Όσο και αν ψάξει κανείς στα δικαστικά χρονικά της χώρας, δύσκολα μπορεί να βρει μία υπόθεση που έστω να μοιάζει με εκείνη που είχε σαν πρωταγωνιστεί τον Αθανάσιο Νάσιουτζικ. Αφορμή για εκείνη τη δίκη ήταν ένα άγριο έγκλημα με θύμα τον λογοτέχνη Θανάση Διαμαντόπουλο που βρέθηκε νεκρός μέσα στο σπίτι του στο Κολωνάκι έχοντας δεχθεί 97 σφυριές!
Το φοβερό είναι πως στο ίδιο διαμέρισμα, μερικά χρόνια νωρίτερα, είχε γυριστεί η ελληνική ταινία «Έγκλημα στο Κολωνάκι».
Κάπως έτσι η αποτρόπαια δολοφονία του Διαμαντόπουλου πήρε, σχεδόν αμέσως, μυθικές διαστάσεις. Τα όσα έγιναν στο δεκαετές δικαστικό θρίλερ που ακολούθησε απλά γιγάντωσαν τον συγκεκριμένο αιματοβαμμένο θρίλερ.
Ακόμα και σήμερα, πάντως, όσοι έχουν γνώση της υπόθεσης διαφωνούν για το τι πραγματικά είχε γίνει τότε. Υπάρχουν εκείνοι που λένε πως όντως ο Νάσιουτζικ ήταν ο δράστης της δολοφονίας και υπάρχουν και εκείνοι που λένε πως απλά ήταν θύμα δικαστικής πλάνης και κυρίως θύμα της «δίψας» της κοινής γνώμης για να βρεθεί οπωσδήποτε ο δράστης του εγκλήματος στο Κολωνάκι.
«Χαιρετίσματα από τον Σάκη»
Ο Αθανάσιος Νάσιουτζικ γεννήθηκε το 1922 στις Σέρρες. Ήταν γόνος μιας από τις πλουσιότερες οικογένειες της περιοχής καθώς στην ιδιοκτησία της, εκτός όλων των άλλων, υπήρχε και το εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας που «έδινε» φως στις Σέρρες και τους γύρω νόμους. Επιπλέον, η οικογένεια Νάσιουτζικ και η οικογένεια Καραμανλή (συγκεκριμένα ο πατέρας του Κωνσταντίνου Καραμανλή) έκαναν μαζί εμπόριο καπνού.
Ο Θανάσης, ή Σάκης όπως τον φώναζαν τότε οι φίλοι του, σπούδαζε χημεία στο ΑΠΘ όταν ξέσπασε ο ελληνοϊταλικός πόλεμος. Αργότερα, στη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής, οργανώνεται στην ΕΠΟΝ και γίνεται μέλος του ΕΑΜ. Στον εμφύλιο ήταν αυτός που οργάνωσε επίθεση στο εργοστάσιο της οικογένειας του επειδή ο πατέρας του ήταν δεξιός. Ο άνθρωπος, μάλιστα, που πέταξε χειροβομβίδα στο εσωτερικό του εργοστασίου, πριν φύγει, φώναξε: «Χαιρετίσματα από τον Σάκη»!
Όταν ήρθε η ώρα να στρατευτεί, ωστόσο, αναγκαστικά κατατάχθηκε στον Εθνικό Στρατό. Σε μια από τις μάχες που συμμετείχε, πιάστηκε αιχμάλωτος από τους πρώην συντρόφους του και μαζί με 210 άτομα ακόμα, στάλθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Αλβανία του Εμβέρ Χότζα. Όταν απελευθερώθηκε, επέστρεψε στην Ελλάδα και με τα αδέλφια του, εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθηνά.
Ασχολήθηκε με τις επιχειρήσεις και τη συγγραφή. Έγινε, μάλιστα, και πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών για μια τριετία (από το 1981 έως και το 1984). Στην πραγματικότητα ο Νάσιουτζικ ποτέ δε σταμάτησε να έχει πολιτική δράση. Ήταν εκ των συνομιλητών του Ανδρέα Παπανδρέου και συμμετείχε σε συνέδρια (στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό) για τα πολιτικά δικαιώματα, τον σοσιαλισμό και τον πυρηνικό αφοπλισμό των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ.
