Υπάρχει μια ταινία του 1976, ένα αισθηματικό/ερωτικό δράμα, με τίτλο «Η Αυτοκρατορία των Αισθήσεων». Για όσους τυχόν δεν το έχουν δει πρόκειται για την ιστορία μιας υπηρέτριας και ενός πλούσιου, στην Ιαπωνία. Η ερωτική σχέση του ζευγαριού σταδιακά αρχίζει και λαμβάνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις με τους πειραματισμούς, τα επικίνδυνα ερωτικά παιχνίδια και τις ακραίες συμπεριφορές να βρίσκονται σε πρώτο πλάνο. Η Ελληνική κοινωνία έζησε μια τέτοια υπόθεση στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Η σχέση του βιομηχάνου Ιωσήφ Βαγιωνή και της φιλολόγου Νέλλης Πίσχου, τελείωσε βουτηγμένη μέσα στο αίμα.
Μια σχέση πάθους, ένα άγριο έγκλημα
Όταν η Νέλλη Πίσχου, φοιτήτρια της Γαλλικής φιλολογίας, γνωρίζει τον βιομήχανο Σήφη Βαγιωνή. Αμέσως οι δυο τους συνδέονται με έναν σχεδόν υπερφυσικό τρόπο. Ο ένας συμπλήρωνε τον άλλον. Το πάθος, το ερωτικό πάθος, είχε τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο σε αυτή την, εκτός ελέγχου, σχέση. Καμία δεν μπορεί να συγκριθεί με τη Νέλλη. Κανείς δεν μπορεί να συγκριθεί με τον Σήφη. Και κάπως έτσι, μετά από κάποιο διάστημα, οι δυο τους εγκαταλείπουν τους συζύγους τους και παραδίδονται σε αυτό το επικίνδυνο ερωτικό παιχνίδι.
Τίποτα δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στη σχέση τους. Ίσως, ούτε οι ίδιοι να μπορούσαν να εμποδίσουν αυτή την ακαταμάχητη ερωτική έλξη που ένιωθαν ο ένας για τον άλλο. Αργότερα στη δίκη οι ειδικοί θα κάνουν λόγο για το «ομόλογο άτομο στο σεξ», μια κατάσταση δηλαδή, όπου οι δυο σύντροφοι εκφράζονται με τρόπο ακραίο και λειτουργούν μόνο με βάση τον σεξουαλικό εαυτό τους. Αυτό ήταν ο ένας για τον άλλο. Η Νέλλη είναι μια νεαρή γυναίκα που θέλει να ζήσει τη ζωή της στο έπακρο. Ο Σήφης, 15 χρόνια μεγαλύτερος της, επιτυχημένος επιχειρηματίας, ιδιοκτήτης της βιομηχανίας ΕΛΚΟ με έδρα τη Λυκόβρυση Αττικής, έχει αδυναμία στις γυναίκες αλλά στη Νέλλη βρίσκει όλα αυτά που έψαχνε. Κυρίως τον έρωτα και το σεξ δίχως όρια.
Και ξαφνικά όλα αυτά δεν είναι αρκετά. Μπαίνει στη μέση η κτητικότατα. Ο ένας ζηλεύει τον άλλο. Και επειδή αμφότεροι ξέρουν πως μπορούν να κάνουν τον άλλο να ζηλέψει, το εκμεταλλεύονται και το χρησιμοποιούν για να κάνουν ακόμα πιο έντονο αυτό το ερωτικό παιχνίδι. Κάνουν εφήμερες σχέσεις, δοκιμάζουν να βρουν άλλους συντρόφους, αλλά είπαμε... Κανείς δεν είναι Σήφης. Καμία δεν είναι Νέλλη. Και κάπως έτσι η εμμονή μεγαλώνει. Το πάθος γιγαντώνεται. Το παιχνίδι γίνεται πιο επικίνδυνο καθώς, πλέον, υπάρχει και ο παράγοντας ζήλια στη μέση.
Το 1989 το ζευγάρι αποκτά ένα παιδί. Τη Νεφέλη. Οι ισορροπίες αλλάζουν μια και καλή. Η Νέλλη θέλει, πλέον, η σχέση τους να γίνει νόμιμη και μόνιμη. Ο Βαγιωνής, όμως, που είχε άλλα δυο παιδιά εκτός γάμου, δεν είναι από αυτούς τους ανθρώπους. Εκείνος, όμως, είναι που θα κάνει το μοιραίο λάθος.
Όταν κάποια στιγμή συνειδητοποιήσει το απόλυτο... μπάχαλο στο οποίο έχει περιέλθει σε ότι αφορά την προσωπική του ζωή, αποφασίζει να παντρευτεί την γυναίκα με την οποία είχε αποκτήσει τα δυο παιδιά. Η Πίσχου στην αρχή δεν ξέρει τίποτα. Όταν μαθαίνει όλη την αλήθεια καταρρέει. Αλλάζει και γίνεται μια άλλη γυναίκα. Που δεν είναι παραδομένη σε έναν ακραίο έρωτα αλλά που ζητά, διεκδικεί και απαιτεί πράγματα. Πιέζει τον Βαγενά να αναγνωρίσει το παιδί τους. Απαιτεί χρήματα για την ανατροφή του. Έχουν περάσει 12 χρόνια μέσα σε αυτή τη σχέση.
