Στις 15 Ιανουαρίου 1906 στη Σμύρνη, ο πλούσιος καπνέμπορος και δαιμόνιος επιχειρηματίας Σωκράτης Ωνάσης είναι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο. Απέκτησε γιο. Τον διάδοχο του στις επιχειρήσεις αλλά και συνεχιστή του ονόματος της οικογένειας. Έδωσε στον γιο του το όνομα Αριστοτέλης. Ο μικρός έμελλε να γίνει ένας από τους ισχυρότερους άνδρες στον πλανήτη. Ένας επιχειρηματίας που δημιούργησε μια οικονομική αυτοκρατορία και υπήρξε μια περίοδος στην οποία πραγματικά πίστευε (και ίσως έτσι να ήταν κιόλας) πως μπορούσε να κατακτήσει τον κόσμο ολόκληρο. Η μοίρα, ωστόσο, είχε διαφορετικά σχέδια.
Ο θάνατος που γκρέμισε έναν κόσμο
Στις 22 Ιανουαρίου 1973 ο, πλέον, κροίσος Αριστοτέλης Ωνάσης ετοιμάζεται να κάνει μια μεγάλη γιορτή στη Νέα Υόρκη για τα 67α γενέθλια του τα οποία ήταν μερικά 24ωρα πριν. Οι ετοιμασίες είναι πυρετώδεις. Θέλει να είναι τα πάντα στην εντέλεια προκειμένου οι φίλοι του να γιορτάσουν με την ψυχή τους. Και πράγματι έτσι γίνεται. Ο Ωνάσης λάμπει δίπλα στην εντυπωσιακή Τζάκι Κένεντι και τίποτα δεν μπορεί να προϊδεάσει για την τραγωδία που θα χτυπήσει την πόρτα του.
Ξαφνικά, ωστόσο, τα πάντα μαυρίζουν. Οι συνεργάτες του Ωνάση τον ενημερώνουν πως κάτι σοβαρό έχει συμβεί στην Αθήνα. Ο γιος του, ο Αλέξανδρος, είχε τραυματιστεί σοβαρά όταν το αεροπλάνο που πιλοτάριζε, ένα αμφίβιο «Piaggio 136», κατέπεσε στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, δευτερόλεπτα μετά την απογείωσή του. Στην πραγματικότητα το μικρό αεροσκάφος, τροχοδρόμησε, απογειώθηκε, έφτασε στα 15 μέτρα ύψος και ενώ ο Αλέξανδρος στρίβει το πηδάλιο αριστερά με κατεύθυνση προς τον Σαρωνικό, εκείνο πήρε μια απότομη κλίση στα δεξιά και «τσακίστηκε» στο έδαφος με ταχύτητα 160 χιλιομέτρων την ώρα. Και όλα αυτά μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα. Κάτι περισσότερο από 10 όπως είπαν αργότερα οι αυτόπτες μάρτυρες. Ο Αλέξανδρος τραυματίζεται σοβαρά και εσπευσμένα μεταφέρεται στο ΚΑΤ. Οι άλλοι δυο πιλότοι τραυματίστηκαν πιο ελαφριά.
Ο Ωνάσης μαθαίνει τα νέα, συγκλονίζεται αλλά παραμένει δυνατός ελπίζοντας πως ο γιος του θα τα καταφέρει. Ταξιδεύει στην Αθήνα έχοντας μαζί του τρεις σπουδαίους Αμερικανούς γιατρούς τους οποίους ξεσήκωσε άρον – άρον για να ταξιδέψουν μαζί του. Ανάμεσα τους και ο κορυφαίος νευροχειρουργός στον κόσμο εκείνη την εποχή.
Ο Αριστοτέλης Ωνάσης, ταξιδεύει όλη τη νύχτα και φτάνει στην Αθήνα το πρωί της 23ης Ιανουαρίου. Πηγαίνει αμέσως στο ΚΑΤ αλλά εκεί διαπιστώνει πως τα πράγματα είναι χειρότερα απ' ότι του είχαν περιγράψει. Οι πρώτες εξετάσεις είναι απογοητευτικές: βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση, η καρδιά λειτουργεί αλλά ο εγκέφαλος δε δίνει κανένα σημείο ζωής. Στο χειρουργείο απλά επιβεβαιώνεται το ανεπανόρθωτο της βλάβης. Ο Ωνάσης ζητά να γίνουν ξανά όλες οι εξετάσεις από την αρχή, παρουσία αυτή τη φορά των Αμερικανών ειδικών. Ο μεγιστάνας, όταν πέρασε μπροστά του ένας γιατρός από την ομάδα που είχε «πέσει» πάνω στον νεαρό κληρονόμο από την πρώτη στιγμή, τον έπιασε από το χέρι και τον ρώτησε: «Αν σου δώσω όλα τα λεφτά μου, όλη μου την περιουσία, ότι έχω και δεν έχω μπορείς να τον κάνεις καλά; Μόνο αυτό θέλω».
Δυστυχώς, όμως, δεν υπάρχει καμία ελπίδα για τον Αλέξανδρο. «Δεν υπάρχουν ελπίδες διάσωσης του γιου σου και κάθε προσπάθεια να διατηρηθεί στη ζωή είναι άσκοπη και βασανιστική. Με λύπη μου, είμαι υποχρεωμένος να συστήσω άμεση διακοπή της θεραπείας, δια να επέλθει ταχύτερα το αναπόφευκτον», λέει στον Ωνάση ο κορυφαίος νευροχειρουργός, Πόκιν. Ο Αριστοτέλης Ωνάσης, δίνει εντολή να αποσυνδεθούν τα μηχανήματα στις 7 το απόγευμα. Λέγεται πως αμέσως μετά, ψέλλισε: Δεν μπορώ να καταλάβω πως μέσα σε λίγες ώρες έγινα ο φτωχότερος άνθρωπος στον κόσμο».
