Ο θρύλος λέει πως οι τέσσερις φίλοι από το Μπέρμιγχαμ,δηλαδή οι Ozzy Osbourne, Tony Iommi, Geezer Butler, Bill Ward, αποφάσισαν να βαφτίσουν το συγκρότημα τους "Black Sabbath" από την ομώνυμη ταινία τρόμου του Boris Karloff που έτυχε να προβάλλεται σε κινηματογράφο παρακείμενο στο στούντιο όπου έπαιζαν και προσπαθούσαν να «σμιλέψουν» τον ήχο τους, εν έτει 1968.
Πέρασαν 57 χρόνια, μια ζωή ολόκληρη, με ένα σωρό τραγούδια τους να γίνονται κλασικά, με δεκάδες σπουδαία σύγχρονα σχήματα να λένε πως είναι «πνευματικά παιδιά» των Sabbath και να καμαρώνουν, με τον Ozzy να «αγγίζει» την πόρτα του άλλου κόσμου μόνο για να τρολάρει το θάνατο. Και φτάσαμε στη χθεσινή, σπουδαία μέρα, στο γήπεδο της Aston Villa, σε μια συναυλία - μαραθώνιο, όπου το metal γιόρτασε μαζί με τους Sabbath έξι δεκαετίες ζωής.
Η γιορτή ξεκίνησε από το μεσημέρι, με τους Mastodon να παίζουν δικά τους αγαπημένα κομμάτια και διασκευές, με τους Danny Carey των Tool, Mario Duplantier των Gojira και Eloy Casagrande των Slipknot να συνδράμουν επί σκηνής.
Τη σκυτάλη πήραν οι Rival Sons, οι οποίοι ερμήνευσαν τα δικά τους ‘Do Your Worst’ και ‘Secret’ και μια διασκευή στο ‘Electric Funeral’, και ακολούθησε ο Yungblud για το ‘Changes’.
Ήταν η σειρά των Anthrax να ανέβουν στη σκηνή, παίζοντας τα αγαπημένο τους ‘Indians’ από το δικό τους κατάλογο και μια διασκευή στο ‘Into The Void’, με τον Scott Ian να απευθύνεται στον κόσμο ενθουσιασμένος: «Όλοι μας βρισκόμαστε εδώ σήμερα για τον ίδιο γ@@νο λόγο, να γιορτάσουμε τη μουσική που μας χάρισαν οι Black Sabbath! Δεν είμαστε εδώ για να λέμε αντίο αλλά ευχαριστώ!»
Κι αυτή η φράση ήταν ικανή να περιγράψει το πάρτι που είχε στηθεί στις εξέδρες του σταδίου, μια γιορτή για το παρελθόν, το παρόν και ίσως το μέλλον του σκληρού ήχου. Οι Sabbath άνοιξαν το δρόμο. Τα «παιδιά τους» βρίσκονταν επί σκηνής πρώτα για να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους και μετά για να πουν «αντίο».
Ακολούθησαν οι Halestorm, με την Lizzy Hale να ηλεκτρίζει αμέσως το πλήθος. Η διασκευή που διάλεξαν ήταν το ‘Pretty Mason’ από τον προσωπικό δίσκο του Ozzy, ‘Ozzmosis’, που κυκλοφόρησε το 1995 (, ενώ έπαιξαν και ένα δικό τους, ακυκλοφόρητο κομμάτι.
Έπειτα οι Lamb Of God βρέθηκαν στη σκηνή για μια απαιτητική άσκηση: διασκεύασαν το ‘Children of The Grave’ και έπαιξαν και τα δικά τους ‘Redneck’, ‘Laid to Rest’. Στο μεταξύ, στο livestream έκανε και μια σύντομη παρέμβαση ο Billy Idol.
Ώρα για τα supergroup, σεβασμός ή σιωπή
Γράφουμε αυτή τη στιγμή τα ονόματα και δεν το πιστεύουμε: Lizzy Hale, David Draiman, Whitfield Crane, Yungblud, Jake E. Lee, Mike Bordin, David Ellefson, Adam Wakeman, Nuno Bettencourt, Scott Ian, Frank Bello και οι Sleep Token II
Αυτή η dream team μας χάρισε διασκευές όπως ‘Ultimate Sin’, ‘Shot in The Dark’, ‘Believer’, ‘Changes’ από τη σόλο καριέρα του Ozzy και το εμβληματικό ‘Sweet Leaf’ των Black Sabbath.
Φυσικά δεν έλειψαν και οι εντάσεις: ο David Draiman των Disturbed αποδοκιμάστηκε έντονα από μερίδα του κοινού για την δηλωμένη στήριξη του προς το Ισραήλ και το IDF.