Όταν η Πίσχου αποφασίζει να προχωρήσει τη ζωή της, ο Βαγιωνής αντιδρά. Δε θέλει να τη χάσει. Παραλογισμός. Τώρα, πλέον, η Νέλλη είναι αυτή που έχει το πάνω χέρι σε αυτή την ολέθρια σχέση αλλά και η ίδια έχει καταρρεύσει. Δεν έχει απομείνει τίποτα από εκείνο το χαρούμενο κορίτσι που αποζητούσε την περιπέτεια. Στις 18 Φεβρουαρίου 1994, παίζεται η τελευταία σκηνή στην «Αυτοκρατορία των Αισθήσεων». Εκείνο το βράδυ ο Σήφης και η Νέλλη ήταν στο γραφείο του βιομηχάνου στη Λυκόβρυση. Κάποια στιγμή ο Βαγιωνής παίρνει τηλέφωνο τον φύλακα του εργοστασίου και του λέει να πάει στο γραφείο αμέσως γιατί η Νέλλη κάτι έπαθε. Ο φύλακας μπαίνει και βρίσκει την 33χρονη γυναίκα νεκρή. Δίπλα της υπήρχε ένα ματωμένο ξίφος.
Μια υπόθεση που συγκλόνισε την κοινωνία
Δυο ημέρες μετά το έγκλημα, ο Βαγιωνής παραδίδεται στην αστυνομία και ομολογεί τη δολοφονία της Νέλλης. Προφυλακίζεται αλλά σύντομα αφήνεται ελεύθερος προκαλώντας οργισμένες αντιδράσεις τόσο από την οικογένεια του θύματος όσο και από την κοινωνία που είχε αρχίσει να μαθαίνει, από τον Τύπο της εποχής, λεπτομέρειες για τη μοιραία ερωτική σχέση του ζευγαριού και είχε αρχίσει να δίνει ακόμα και ταξικά χαρακτηριστικά σε αυτή, αφού πολλοί θεωρούσαν πως ο πλούσιος βιομήχανος, έκανε ότι ήθελε τη φτωχή φιλόλογο και στο τέλος τη σκότωσε επειδή του ζήτησε λεφτά για το παιδί τους!
Στη δίκη που ξεκίνησε περίπου δυο χρόνια μετά, τον Μάρτιο του 1996, ο Βαγιωνής, αρχικά υποστήριξε, πως είναι αθώος και πως το μοιραίο συμβάν έγινε πάνω στο ερωτικό παιχνίδι όταν οι δυο τους προσπαθούσαν να αναπαραστήσουν μια σκηνή από την ταινία «Ο σωματοφύλακας»! Αργότερα, ο Βαγιωνής, θα αλλάξει στάση και θα πει πως η Πίσχου... έπεσε μόνη της πάνω στο ξίφος μετά από έναν καβγά στη διάρκεια του οποίο εκείνη του είπε πως θέλει να αυτοκτονήσει και εκείνος της απάντησε: «βαρέθηκα να σε ακούω. Αν έχεις κουράγιο κάν' το»!
«Η ερωτική μου ζωή είχε και το στοιχείο της αθλιότητας. Δεν συμπεριφερόμουν σαν φυσιολογικός άνθρωπος που θα σκεπτόταν ότι πληγώνει και εκμεταλλεύεται ανθρώπους που τον αγαπούν. Δεν είχα τη δύναμη να κόψω αυτή τη σχέση. Είχαμε μια σχέση οριακή και ψάχναμε κάτι άλλο. Κάναμε οριακές πράξεις και ανακαλύψαμε τη βία στον έρωτα. Μέσα σε διαπληκτισμό, που δεν είχε σχέση με τον έρωτα, άθελά μου της έδωσα ένα χαστούκι. Και μετά από αυτό φθάσαμε σε οργασμό και μείναμε έκπληκτοι γι’ αυτό», είχε πει ο Βαγιωνής στην πρωτοβάθμια δίκη του. «Ξεφύγαμε από τα φυσιολογικά και η σχέση μας ήταν έξω από νορμάλ συνθήκες. Η ένταση που είχαμε μας οδηγούσε σε υπερευαισθησίες. Ήταν αμέτρητες οι φορές που χωρίσαμε. Όταν βρισκόμασταν χάναμε την επαφή με τον κόσμο, με αποτέλεσμα να μένουμε μαζί μέχρι οκτώ ώρες, ενώ ξεκινάγαμε για δύο. Λέγαμε τους εαυτούς μας πρεζάκηδες. Το ''άρπα κόλλα'' το δικό μας κρατούσε δύο ώρες», είχε προσθέσει σε άλλο σημείο.
Η δίκη σημαδεύτηκε από πρωτοφανής εντάσεις. Η μητέρα του θύματος, η κ. Ευδοξία, είχε πετάξει μέχρι και ένα παπούτσι στον Βαγιωνή τον οποίο αποκαλούσε διαρκώς δολοφόνο. Εκείνη η δίκη ήταν η πρώτη που ήρθαν αντιμέτωποι ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος και ο Αλέξανδρος Κατσατώνης, δυο από τους μεγαλύτερους νομικούς της χώρας. Το κλίμα ήταν τόσο τεταμένο πως ο Λυκουρέζος κατηγορήθηκε πως επιτέθηκε στην πρόεδρο του δικαστηρίου μέσα στο γραφείο της.
Η πρώτη δίκη ολοκληρώθηκε μια ημέρα σαν σήμερα, στις 21 Μαΐου 1996. Ο Βαγιωνής καταδικάστηκε σε κάθειρξη 21 ετών και στο εφετείο σε 17ετή φυλάκιση (του αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό της καλής συμπεριφοράς). Αποφυλακίστηκε, αφού είχε εκτίσει τα 3/5 της ποινής του, τον Μάρτιο του 2002 με το υπ' αριθμόν 392/2002 βούλευμά του το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Πειραιά, που έκρινε ότι ο βιομήχανος «είχε επιδείξει κατά τη διάρκεια της κράτησής του στις φυλακές υποδειγματική συμπεριφορά».
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
