Στην χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου, όπου οι ρόλοι «καρικατούρες» κυριαρχούσαν, ήταν ο συνήθως καλοκάγαθος αλλά αβρός λαϊκός τύπος. Ένας από τους πιο γνωστούς του ρόλους ήταν αυτός του ομώνυμου χαρακτήρα στην κωμωδία «Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός» του 1961.
Ακολουθήστε τώρα τον καινούργιο λογαριασμό του Reader στο Instagram
Ο λόγος για το αείμνηστο Βασίλη Αυλωνίτη, ένα παράδειγμα πηγαίου ταλέντου που σημάδεψε μερικές από τις πιο γνωστές παραγωγές του '50 και του '60, όπως τα «Λατέρνα, Φτώχεια και Φιλότιμο», «Μια ζωή την έχουμε», και «Η σωφερίνα», στο πλευρό ηθοποιών «μεγατόνων» όπως ο Δημήτρης Χορν, ο Μίμης Φωτόπουλος, η Τζένη Καρέζη και η Αλίκη Βουγιουκλάκη.
Η πλοκή της ταινίας
Στο «Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός», ο Αυλωνίτης ενσαρκώνει έναν μεσήλικα έμπορο ονόματι Κλέαρχο Ζουγκαλά. Ο Κλέαρχος απατά συχνά την αυστηρή και άσχημη γυναίκα του Μαρίνα (Γεωργία Βασιλειάδου), τις υποψίες της οποίας κατευνάζει ενοχοποιώντας τον κοντό γαμπρό του Μάχο (Νίκος Ρίζος), τον οποίο η Μαρίνα αντιπαθεί.
Η πλοκή ξεκινά ουσιαστικά όταν, ψάχνοντας αφορμή για να συναντήσει τη νέα του ερωμένη, Ηρώ, στα Καμμένα Βούρλα, ζητά από τον Μάχο να υποδυθεί τον τραυματία, που χρειάζεται να επισκεφθεί τα ιαματικά λουτρά, ενώ ισχυρίζεται στη Μαρίνα πως η Ηρώ είναι δήθεν αμόρε του «κοντού».
Μία πραγματική γνωριμία που θα κάνει ο Κλέαρχος όμως στην εκδρομή θα περιπλέξει τα πράγματα, και το προπέτασμα του Κλέαρχου, διακινδυνεύοντας πολλές φορές το μυστικό του.
Ο Βασίλης Αυλωνίτης
Γεννήθηκε την 1 Ιανουαρίου του 1904 και μεγάλωσε στο Θησείο. Ήταν το δεύτερο αγόρι του Αλέξανδρου και της Κωνσταντίνας. Ο πατέρας του εγκατέλειψε την οικογένεια και έτσι πριν ακόμα τελειώσει το δημοτικό, αναγκάστηκε να δουλέψει σε διάφορες θέσεις, για να βοηθήσει την μητέρα του οικονομικά.
Περιστασιακά εργαζόταν και στο θέατρο «‘Εντεν», ως βοηθός σκηνογράφου, όπου και πρωτοεμφανίστηκε το 1924 στην οπερέτα του Ν. Χατζηαποστόλου «Το κορίτσι της γειτονιάς» ύστερα από προτροπή του θεατρικού επιχειρηματία Θόδωρου Σκούρα.
Την ίδια χρονιά, εμφανίστηκε επίσημα ως ηθοποιός στον θίασο της Ελένης Ζαφειρίου στην παράσταση «Ερωτικές γκάφες». Στη συνέχεια συνεργάστηκε με διάφορους θιάσους σε οπερέτες και κωμωδίες, μέχρι το 1928, οπότε και στράφηκε προς την επιθεώρηση δικού του θιάσου που τον είχε ονομάσει «Κρίνονα». Συνολικά πρωταγωνίστησε ή εμφανίστηκε σε μικρότερους ρόλους σε 75 ταινίες. Χαρακτηριστικά του ταλέντου του ήταν οι αυτοσχεδιασμοί και οι γκριμάτσες του.
Στη 45χρονη πορεία του υπηρέτησε με συνέπεια και αφοσίωση όλα τα είδη του θεάτρου (οπερέτα, επιθεώρηση, μουσική κωμωδία και πρόζα). Οι φυσιογνωμίες του που μας έμειναν είναι αυτή του ταπεινού λατερνατζή στο πλάι του Μίμη Φωτόπουλου, αλλά και του αξέχαστου μάρτυρα στη δίκη της «σωφερίνας» Βουγιουκλάκη, Σπανοβαγγελοδημήτρη Νικόλα, του Νικολάου παρακαλώ.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
