«Υπάρχει μια σκηνή στην ταινία όπου ο ήρωας οδηγείται από δυο φύλακες στην ηλεκτρική καρέκλα. Καθώς προχωρούν, οι σκιές τους μεγαλώνουν στον τοίχο. Ξαφνικά μια κραυγή... Δεν θέλω να πεθάνω. Αυτή η κραυγή για καιρό μετά στοίχειωνε τις νύχτες μου. Ο κινηματογράφος μπήκε στη ζωή μου με μια σκιά που μεγάλωνε σε έναν τοίχο και μια κραυγή». Με τον τρόπο αυτό, ο σπουδαίος Θεόδωρος Αγγελόπουλος, είχε περιγράψει τον τρόπο με τον οποίο «ερωτεύτηκε» τον κινηματογράφο. Περιέγραψε μια σκηνή της γκανγκστερικής ταινίας του Μάικλ Κέρτιζ «Κολασμένες Ψυχές» (Angels With Dirty Faces). Αυτή ήταν η πρώτη ταινία που είχε δει. Έτσι ερωτεύτηκε την τέχνη που υπηρέτησε πιστά πάνω από μισό αιώνα.
Ο ποιητής της έβδομης τέχνης
Κάποιος, κάποτε, είχε πει πως όλοι κοιτάζουν, λίγοι όμως είναι αυτοί που βλέπουν. Και αυτό ακριβώς έκανε με το έργο του ο Αγγελόπουλος. Έμαθε στον κόσμο να βλέπει ένα έργο και όχι απλά να το κοιτάζει για να περάσει ευχάριστα η ώρα του. Πνεύμα ατίθασο ο (γεννημένος στις 27 Απριλίου 1935, στην Αθήνα) Θεόδωρος Αγγελόπουλος, πέρασε στη Νομική, σπούδασε στη Νομική αλλά εγκατέλειψε τη Νομική όταν έφτασε στο πτυχίο. Πηγαίνει στη Γαλλία προσπαθεί να μπει στην περίφημη σχολή Κινηματογράφου IDHEC και τα καταφέρνει αλλά την εγκαταλείπει όταν τσακώθηκε με έναν καθηγητή του.
Κανέα εμπόδιο, ωστόσο, δεν ήταν αρκετό. Δεν έφυγε από τη Γαλλία. Δεν εγκατέλειψε το όνειρό το. στο Παρίσι και παρακολουθεί μαθήματα σινεμά-ντιρέκτ δίπλα στον εθνολόγο - κινηματογραφιστή Ζαν Ρους.Όταν Επέστρεψε στην Ελλάδα εργάστηκε ως κριτικός κινηματογράφου. Το εκρηκτικό ταπεραμέντο του φάνηκε και στα γυρίσματα της πρώτης του ταινίας. Το 1965 αρχίζει κατά παραγγελία το γύρισμα της ταινίας Φόρμινξ Στόρι, με θέμα το συγκρότημα Φόρμινξ του Βαγγέλη Παπαθανασίου. Τσακώνεται με τον παραγωγό της ταινίας και το σχέδιο ναυαγεί Την επόμενη χρονιά, ωστόσο, θα κάνει την πρώτη καθαρά προσωπική του ταινία. Ήταν μικρού μήκους και είχε τον τίτλο «Εκπομπή».
Η πορεία προς τη δόξα, ωστόσο, ξεκινά το 1970 με την «Αναπαράσταση», μια ταινία που βραβεύτηκε σε Ελλάδα και εξωτερικό. Μετά, σχεδόν ανά δυο χρόνια, κάνει και μια μεγάλη επιτυχία. Μέρες του '36 (1972), Θίασος (1974) και Κυνηγοί (1977).
Ο «Θίασος» είναι πιθανότατα η κορυφαία ταινία του ελληνικού κινηματογράφου και μια από τις καλύτερες του παγκόσμιου κινηματογράφου. Γι' αυτό το λόγο άλλωστε κέρδισε και υποψηφιότητα για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας αλλά η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή τη θεώρησε εξαιρετικά... αριστερή για να εκπροσωπήσει την Ελλαδα. Το 1980 ο Θόδωρος Αγγελόπουλος γύρισε την ταινία Μεγαλέξαντρος, που τιμήθηκε με τον Χρυσό Λέοντα του Φεστιβάλ της Βενετίας, το πρώτο μεγάλο βραβείο για τον σκηνοθέτη.
