Αφιερώθηκε ολόψυχα και ανιδιοτελώς στους γορίλες αλλά και τη διατήρηση της άγριας αφρικανικής ζωής, ένας σκοπός της στέρησε τελικά τη ζωή, καθώς δολοφονήθηκε όταν ζήτησε τη βοήθεια της κυβέρνησης της Ρουάντας για να περιοριστεί το πρόβλημα του παράνομου κυνηγιού τους που αποδεκάτιζε τον πληθυσμό των γοριλών. Η ιστορία της Νταϊάν Φόσεϊ και ειδικά το αιματοβαμμένο τέλος της, εξακολουθεί ακόμα και σήμερα να προκαλεί το ενδιαφέρον. Ιδιαίτερα ως προς το ποιος ήταν αυτός που θέλησε να τη βγάλει από τη μέση.
Μια απόρριψη και ένας προορισμός
Η Νταϊάν Φόσεϊ γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1932 στον Σαν Φρανσίσκο των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο πατέρας της ήταν ένας ασφαλιστής. Η μητέρα της ήταν μοντέλο. Οι δυο τους έζησαν έναν θυελλώδη έρωτα ο οποίος τελικά οδήγησε σε γάμο. Αυτό δεν κράτησε για πολύ, ωστόσο, το ζευγάρι χώρισε όταν η Νταϊάν ήταν έξι ετών. Η μητέρα της σύντομα ξαναπαντρεύτηκε. Ο νέος της σύζυγος τράβηξε μακριά από τον πατέρα της την μικρή και την φερόταν αυταρχικά και βίαια.
Η Νταϊάν βρήκε στα ζώα την αγάπη που δεν είχε στο σπίτι της. Ο πατριός της επέμενε να σπουδάσει διοίκηση επιχειρήσεων αλλά εκείνη άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα κτηνιατρικής στο Πανεπιστήμιο Ντέιβις της Καλιφόρνιας. Τα βρήκε, όμως, δύσκολα με τα βασικά μαθήματα της φυσικής και της χημείας και αποφάσισε να στραφεί σε σπουδές εργοθεραπείας, τις οποίες ολοκλήρωσε το 1954. Ολοκληρώνοντας τις σπουδές της, έκανε την πρακτική της σε νοσοκομείο της Καλιφόρνια και αργότερα θα μετακομίσει στο Κεντάκι, για να αναλάβει διευθυντικά καθήκοντα σε κέντρο αποκατάστασης παιδιών. Εκεί, τις ελεύθερες ώρες της ασχολείτο με τη μεγάλη της αγάπη, τα ζώα, στη φάρμα μιας φιλικής της οικογένειας.
Η επαφή αυτή με τα ζώα, δημιούργησε ένα εκρηκτικό κοκτέιλ με την άγρια φύση της και κάποια στιγμή αποφάσισε πως ο προορισμός της δεν ήταν να φροντίζει τα οικόσιτα ζώα αλλά τα ελεύθερα. Αυτά που ζουν στο φυσικό τους περιβάλλον. Και κάπως έτσι άρχισε να σχεδιάζει στο μυαλό της το ταξίδι στην Αφρική. Το οποίο, όμως, πέρα από επικίνδυνο ήταν και εξαιρετικά ακριβό. Το 1963 ζήτησε άδεια από τη δουλειά της για να επισκεφθεί την Αφρική.
Χάλασε όλες τις οικονομίες της, πήρε και ένα μεγάλο δάνειο και έφυγε για τη Μαύρη Ήπειρο. Αρχικά, έφτασε στην Κένυα και διέσχισε την Κεντρική Αφρική, περνώντας από τη Ζιμπάμπουε, την Τανζανία, το Κονγκό και πολλά ακόμα κρατίδια, μένοντας μαγεμένη με το αφιλόξενο τοπίο και τις προκλήσεις. Σε ένα από τα ταξίδια της γνωρίζεται με την Τζόαν και τον Άλαν Ρουτ, διάσημο ζευγάρι φωτογράφων άγριας ζωής που είχαν πάει στην Κεντρική Αφρική για τις ανάγκες ντοκιμαντέρ πάνω στον αφρικανικό γορίλα. Το ζευγάρι την πήρε μαζί του σε μια αποστολή και εκεί η Νταϊάν Φόσεϊ ερωτεύτηκε! Ήρθε σε επαφή με τους γορίλες και όπως έγραψε η ίδια η ίδια στην αυτοβιογραφία της, «μιλάμε για πραγματικό έρωτα»!
