«Το θέμα είναι να μπορείς να ζεις, να μη ζεις συνέχεια κάτω από τη σκιά και την αγωνία και τον φόβο», έλεγε η Φώφη Γεννηματά. Πέρα από πολιτικές συμφωνίες ή διαφωνίες, συμπάθειες ή αντιπάθειες, η Φώφη Γεννηματά ήταν ένας γενναίος άνθρωπος γιατί αν και θα μπορούσε να ζει με τον φόβο, επέλεξε τη ζωή.
«Έζησε» με τον καρκίνο πολύ πριν χτυπήσει την ίδια. Έχασε τον πατέρα της, έχασε και τη μητέρα της από αυτή την αρρώστια. Μέσα σε έξι μήνες.
Μπορεί στο τέλος και η ίδια να «ηττήθηκε», η μάχη που έδινε, άλλωστε, ήταν άνιση, αλλά αυτό που έμεινε ήταν πως όσο πιο γενναία και περήφανα δώσεις τη δική σου μάχη, τόσο περισσότερο θα δώσεις το παράδειγμα σε άλλους ανθρώπους. Μέχρι που, τελικά, θα έρθει η ώρα, η επιστήμη να κερδίσει μια και καλή τον πόλεμο απέναντι στον καρκίνο.
Μια δυνατή γυναίκα, γεννημένη πολιτικός
Η Φώφη Γεννηματά γεννήθηκε το 1964 μέσα σε μια ταραγμένη πολιτικά περίοδο που είχε βρει την Ελλάδα να οδεύει με μαθηματική ακρίβεια προς ένα πραξικόπημα. Λίγους μήνες μετά τη γέννησή της ξέσπασαν τα Ιουλιανά με την περιβόητη αποστασία.
Ακόμα και η ημερομηνία της γέννησής της μετά από μερικά χρόνια θα «σημάδευε» τη σύγχρονη Ιστορία του τόπου: 17 Νοέμβρη.
Μεγάλωσε μέσα σε ένα περιβάλλον άκρως πολιτικό. Από μικρό παιδάκι έβλεπε γύρω της να συντελούνται πολιτικές διεργασίες οι οποίες είχαν ως κεντρικό πρόσωπο τον πατέρα της. Τον Γιώργο Γεννηματά ο οποίος ήταν στενός συνεργάτης του Ανδρέα Παπανδρέου και από τα ιδρυτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ.
Τα βήματα της Φώφης ήταν μάλλον προδιαγεγραμμένα. Όταν τελείωσε το σχολείο, σπούδασε πολιτικές επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και φυσικά εντάχθηκε στην ΠΑΣΠ, τη φοιτητιώσα νεολαία του ΠΑΣΟΚ.
Ανέπτυξε έντονη δράση μέσα στην Ένωση Γυναικών Ελλάδας, όπου, άλλωστε, σημαίνον στέλεχος ήταν η μητέρα της, Κάκια Βέργου.
Το επίθετό της «ξεκλείδωνε» αυτόματα τις πόρτες που άλλοι έκαναν πολύ κόπο για να τις ανοίξουν. Η πρώτη της δουλειά ήταν στην Εθνική Τράπεζα (απ' όπου συνταξιοδοτήθηκε σε ηλικία 51 ετών, κάτι που είχε προκαλέσει πολιτικό σάλο) αλλά παράλληλα είχε αρχίσει να δουλεύει δίπλα στον πατέρα της. Πρώτα στο πολιτικό του γραφείο και στη συνέχεια στο υπουργικό του γραφείο όταν εκείνος ανέλαβε, στην οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα. Στη συνέχεια η πορεία της ήταν παράλληλη με εκείνη του πατέρα της.
Στην πραγματικότητα η δική της ξεχωριστή πολιτική καριέρα ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2000 όταν και εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στην Α' Αθήνας.. Την επόμενη χρονιά εξελέγη για πρώτη φορά και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος και λίγο αργότερα έγινε γραμματέας στον Τομέα Παιδείας και Εκπαίδευσης.
Το μεγάλο «άλμα» έγινε τον Οκτώβριο του 2002 όταν με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ εξελέγη (στον β' γύρο) υπερνομάρχης Αθήνας – Πειραιά λαμβάνοντας το 56,3% των ψήφων. Την επιτυχία αυτή την επανέλαβε και τον Οκτώβριο του 2006, όταν εκλέχθηκε ξανά υπερνομάρχης αλλά αυτή τη φορά από τον πρώτο γύρο (με ποσοστό 43,4%).
