Όταν οι Ναζί αναρριχήθηκαν στην εξουσία, ξεκίνησαν την στοχοποίηση (με πράξεις, πλέον, και όχι με λόγια) κατά των Εβραίων. Πρώτα ήταν τα πογκρόμ δήθεν «αγανακτισμένων πολιτών», μετά ήταν τα μποϊκοτάζ στις εβραϊκές επιχειρήσεις, στη συνέχεια ήρθε ο αποκλεισμός των Εβραίων από δημόσια αξιώματα, το κίτρινο αστέρι που έπρεπε να φορούν οι Εβραίοι στο στήθος για να ξεχωρίζουν και βέβαια η εξώθηση σε μετανάστευση. Όλα αυτά, ωστόσο, δεν ήταν αρκετά για το ναζιστικό καθεστώς που σταδιακά άρχισε να εντατικοποιεί και να κάνει όλο και πιο αιματηρές τις διώξεις. Μέχρι που φτάνουμε στην περίφημη «διάσκεψη του Βάνζεε». Εκεί αποφασίστηκε πως τίποτα από τα παραπάνω δεν ήταν αρκετά. Τότε προκρίθηκε η «τελική λύση». Το απάνθρωπο σχέδιο που οδήγησε στο Ολοκαύτωμα.
Η διάσκεψη του Βάνζεε
Σχεδόν από την αρχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το μεγάλο όνειρο του Αδόλφου Χίτλερ ήταν η κατάληψη της Σοβιετικής Ένωσης. Ο ηγέτης του Γ΄ Ράιχ ήθελε να μετατρέψει τις αχανείς εκτάσεις της Ρωσίας σε «Γερμανικό κήπο της Εδέμ» καθώς είχε σχέδια για να δημιουργήσει από πρότυπους οικισμούς μέχρι τεράστιες βιομηχανικές ζώνες εκμεταλλευόμενος τους φυσικούς πόρους της περιοχής.
Όταν είδε πως αυτό μόνο εύκολη υπόθεση δε θα είναι και πως ναι μεν έχουν καταληφθεί εδάφη του μεγάλου εχθρού αλλά οι μάχες έχουν βαλτώσει, είπε στους στρατηγούς του πως για να το καταφέρουν θα πρέπει να ξεμπερδέψουν με όσους αποτελούν εμπόδιο στα σχέδιά του. Οι στρατηγοί του εκλαμβάνουν αυτό που είπε ο Χίτλερ ως το «πράσινο φως» για να ξεκινήσουν οι μαζικές και οργανωμένες διώξεις κατά όσων οι ναζί θεωρούσαν «εμπόδιο στην πρόοδο του λευκού ανθρώπου»: Κομμουνιστές, Ρομά, ομοφυλόφιλους, άτομα με ειδικές ανάγκες και βέβαια τους Εβραίους για τους οποίους υπήρχαν σκέψεις ακόμα και να καταληφθεί η Μαδαγασκάρη προκειμένου να μετατραπεί σε «αποθήκη ψυχών». Τελικά, θεωρήθηκε πως αυτή η λύση ήταν κοστοβόρα και σε χρόνο και σε χρήμα οπότε εγκαταλείφθηκε. Κάτι έπρεπε να γίνει, όμως.
Και κάπως έτσι φτάσαμε στο Βάνζεε, ένα καταπράσινο θέρετρο του Βερολίνου. Εκεί, θα συγκεντρωνόντουσαν οι ανώτατοι αξιωματικοί των SS την 9η Δεκεμβρίου 1941 για να οργανώσουν καλύτερα τα σχέδια τους.
Τους πρόλαβαν οι εξελίξεις, ωστόσο. Τρεις ημέρες νωρίτερα οι Ιάπωνες είχαν επιτεθεί στο Περλ Χάρμπορ και οι ΗΠΑ ήταν έτοιμες να μπουν στον πόλεμο. Το κλίμα ήταν εκρηκτικό και έτσι αποφασίστηκε να μετατεθεί η διάσκεψη για μια ημέρα σαν σήμερα, στις 20 Ιανουαρίου 1942.
Στη διάσκεψη συμμετείχαν 14 ανώτατοι αξιωματικοί των SS:
- Ο Γκαουλάιτερ Δρ. Άλφρεντ Μάγιερ (Alfred Meyer), ως εκπρόσωπος του Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ, Υπουργού Ανατολικών Εδαφών.
Ο Επικεφαλής αξιωματούχος (Reichamtsleiter) Δρ. Γκέοργκ Λάιμπραντ (Georg Leibbrandt), Γενικός Γραμματέας (Γ.Γ.) του Υπουργείου Ανατολικών Εδαφών του Ράιχ.
Ο Δρ. Βίλχελμ Στούκαρτ (Wilhelm Stuckart), εκ μέρους του Υπουργείου Εσωτερικών του Ράιχ.
Ο Δρ. Έριχ Νόιμαν (Erich Neumann), Πληρεξούσιος του Γραφείου του Τετραετούς Σχεδίου.
Ο Δρ. Ρόλαντ Φράισλερ (Roland Freisler), Γ.Γ. του Υπουργείου Δικαιοσύνης.
Ο Δρ. Γιόζεφ Μπύλερ (Josef Bühler), ως εκπρόσωπος του Γενικού Κυβερνήτη της Πολωνίας, Χανς Φρανκ.
Ο Γραμματέας του Υπουργείου Εξωτερικών Μάρτιν Λούτερ (Martin Luther).
