Στον λαβύρινθο του μυαλού μας υπάρχουν τέσσερα ή πέντε κομμάτια που ανά καιρούς ανασύρουμε και αυτά με τη σειρά τους καταφέρνουν να μονοπωλούν τα εγκεφαλικά μας κύτταρα και να μας παρασύρουν σε μια μουσική περιπλάνηση δίχως τέλος.
Πρόκειται για τραγούδια που είτε μπορεί να ακούσαμε τυχαία κάπου και να θυμηθήκαμε πόσο μας αρέσουν -ενώ στην πραγματικότητα μπορεί να μην τα επιλέγαμε σε μια μουσική λίστα μας- είτε πρόκειται για πιο ελαφριά ακούσματα, με γρήγορο tempo, ιδανικό για εξερεύνηση νέων μουσικών κινήσεων που συνήθως θα δοκιμάσεις μόνος σου.
Υπάρχει και μια άλλη κατηγορία βέβαια. Εκείνα τα τραγούδια που δύσκολα παραδέχεσαι ότι σιγοτραγουδάς και σκέφτεσαι. Είναι εκείνες οι στιγμές στο λεωφορείο, που το βλέμμα σου φεύγει έξω από το τζάμι αλλά μέσα σου συμβαίνει το χάος, όσο μπουζούκια και κλαρίνα πλέκουν μαεστρικά το soundtrack της ημέρας σου.
Το «earworm» της ημέρας, του μήνα, του χρόνου
Κομμάτια από το φάσμα της ελληνικής ποπ και τρας μουσικής να ακούγονται στα ακουστικά όσο στον έξω κόσμο μοιάζεις σοβαρός. Είναι τα λεγόμενα τραγούδια «απαγορευμένες αγάπες» κοινοί, αλλά, κρυφοί πειρασμοί. Το λες, το λες, αλλά, κάποια στιγμή κι εσύ αναρωτιέσαι: «Γιατί μου κόλλησε αυτό;»
Η επιστημονική προσέγγιση του φαινομένου αποδίδεται με τον όρο «earworm». Η μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Κουίνσλαντ στην Αυστραλία, Callula Killingly, μελετά το φαινόμενο του earworm και καταλήγει στο συμπέρασμα πως ορισμένα τραγούδια είναι πράγματι πιο πιθανό να σου κολλήσουν από άλλα. Τα τραγούδια με γρήγορο ρυθμό ή μεγαλύτερες, πιο σταθερές νότες όπως το «I Will Always Love You» της Whitney Houston, είναι πιο σύνηθες να μην φεύγουν εύκολα από το μυαλό μας.
Τα τραγούδια πάντως τείνουν να αποκτούν διαστάσεις earworm μόνο όταν κάνετε συγκεκριμένα είδη δραστηριοτήτων, σύμφωνα με την ίδια έρευνα. Σε μια μικρή μελέτη με 16 προπτυχιακούς φοιτητές, οι ερευνητές τους έβαλαν να ακούσουν ένα πολύ γνωστό τραγούδι. Την επόμενη μέρα, οι ερευνητές τους ρώτησαν υπό ποιες, αν υπήρχαν, συνθήκες, το τραγούδι είχε ξαναπεταχτεί στο κεφάλι τους. Τα τραγούδια ήταν πολύ πιθανό να προκύψουν ως earworm, όταν οι συμμετέχοντες έκαναν εργασίες που συνήθως κάνουν το μυαλό να περιπλανιέται, γράφουν και οι New York Times. Τέτοιες δραστηριότητες μπορεί να περιλαμβάνουν περπάτημα, ντους ή πλύσιμο πιάτων, δήλωσε η Δρ Hyman.
Ο λόγος ίσως είναι ότι έχουμε περισσότερο χώρο στον εγκέφαλό μας για να αφιερώσουμε σε εξωτερικούς παράγοντες όπως η μουσική, όταν δεν είμαστε απόλυτα συγκεντρωμένοι στην εργασία που έχουμε.
Πώς σταματάει αυτό;
Σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2015, οι ερευνητές έβαλαν 18 προπτυχιακούς να ακούσουν ένα δημοφιλές τραγούδι και στη συνέχεια τους ζήτησαν να προσπαθήσουν να μην σκέφτονται το τραγούδι για τρία λεπτά.
Στους μισούς από τους συμμετέχοντες δόθηκε τσίχλα για να «μασήσουν έντονα» κατά τη διάρκεια των τριών λεπτών, ενώ στους άλλους μισούς όχι. Οι συμμετέχοντες που μασούσαν τσίχλα ήταν λιγότερο πιθανό να αναφέρουν ότι «έπαιζε» το τραγούδι στο κεφάλι τους. Φαίνεται ότι το μάσημα τσίχλας μπορεί να συνεπιλέξει τις περιοχές του εγκεφάλου που εμπλέκονται στο τραγούδι μαζί με τα earworms στο κεφάλι μας, εξήγησε. Τα earworms πολλαπλασιάζονται όταν το μυαλό μας δεν απασχολείται.
Την ίδια στιγμή, όταν προσπαθείς πολύ να ξεφύγεις από κάτι αυτό μάλλον θα φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα. Οπότε ζήστε τη στιγμή και απολαύστε το μέχρι να σβήσει μόνο του. Στην περίπτωση αυτή, ας μην είναι έστω ένα από τα αγαπημένα σας τραγούδια.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