Την επόμενη χρονιά παραιτήθηκε προκειμένου να είναι επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ για της εθνικές εκλογές αλλά ο Άρειος Πάγος «έκοψε» την υποψηφιότητά της αφού υπήρχε συνταγματικό κώλυμα καθώς αιρετός δημοτικός άρχοντας δευτέρου βαθμού δεν μπορεί να είναι υποψήφιος σε εθνικές εκλογές ακόμα και αν έχει παραιτηθεί.
Το πρώτο της κυβερνητικό αξίωμα το ανέλαβε όταν, μετά τις νικητήριες για το ΠΑΣΟΚ, εκλογές του Οκτωβρίου του 2009 τοποθετήθηκε (εξωκοινοβουλευτική) υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης.
Στα χρόνια της οικονομικής κρίσης η Φώφη Γεννηματά έδωσε έναν τιτάνιο αγώνα για να κρατήσει όρθιο το ΠΑΣΟΚ το οποίο βρισκόταν σε μια διαρκή καθοδική πορεία καθώς ο λαός είχε συνδέσει το κόμμα με το μαρτύριο των μνημονίων και τη χρεωκοπία της χώρας.
Το 2015 διαδέχθηκε τον Βαγγέλη Βενιζέλο στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Τότε το, άλλοτε πανίσχυρο κόμμα της Χαριλάου Τρικούπη, ήταν οριακά μέσα στη βουλή αφού είχε συγκεντρώσει το 4,68% των ψήφων!
Η πρώτη προσπάθεια να κρατήσει όρθιο το ΠΑΣΟΚ έγινε το 2015 μέσω της «Δημοκρατικής Συμπαράταξης» και η δεύτερη μέσω του «Κινήματος Αλλαγής» με το οποίο και συμμετείχε στις εκλογές του 2019 όπου συγκέντρωσε το 8,10% των ψήφων του ελληνικού λαού.
Η Φώφη Γεννηματά είχε πετύχει εκεί που όλοι περίμεναν πως θα «φάει τα μούτρα της». Για πολλούς ήταν ένας σκληρός και δύσκολος άνθρωπος που πέτυχε ότι πέτυχε επειδή ήταν «η κόρη του Γεννηματά» και επειδή είχε στηριχθεί σε έναν πανίσχυρο κομματικό μηχανισμό.
Την υποτίμησαν και την αμφισβήτησαν όσο λίγους πολιτικούς στην Ελλάδα. Τους διέψευσε όλους και κατάφερε αυτό που αρχικά φαινόταν αδύνατο. Να κρατήσει στη ζωή το ΠΑΣΟΚ.
Την ώρα που ετοιμαζόταν να δώσει μια ακόμα πολιτική μάχη, αναγκάστηκε να δώσει τη μάχη για τη ζωή της.
Στο δρόμο προς τις εθνικές εκλογές του 2023 και με τις διαδικασίες για ανάδειξη της ηγεσίας που θα οδηγούσε το ΚΙΝΑΛ στις κάλπες, να βρίσκονται σε εξέλιξη η Φώφη Γεννηματά ανακοίνωσε πως αποσύρεται διότι η κατάσταση της υγείας της είχε επιδεινωθεί δραματικά.
Η «κατάρα των Γεννηματάδων»
«Μου λείπουν όλα από τον πατέρα μου, η ζεστασιά, η αγκαλιά, το χαμόγελο, το μυαλό, η ανθρωπιά, ο παππούς που χρειάζονταν τα παιδιά μου. Μέσα σε επτά μήνες έχασα και τους δυο μου γονείς. Ο καρκίνος χτύπησε και εμένα και την αδερφή μου. Το πάλεψα σκληρά. Η μικρή μου κόρη ήταν δύο χρονών, δεν άντεχα να μεγαλώσουν τα παιδιά μου χωρίς μάνα. Είπα "θα το παλέψω"».
Η συγκεκριμένη δήλωση της Φώφης Γεννηματά περιλαμβάνει όλα όσα θα πρέπει να ξέρει κάποιος για τη μεγαλύτερη μάχη που έδωσε.