Τα λεφτά τελείωσαν, ωστόσο, και η ώρα της επιστροφής στις ΗΠΑ είχε έρθει. Απρόθυμα η Νταϊάν Φόσεϊ επέστρεψε στη βάση της. Όχι για πολύ, όμως. Αφού έκανε τις απαραίτητες επαφές και μπήκε στην ομάδα ενός καθηγητή ζωολογίας, το 1966 υπέβαλε την οριστική της παραίτηση. Το είχε πάρει πλέον απόφαση. Η ζωή της ήταν στην Αφρική, ανάμεσα στους γορίλες.
Μια περιπέτεια 18 χρόνων με τραγικό τέλος
Επισήμως το ταξίδι της Νταϊάν Φόσεϊ ξεκίνησε το 1967 οπότε και πήρε όλες τις απαιτούμενες άδειες για να ξεκινήσει να ζει και να μελετά τους γορίλες του Κονγκο. Ζούσε σε αντίσκηνα και τρεφόταν αποκλειστικά με κονσέρβες. Μόλις μια φορά κάθε μήνα πλησίαζε στον πολιτισμό και αυτό για να ανεφοδιαστεί. Το ξέσπασμα του εμφυλίου στο Κονγκο την έστειλε να συνεχίσει το έργο της στη Ρουάντα.
Σε μια εποχή που η λαθροθηρία είχε ξεφύγει από κάθε έλεγχο και η κυβέρνηση της Ρουάντα «σφύριζε» αδιάφορα, η Νταϊάν Φόσεϊ στάθηκε με σθένος ανάμεσα στους λαθροκυνηγούς και τους γορίλες. Έγινε αποδεκτή από τα άγρια ζώα καθώς είχε αναπτύξει μια μέθοδο μίμησης της συμπεριφοράς τους! Όσο πιο πολύ κέρδιζε την εμπιστοσύνη τους, τόσο πιο πολύ δενόταν μαζί τους. Χαρακτήριζε τους γορίλες «αξιοπρεπή ζώα» και βάλθηκε να αλλάξει τις τρέχουσες αναπαραστάσεις τους ως άλογα θηρία που επιβουλεύονται τον άνθρωπο. Στην ίδια χρωστάμε εξάλλου την αλλαγή των στερεοτύπων για τα μεγάλους πιθήκους, που από επικίνδυνα άγρια θηρία μετατράπηκαν σε κοινωνικά ζώα με ατομικές προσωπικότητες και ισχυρούς οικογενειακούς δεσμούς. Πέρα από τη δουλειά στο πεδίο, κατέγραφε εξαντλητικά την καινοτόμα έρευνά της, κάτι που θα οδηγούσε τελικά σε διδακτορική διατριβή, αποσπώντας το διδακτορικό της δίπλωμα το 1976 από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ!
Λέγεται, ωστόσο, πως η αφοσίωσή της στα ζώα την έκανε να φτάσει σε ακρότητες για να τα προστατεύσει ή για να τιμωρήσει τους κυνηγούς τους. Όταν οι λαθροθήρες σκότωσαν δύο από τα αγαπημένα της ζώα, η Νταϊάν Φόσεϊ βυθίστηκε στην κατάθλιψη και πήρε ακραία μέτρα για την προστασία τους. Λέγεται πως όσο ζούσε είχε δέσει κυνηγούς και τους πασάλειψε με περιττώματα γοριλών. Κάποιους άλλους τους είχε χτυπήσει στα γεννητικά όργανα και στη συνέχεια τους έβαλε τσουκνίδες και άλλα δηλητηριώδη φυτά. Λένε επίσης ότι είχε απαγάγει τον γιο ενός φύλαρχου ο οποίος βοηθούσε τους λαθροκυνηγούς. Εξέθετε τους δεσμούς τους με τη λαθροθηρία και το λαθρεμπόριο χρυσού.
Όταν βρέθηκε κατακρεουργημένη στις 26 Δεκεμβρίου 1985 μέσα στο παράπηγμά της στο ερευνητικό κέντρο που είχε ιδρύσει, κανείς δεν είχε αμφιβολία για τους πραγματικούς υπαίτιους της δολοφονίας της. Κανείς, βέβαια, δεν έμαθε ποτέ ποιος την σκότωσε. Στον τάφο της υπάρχει το επίγραμμα «No one loved gorillas more».
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