Ήταν όλοι τους εκεί. Από τον Brian May των Queen (τον είδαμε στο videowall από τις εξέδρες), ως τον ηθοποιό Jack Black που έπιασε τον "Mr Crowley" στο μικρόφωνο και δεν τον άφησε σε ησυχία.
Είδαμε και τους θρύλος του grunge, Alice in Chains, που έπαιξαν τα δικά τους, κλασικά και υπερ-αγαπημένα ‘Man in the Box’, ‘Would?’ αλλά και μια δυναμική διασκευή στο ‘Fairies Wear Boots’.
Με τη δύση του ήλιου οι Gojira ήταν εκεί, με τα ‘Stranded’, ‘Silvera’, ‘Mea Culpa’ (μαζί με τη Marina Viotti) και ένα σφυροκόπημα στο ‘Under the Sun’ των Sabbath.
Supergroup νούμερο 2
Κρατάτε σημειώσεις; Κρατήστε παρακαλώ. Έχουμε και λέμε. Στη σκηνή του Villa Park ανέβηκε η εξής «μεικτή» του σκληρού ήχου: Billy Corgan, Sammy Hagar, Papa V Perpetua, Steven Tyler, Tom Morello, Nuno Bettencourt, Rudy Sarzo, Travis Barker, Chad Smith, Danny Carey, K.K. Downing, Adam Jones, Vernon Reid, Ron Wood, Andrew Watt.
Ξεχωρίσαμε:
Το ‘Symptom of the Universe’ με τους Morello, Bettencourt, Sarzo, Barker, Smith και Carey.
Το ‘Breaking the Law’ των Judas Priest με Corgan, Morello, Downing, Jones και Carey.
Το ‘Flying High Again’ του Ozzy με Hagar, Bettencourt, Wakeman και Sarzo.
Είχε κι άλλο; Ναι, ΠΟΛΥ άλλο
Σειρά πήραν οι Pantera, με διαμάντια όπως τα ‘Cowboys From Hell’ και ‘Walk’ – με τον ηθοποιό Jason Momoa να κάνει stagediving. Έπειτα τίμησαν και τα κλασικά Sabbath-ικά "Planet Caravan’ και ‘Electric Funeral’. Ακολούθησαν οι Tool, με τα ‘Forty Six & 2’, ‘Hand of Doom’, ‘Ænema’, σε μια από τις πιο ατμοσφαιρικές στιγμές της βραδιάς.
Οι Slayer μας χάρισαν τα δικά τους μαγικά ‘Disciple’, ‘War Ensemble’, ‘South of Heaven’, ‘Raining Blood’, ‘Angel of Death’ και το ‘Wicked World’ των Sabbath, όλα παιγμένα σαν να μην υπάρχει αύριο..
Οι Guns n' Roses δεν θα μπορούσαν να μην είναι εκεί: ‘It’s Alright’, ‘Junior’s Eyes’, ‘Never Say Die’ και ‘Sabbath Bloody Sabbath’, ενώ ο Slash δεν θα μπορούσε να μην βάλει μπρος τη «μηχανή» των ‘Welcome to the Jungle’ και ‘Paradise City’.
Λίγο πριν την εμφάνιση των Sabbath, άλλο ένα πνευματικό παιδί τους, ίσως ένας από τα σημαντικότερα, οι Metallica, ανέβηκαν στη σκηνή. Έπαιξαν τα ‘Creeping Death’, ‘For Whom The Bell Tolls’, ‘Battery’, ‘Master of Puppets’ και διασκεύασαν τα ‘Hole in the Sky’ και ‘Johnny Blade’.
Ο James Hetfield δήλωσε με συγκίνηση: «Χωρίς τους Black Sabbath δεν θα υπήρχαν Metallica… Μας δώσατε λόγο ύπαρξης. Ευχαριστούμε!»
Η μπάντα στη σκηνή
Σε θρόνο σε σχήμα νυχτερίδας, ο πατριάρχης του μέταλ, Ozzy Osbourne ήταν εκεί. Το σώμα δεν έμοιαζε πρόθυμο, αλλά η ψυχή τα είχε ξεπεράσει όλα. Στο πλευρό του βρέθηκαν οι μουσικοί Tommy Clufetos, Zakk Wylde, Adam Wakeman και Mike Inez. Ο Ozzy ερμήνευσε τα ‘I Don’t Know’, ‘Mr. Crowley’, ‘Suicide Solution’, ‘Mama I’m Coming Home’ και ‘Crazy Train’.
Στο τέλος ήταν όλοι τους εκεί. Ο Ozzy, ο Tony Iommi, ο Bill Ward και ο Geezer Butler για μια τελευταία, συγκινητική εμφάνιση των Black Sabbath. Αυτά τα γοτθικά όνειρα δεν σβήνουν ποτέ. Μας στοιχειώνουν για πάντα.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