Ο Συνταγματάρχης των SS Γκέραρντ Κλόπφερ, (Gerhard Klopfer), εκ μέρους της Καγκελαρίας, εκπρόσωπος του Μάρτιν Μπόρμαν (Martin Bormann), ιδιαίτερου γραμματέα του Χίτλερ.
Ο Γενικός Διευθυντής της Καγκελαρίας του Ράιχ Φρίντριχ Κρίτζινγκερ (Friedrich Kritzinger).
Ο Αντιστράτηγος των SS Ότο Χόφμαν (Otto Hofmann), ως εκπρόσωπος του Κεντρικού Γραφείου Φυλετικών Εκκαθαρίσεων.
Ο Αντιστράτηγος των SS Χάινριχ Μύλλερ (Heinrich Müller) του Κεντρικού Γραφείου Ασφάλειας του Ράιχ.
Ο Συνταγματάρχης των SS Άντολφ Άιχμαν (Adolf Eichmann) του Κεντρικού Γραφείου Ασφάλειας του Ράιχ.
Ο Συνταγματάρχης των SS Δρ. Έμπερχαρντ Σένγκαρτ (Eberhard Schöngarth), Διοικητής της Αστυνομικής Ασφάλειας και της SD στη Γενική Διοίκηση της Πολωνίας.
Ο Ταγματάρχης των SS Δρ. Ρούντολφ Λάνγκε (Rudolf Lange), Διοικητής της Αστυνομίας Ασφάλειας και της SD της Γενικής Επιτροπείας της Λετονίας, εκπροσωπώντας και τις αντίστοιχες υπηρεσίες όλων των βαλτικών χωρών και της Λευκορωσίας.
Προήδρευε ο Ράινχαρντ Χάιντριχ, αρχηγός των υπηρεσιών ασφαλείας του Γ' Ράιχ ο οποίος είχε κάνει και την προετοιμασία της. Ο «δήμιος», όπως τον αποκαλούσαν ακόμα και οι στρατιώτες των SS εξαιτίας του πόσο σκληρός ήταν, είχε κάνει ήδη την προετοιμασία. Έδωσε στους αξιωματικούς δυο λίστες. Η πρώτη περιείχε τον αριθμό των προς εξόντωση Εβραίων που ζούσαν σε κάθε χώρα της Ευρώπης που είχαν κατακτήσει οι Ναζί. Στη λίστα βέβαια υπήρχε και η Ελλάδα με σύνολο Εβραίων προς εξόντωση 69.600! Τους καταλόγους τους είχε φτιάξει ο επίσης διαβόητος Άντολφ Άιχμαν, ο άνθρωπος που διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην «τελική λύση».
Μιάμιση ώρα. Τόσο κράτησε η διάσκεψη. Από τα 90 λεπτά, περίπου τα 60 μιλούσε ο Χάιντριχ. Κανείς δεν έφερε κάποια αντίρρηση. Όλα συμφωνήθηκαν γρήγορα. Στη συνέχεια όλοι έφαγαν ένα πλούσιο γεύμα.
Η εφαρμογή της «τελικής λύσης»
Λίγες εβδομάδες μετά τη διάσκεψη, ξεκινάει και η εφαρμογή της «τελικής λύσης». Σημαντικό ρόλο έπαιξαν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Εκεί, είτε οι Εβραίοι θα εκτελούνταν, είτε θα οδηγούνταν στον θάνατο μέσω εξαντλητικών καταναγκαστικών εργασιών. «Για όσους επιζήσουν, και αυτοί θα είναι οι πιο σκληροτράχηλοι, θα πρέπει να τους συμπεριφερθούμε ανάλογα, επειδή αν τους αφήσεις ελεύθερους θα αποτελέσουν τον σπόρο για την Εβραϊκή Αναγέννηση», έλεγε ο Χάιντριχ.
Ήταν τόσο μεγάλος ο ζήλος που είχε ο Χάιντριχ για την «τελική λύση» που η επιχείρηση μεταφοράς των Εβραίων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ονομάστηκε «Επιχείρηση Ράινχαρντ» από το μικρό όνομα του στρατηγού των SS.
Ιατρικά πειράματα, εγχειρήσεις χωρίς αναισθητικό, αντοχή στο ψύχος και την υποθερμία, μαζικοί θάνατοι με τη χρήση των θαλάμων αερίων και τη χρήση κύρια μονοξειδίου του άνθρακα αλλά και του κυανιούχου αερίου Κυκλώνας Β (Zyklon B), τουφεκισμοί, απαγχονισμοί είναι μερικά μόνο από τα «όπλα» που χρησιμοποιήθηκαν. Αργότερα, για οικονομικούς λόγους αλλά και για να ολοκληρωθεί ταχύτερα το σχέδιο, χρησιμοποιήθηκαν και τα κρεματόρια.
Υπολογίζεται πως περίπου 3 εκατομμύρια Εβραίοι θανατώθηκαν με κάποιον από αυτούς τους τρόπους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Άλλοι τόσοι εξοντώθηκαν πριν φτάσουν στα στρατόπεδα του θανάτου. «Την ώρα της Διάσκεψης της Βάνζεε το 80% των θυμάτων ήταν ακόμη ζωντανοί. Ενάμιση χρόνο αργότερα, το φθινόπωρο του 1943, το 80% ήταν νεκροί» είχε πει παλαιότερα ο ιστορικός Ματίας Χάας και μέσα σε αυτή τη φράση κρύβεται όλη η φρίκη του Ολοκαυτώματος.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
