Όταν ο Φοίβος Δεληβορίας έπεισε τον Βέγγο να τραγουδήσει ραπ

Ο Φοίβος Δεληβοριάς σήμερα έχει γενέθλια, γίνεται 52 ετών. Αντίο αφιερώματος στο πλούσιο δισκογραφικό του έργο (θα χρειαζόταν αρκετό ιντερνετικό «μελάνι»), επιλέξαμε να φωτίσουμε μια στιγμή της διαδρομής του, που δείχνει πως ανέκαθεν ήταν ένας συνθέτης που σκεφτόταν πέρα από το «κουτί» και μακριά από συμβάσεις και ορθολογισμούς. 

Η εποχή είναι το 1994, έχουν ήδη περάσει πέντε χρόνια από την «Παρέλαση», τον πρώτο δίσκο του Φοίβου Δεληβοριά (σε ηλικία 16 ετών) και ο νεαρός δημιουργός πειραματιζόταν με ιδέες και μουσικές αναφορές, προσπαθώντας να κατασκευάσει τη «γλώσσα» της μουσικής του δημιουργίας, να γίνει ο Φοίβος που ξέρουμε σήμερα. Ήταν η εποχή της δημιουργίας κομματιών όπως η «Κική», η «Μπόσα Νόβα του Ησαία» και το «Αφού δε μ' αγαπάς». Τότε, ο Φοίβος ήθελε να δημιουργήσει και κάτι πέρα από τα όρια του ποπ, της μπαλάντας, του έντεχνου λαϊκού, που ήταν οι επικρατούσες μουσικές φόρμες της εποχής. 

Την παρακάτω ιστορία την αφηγήθηκε ο ίδιος στον δημοσιογράφο Μιχάλη Γελασάκη:

«Ήταν 1994 και είχα φτιάξει ένα τραγούδι ραπ, επηρεασμένος από τις πρώτες ακροάσεις χιπ-χοπ με φίλους απ’ τη Καλλιθέα (ένας απ’ αυτούς ήταν κι ο Πρύτανης των μετέπειτα Ημισκουμπρίων). Όταν είδα πως δυσκολευόμουν να καβαλήσω τρέχοντας τον χρόνο με τον οποίο έπεφταν οι συλλαβές πάνω στο μπιτ, σκέφτηκα πως μόνο ένας άνθρωπος μπορούσε να με βοηθήσει.

Το πώς τον βρήκαμε και πώς δέχτηκε να τραγουδήσει, είναι μια ιστορία με τη δική της αξία στη ζωή μου, οπότε δεν βρίσκω το λόγο –ακόμα- να την μοιραστώ.

*Αυτό όμως που μπορώ να σας διηγηθώ, είναι το τι συνέβη όταν ήρθε τελικά στο στούντιο. Ανήσυχοι, ο Θύμιος, ο Σωτήρης Παπαδόπουλος κι εγώ, βάλαμε το τραγούδι να παίζει.

Ο Θανάσης Βέγγος είχε μια σχεδόν πανικόβλητη έκφραση στο πρόσωπό του, κοίταζε δεξιά κι αριστερά σαν χαμένος. Αισθάνθηκα φρικτά. Το ψέμα της παιδικής μου ηλικίας, μάλλον ήταν γραφτό να παραμείνει ψέμα. Σηκώθηκα αποφασιστικά και του είπα, «Κύριε Βέγγο, αν δεν σας αρέσει το τραγούδι, στ’ αλήθεια δεν υπάρχει κανένας λόγος να αισθάνεστε υποχρεωμένος να το πείτε».

Με κοίταξε σαν να τον ξυπνούσα από όνειρο και είπε, «Όχι, δεν φταίει το τραγούδι. Το στούντιο θέλει σφουγγάρισμα!». Μας ζήτησε, λοιπόν, σφουγγαρίστρα και κουβά και αφού έκανε τον θάλαμο λαμπίκο, μπήκε και το τραγούδησε με την πρώτη. Δεν έβγαλα καμιά φωτογραφία εκείνη τη μέρα. Θα ήταν πολύ χαζό να προσπαθήσω να παγώσω τον χρόνο και μ’ αυτόν τον τρόπο. Είχαμε αποτυπώσει το τρέξιμο του Βέγγου σε μια ηχογράφηση. Κι αυτό ήταν αρκετό». Αυτά έλεγε ο Φοίβος το 2010.

Πριν καιρό τελικά μοιράστηκε την ιστορία: Ο Θύμιος Παπαδόπουλος που δούλευαν μαζί γνώριζε μία φίλη του Θανάση Βέγγου και πήγαν στο θέατρο που έκανε πρόβες. Εκεί, επειδή είχε σπάσει το πόδι του και κυκλοφορούσε με πατερίτσες, ο Βέγγος τον βοήθησε πολύ και του ζήτησε να συμμετέχει στο τραγούδι του, αλλά ευγενικά του αρνήθηκε, γιατί δεν προλάβαινε. Παρόλα αυτά την επόμενη μέρα, τον πήρε τηλέφωνο και του είπε ότι «δεν μπορεί να πει όχι σε έναν 20χρονο που προσπαθεί».

«Φυσικά τον βομβάρδισα με ερωτήσεις. Ήμουν αχόρταγος, ακόμα είμαι με τους ανθρώπους που αγαπώ και θαυμάζω», είπε ο Δεληβοριάς.

Το τραγούδι ονομάστηκε «Το πα' το κάνα» και έγινε  σημείο αναφοράς και για το "Je Suis Bossu" των Ημισκουμπρίων, τρία χρόνια μετά, με τον Φοίβο να ραπάρει, έστω και σε όχι σε ταχύτητες που θυμίζουν έμπειρο MC, ή τον Θανάση Βέγγο.

Ακολουθήστε το Reader στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις και τα νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.