο Γιάννης διατήρησε όλες τις αρχές για τις οποίες τον ξεχώριζαν.
Η σχέση του με την Εκκλησία
Τις επόμενες μέρες θα διαβάσουμε πολλά για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Ενα από αυτά, θα είναι και η σχέση του με την Εκκλησία. Ελάχιστοι γνωρίζουν πως ο Greek Freak είχε αναπτύξει μια ιδιαίτερη σχέση με τον πατέρα Ευάγγελο Γκανά, ιερέα στον ναό του Αγίου Μελετίου στα Σεπόλια, όπου και βαπτίστηκε μαζί με τον αδελφό του Αλέξανδρο στις 28 Οκτωβρίου 2012, ανήμερα της επετείου του «ΟΧΙ». Ο Γιάννης ήταν ο συνδετικός κρίκος της οικογένειας με την ενορία. Τα χρόνια που πέρασε στην Εκκλησία και στο κατηχητικό ήταν χρόνια μιας πορείας προς την ενηλικίωση και μιας διαμόρφωσης του χαρακτήρα του. Οπως είχε δηλώσει σε μία από τις συνεντεύξεις που έδωσε ο ιερέρας, «ο Γιάννης είναι ο Ελληνας που ενσαρκώνει το απόλυτο success story, ένας μαύρος με καταγωγή από τη Νιγηρία που αποτελεί μια ζωντανή διαφήμιση της Ελλάδας στο εξωτερικό.
Ποτέ δεν τον θυμάμαι να έχει έναν γογγυσμό ή μια αίσθηση ότι αδικείται από τη ζωή και να γίνεται επιθετικός απέναντι στην κοινωνία. Το ίδιο είχα διακρίνει και στη μητέρα του, έναν άνθρωπο με αγαθή ψυχή. Μπορεί να υπερίπταται στα γήπεδα, αλλά στην πραγματική ζωή νομίζω ότι πατάει στα πόδια του. Αυτό που δεν μπορώ να ξεχάσω ήταν το βλέμμα του Γιάννη.
Δυσκολεύομαι να το περιγράψω. Υπήρχε μια αθωότητα αλλά και μια ελπίδα. Κανένας φόβος και καμία μνησικακία. Ο Γιάννης πήγε σχολείο στην Ελλάδα, έγινε χριστιανός στην ίδια χώρα και τώρα μπορεί να ζει στην άλλη μεριά του Ατλαντικού κουβαλώντας τις αναμνήσεις του ως πολύτιμο οδηγό στη μετέπειτα ζωή του. Δεν με εκπλήσσει που ο Γιάννης αναφέρεται συνέχεια στην Ελλάδα. Η μητέρα του ήθελε να είναι παρούσα στην ενορία, όχι ως ο άνθρωπος που ζητάει βοήθεια για να ξεπεράσει οικονομικά προβλήματα, αλλά ως ένας άνθρωπος που νιώθει ότι είναι ζωντανό μέλος μιας ισότιμης κοινότητας. Γι’ αυτό έχουν κι αυτές τις αγαθές μνήμες».
Θέλω να γίνω παίκτης του ΝΒΑ...
Πώς βλέπεις τον εαυτό σου σε πέντε χρόνια από σήμερα; «Πολύ πιο δυνατό, πολύ καλύτερο μέσα στο παρκέ σε ό,τι κι αν κάνω».
Ποιος είναι ο στόχος σου; «Να γίνω παίκτης του ΝΒΑ. Θέλω να πάω είτε στην Ισπανία, είτε στο ντραφτ. Οι αγαπημένοι μου παίκτες είναι ο Μάτζικ Τζόνσον κι ο Κέβιν Ντουράντ. Θέλω να γίνω παίκτης του ΝΒΑ...» είχε εξομολογηθεί όντας παίκτης του Φιλαθλητικού στις 13.2.2013». Κάτι έκανε τελικά ο πιτσιρικάς από τα Σεπόλια... Κι έπεται συνέχεια!
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