«Το θέμα είναι να μπορείς να ζεις, να μη ζεις συνέχεια κάτω από τη σκιά και την αγωνία και τον φόβο. Αν ζεις με τον φόβο, αυτή δεν είναι ζωή, έχεις νικηθεί στην πραγματικότητα, στην καθημερινότητά σου. Εγώ δεν έζησα ποτέ έτσι» είχε πει.
Ο Γιώργος Γεννηματάς, ο άνθρωπος που εμπνεύστηκε και «γέννησε» το Εθνικό Σύστημα Υγείας, πέθανε από καρκίνο στις 25 Απριλίου 1994. Ήταν ένας θάνατος που συγκλόνισε ακόμα και τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Μερικούς μήνες πριν, στις 15 Σεπτεμβρίου του 1993, είχε πεθάνει η μητέρα της Φώφης Γεννηματά, η Κάκια Βέργου. Και αυτή από καρκίνο. «Παλεύαμε μέχρι την τελευταία στιγμή. Με επτά μήνες διαφορά έφυγαν οι γονείς μου από τη ζωή. Πρώτα η μητέρα μου και μετά ο πατέρας μου. Μόνο αυτό μπορούσε να συμβεί με αυτούς τους ανθρώπους. Ήταν μαζί από δεκατριών χρονών. Μια ζωή μαζί. Το 1984, όταν αρρώστησε η μητέρα μου, πολύ δύσκολα μπορούσε να πει κανείς τη λέξη καρκίνος. Είχε καρκίνο στο μαστό. Ήταν ένα στίγμα για όλη την οικογένεια», είχε πει η Φώφη Γεννηματά.
Όταν το 2008 και η ίδια ήρθε για πρώτη φορά αντιμέτωπη με τον καρκίνο, πολλοί ήταν αυτοί που είχαν κάνει λόγο για την «κατάρα των Γεννηματάδων». Το είχε πει και η ίδια, άλλωστε, «Για αρκετά χρόνια ζούσα με το σκεπτικό ότι κάποια στιγμή ο καρκίνος θα χτυπήσει και τη δική μου πόρτα. Μετά, η καθημερινότητα μας ξεπέρασε, αρχίσαμε να ζούμε φυσιολογικά και το ξεχάσαμε, το βγάλαμε από τη ζωή μας. Αλλά επανήλθε και αφού επανήλθε, μάθαμε να ζούμε με αυτό. Το Σάββατο το διαπίστωσα, τη Δευτέρα χειρουργήθηκα και το επόμενο Σάββατο ήμουν σε ένα συνέδριο και μιλούσα από το βήμα», έλεγε το 2020.
Η Φώφη Γεννηματά έδωσε τη δική της προσωπική μάχη έχοντας δίπλα της τον δεύτερο σύζυγό της τον οδοντίατρο Ανδρέα Τσούνη με τον οποίο είχαν αποκτήσει δυο παιδιά (από τον πρώτο της γάμο με τον Αλέξανδρο Ντέκα, είχε ακόμα ένα παιδί).
Ο Μανώλης Όθωνας στενός συνεργάτης και διευθυντής του πολιτικού της, είχε περιγράψει τις δύσκολες ώρες της Φώφης Γεννηματά όταν εισήχθη στο νοσοκομείο. «Την Τρίτη 12 Οκτωβρίου, την επόμενη που μπήκε στον ''Ευαγγελισμό'', όταν με φώναξε να μου ανακοινώσει το πρόβλημα και να γράψουμε τη δήλωση με την οποία αποχώρησε από τη διεκδίκηση της ηγεσίας του ΚΙΝΑΛ, μου είπε: ''Μανώλη, εγώ 14 χρόνια παλεύω. Το διαχειρίστηκα, το διαχειρίζομαι, μου ξέφυγε ο μπαγάσας, αλλά θα τον νικήσω''».
Η μάχη που έδωσε ήταν γενναία αλλά άνιση. Πέθανε μια ημέρα σαν σήμερα, αφού είχε υποστεί υπατικό σοκ. «Σήμερα 25/10/2021 και ώρα 12:04 μμ στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός, απεβίωσε η Πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ Φώφη Γεννηματά μετά από πολυετή μάχη και παρά τις προσπάθειες των θεραπόντων ιατρών. Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στους οικείους της» ανέφερε το λιτό ιατρικό ανακοινωθέν.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