Οι θεωρίες συνωμοσίας και η επικήρυξη που ισχύει ακόμα
Την επόμενη ημέρα η σορός του Αλέξανδρου μεταφέρεται στο Α Νεκροταφείο και από εκεί στην τελευταία του κατοικία στο Σκορπιό. Θα παραμένει άταφος για 20 ημέρες, με τον πατέρα του να κάθεται δίπλα στο φέρετρο και να του μιλά πίνοντας ούζο.
Η Γεωργία Βέττα που υπήρξε οικονόμος στο σπίτι του Αριστοτέλη Ωνάση μεταφέρει σε συνέντευξη της το κλίμα εκείνων των ημερών: «Όταν ήρθε ο Αρίστος στο ΚΑΤ για να δει τον Αλέξανδρο Ωνάση, άρχισε να κλαίει. Βγαίνοντας από το δωμάτιο είπε στους γιατρούς: «Βγάλτε τα σωληνάκια. Το παιδί μου είναι πεθαμένο». Είχε θολώσει το μυαλό του. Η αλήθεια είναι ότι δεν πίστευε ότι είχε πεθάνει. Για εκείνον, στο μυαλό του, ζούσε. Για 20 ημέρες βρισκόμασταν στον Σκορπιό. Εκείνος κάθε βράδυ κατηφόριζε στο εκκλησάκι που τον είχε μέσα στο φέρετρο και του μίλαγε, σαν να ζούσε. Του έλεγε ακόμα και τα σχέδιά του για την επόμενη μέρα. Γι’ αυτό και δεν έδινε εντολή για να τον θάψουν. Είχε μεγάλο καημό που χάθηκε τόσο απρόοπτα». Με τις πιέσεις του τότε Μητροπολίτη Λευκάδας γίνεται η νεκρώσιμος ακολουθία. Ο ιερέας για να πειστεί ότι ο νεκρός ήταν στο φέρετρο, ζήτησε να το ανοίξουν, αλλιώς δε θα έψελνε την εξόδιο ακολουθία. Ο Αλέξανδρος ήταν εκεί ταριχευμένος, χαμογελαστός, όπως λένε παριστάμενοι, «σαν να ήθελε να μιλήσει». Ο Αριστοτέλης Ωνάσης δεν ήταν στην κηδεία. Δεν άντεξε να παρακολουθήσει τη σκηνή του ενταφιασμού. Έφυγε στη Νέα Υόρκη μια μέρα πριν και ξαναγύρισε πάλι την επομένη της τελετής.
Ο κροίσος δεν θα ήταν ποτέ ξανά ίδιος. Όσοι τον ήξεραν τόνιζαν πως ήταν, πλέον, σκιά του εαυτού του. Από την πρώτη στιγμή υποστήριξε ότι το δυστύχημα δεν ήταν τυχαίο και ότι γιος του ήταν θύμα εγκληματικής ενέργειας. Οι φόβοι του επιβεβαιώθηκαν αργότερα, όταν και τα τρία πορίσματα που εκδόθηκαν για το δυστύχημα συνέκλιναν στη διαπίστωση ότι προκλήθηκε από την ανάποδη τοποθέτηση των πηδαλίων κλίσεως, με αποτέλεσμα το αεροπλάνο να μην υπακούει στις εντολές του πιλότου. Ο Ωνάσης επικήρυξε τους δολοφόνους του γιου του, όπως υποστήριζε, με 1.000.000 δολάρια, επικήρυξη που ισχύει (θεωρητικά) μέχρι σήμερα.
Το γεγονός ότι ποτέ κανείς δεν μπόρεσε να εξηγήσει το πως έγινε το δυστύχημα, ήταν αρκετό για να «φουντώσουν» οι θεωρίες συνωμοσίας. Ως «δολοφόνοι» του Αλέξανδρου Ωνάση έχουν υποδειχθεί κατά καιρούς η CIA, ο Σταύρος Νιάρχος, το καθεστώς των Συνταγματαρχών, ακόμη και οι εργαζόμενοι στην Ολυμπιακή.
Ένα χρόνο μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου η μητέρα του Τίνα Λιβανού βρέθηκε νεκρή στο Παρίσι από υπερβολική χρήση βαρβιτουρικών. Ο Αριστοτέλης Ωνάσης άφησε την τελευταία του πνοή, λίγους μήνες αργότερα, το 1975 λόγω οξείας μυασθένειας (μία νόσο που σιγά - σιγά εξασθενεί το μυϊκό σύστημα), και αποσύρθηκε στο ιδιωτικό του νησί, τον Σκορπιό. Οι καλύτεροι γιατροί του κόσμου δυστυχώς δεν μπόρεσαν να κάνουν τίποτε για τον άλλοτε παντοδύναμο Σμυρνιό. Το 1988 η «κατάρα» των Ωνάσηδων ολοκληρώθηκε με τον θάνατο της κόρης του Χριστίνας η οποία βρέθηκε νεκρή στην μπανιέρα της στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