Ακολουθεί η «τριλογία της σιωπής», όπως ο ίδιος ο Αγγελόπουλος την είχε χαρακτηρίσει. Ταξίδι στα Κύθηρα (1984), Μελισσοκόμος (1986) και Τοπίο στην Ομίχλη (1988). Ο Αγγελόπουλος είναι, πλέον, ένας αναγνωρισμένος και βραβευμένος σκηνοθέτης που απολαμβάνει την καθολική αναγνώριση από τον κόσμο του κινηματογράφου. Δε σταματάει εκεί, όμως. Δημιουργεί Το Μετέωρο Βήμα του Πελαργού (1991) και Το Βλέμμα του Οδυσσέα (1995) για το οποίο όλοι ήταν σίγουροι πως θα κέρδιζε τον «Χρυσό Φοίνικα». Ακόμα και ο ίδιος ήταν σίγουρος.
Ο... αργοπορημένος «Χρυσός Φοίνικας» και ο αδόκητος θάνατος
Για την ακρίβεια, ο Αγγελόπουλος ήταν τόσο σίγουρος πως θα τον κερδίσει που όταν δεν τον κέρδισε, δημιούργησε ένα... μίνι σκάνδαλο. Όταν ανέβηκε στη σκηνή για να παραλάβει το βραβείο της Κριτικής Επιτροπής του Φεστιβάλ των Καννών και όχι τον «Χρυσό Φοίνικα», είπε «Αν αυτό έχετε να μου δώσετε, τότε δεν έχω να πω τίποτα», αφήνοντας άφωνο και αμήχανο τον παρουσιαστή!
Ο Αγγελόπουλος, ωστόσο, παρά την απογοήτευση, τον θυμό και τη στεναχώρια του δεν παρέδωσε τα «όπλα». Το 1998 επέστρεψε πιο δυνατός και οι Κάννες διόρθωσαν το «λάθος» τους! Του απένειμαν τον «Χρυσό Φοίνικα» για την ταινία του Μια Αιωνιότητα και Μία Μέρα.
Ακόμα και όταν έφτασε στην κορυφή, ωστόσο, ο Αγγελόπουλος δε σταμάτησε να δημιουργεί και να δημιουργεί σπουδαία έργα. Στην αυγή της νέας χιλιετίας αποφασίζει να χαρίσει στο κινηματογραφικό κοινό μια ακόμα τριλογία. Η αρχή γίνεται το 2004 με Το Λιβάδι που δακρύζει. Η συνέχεια δίνεται το 2008 με τη Σκόνη του Χρόνου.
Για το τρίτο έργο της τριλογίας (Η Άλλη Θάλασσα) ξεκίνησαν τα γυρίσματα το 2011. Αυτή, ωστόσο, ήταν μια ταινία που δε θα ολοκληρωνόταν ποτέ. Ήταν μια τριλογία που θα έμενε ανολοκλήρωτη. Το απόγευμα της 24ης Ιανουαρίου 2012, ο Αγγελόπουλος βρισκόταν με το συνεργείο του στη Δραπετσώνα για γύρισμα. Εκεί, ωστόσο, σε μια άτυχη όσο και τραγική στιγμή, τον χτύπησε μια διερχόμενη μοτοσυκλέτα. Ο διάσημος σκηνοθέτης μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο Μετροπόλιταν του Νέου Φαλήρου, με βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Μετά από λίγες ώρες, παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των γιατρών, άφησε την τελευταία του πνοή. Ο οδηγός της μοτοσυκλέτας, ένας ειδικός φρουρός της Ελληνικής Αστυνομίας, που βρισκόταν εκτός υπηρεσίας, τραυματίστηκε αλλά δεν κινδύνεψε η ζωή του.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