Με τη σύζυγό του Ζωή, η οποία ήταν μεταφράστρια και συγγραφέας, απέκτησαν δυο κόρες. Την Αρετή και την Παυλίνα που είναι μητέρα του αναρχικού Νίκου Ρωμανού, στα χέρια του οποίου ξεψύχησε ο 15χρονος Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, τον Δεκέμβριο του 2008 στα Εξάρχεια, χτυπημένος από τη σφαίρα του αστυνομικού Επαμεινώνδα Κορκονέα.
Ο Αθανάσιος Νάσιουτζικ έφυγε από τη ζωή στις 17 Φεβρουαρίου 2005.
Το «Έγκλημα στο Κολωνάκι» και η πολύκροτη δίκη
Στις 18 Ιανουαρίου του 1960 βγήκε στους κινηματογράφους η ελληνική ταινία «Έγκλημα στο Κολωνάκι», που βασίστηκε στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Γιάννη Μαρή. Πρωταγωνιστές της ταινίας ήταν, μεταξύ άλλων, οι Χρήστος Τσαγανέας, Ανδρέας Μπάρκουλης, Γκέλυ Μαυροπούλου, Μάρω Κοντού και Στέφανος Στρατηγός.
Κάποια από τα γυρίσματα της ταινίας έγιναν στην πολυκατοικία της οδού Διδότου 3 στο Κολωνάκι και συγκεκριμένα στο διαμέρισμα του γνωστού εμπόρου και λογοτέχνη Θανάση Διαμαντόπουλου. Στις 24 Σεπτεμβρίου 1984 στο ίδιο διαμέρισμα έγινε μια ακόμα δολοφονία. Αυτή τη φορά αληθινή.
Θύμα ο 72χρονος Θανάσης Διαμαντόπουλος ο οποίος βρέθηκε άγρια δολοφονημένος μέσα στο σπίτι του στην οδό Διδότου 3, στο Κολωνάκι. Εκεί που είχε γυριστεί η ταινία!
Το θύμα έφερε 97 χτυπήματα με σφυρί, η συντριπτική πλειονότητα των οποίων ήταν από το στήθος και πάνω!
Ο ιατροδικαστής Χαράλαμπος Σταμούλης που εξέτασε τη σορό του θύματος διαπίστωσε πως ο δράστης αρχικά χτύπησε το θύμα του με δισταγμό και στη συνέχεια με μίσος καθώς φαίνεται πως βρισκόταν σε αμόκ.
Το όπλο του εγκλήματος, ένα σφυρί με κόκκινη λαβή, βρέθηκε δίπλα στο πτώμα το οποίο ήταν ξαπλωμένο μέσα σε μία λίμνη αίματος στο μπάνιο του σπιτιού. Ο ιατροδικαστής είπε πως ο Διαμαντόπουλος δέχθηκε 16 χτυπήματα ενώ ήταν όρθιος, στη συνέχεια σωριάστηκε στο έδαφος, χτύπησε τη λεκάνη και ενώ ήταν ακινητοποιημένος και σχεδόν λιπόθυμος δέχθηκε ακόμα 81 χτυπήματα!
Οι έρευνες της αστυνομίας για την αποκάλυψη του δράστη, αρχικά, δεν απέφεραν κανένα αποτέλεσμα.
Το μοναδικό σημαντικό στοιχείο ήταν πως η πόρτα της εισόδου του διαμερίσματος δεν είχε παραβιαστεί και έτσι η αστυνομία θεωρούσε πως ο Διαμαντόπουλος άνοιξε την πόρτα στον δολοφόνο του επειδή πιθανότατα τον γνώριζε.
Αυτόπτης μάρτυρας δεν υπήρχε ενώ κανείς από τους γείτονες δεν άκουσε το παραμικρό. Μοναδική εξαίρεση μια δημοσιογράφος, η Βένια Γονατοπούλου, που έμενε στον κάτω όροφο και είχε πει ότι άκουσε έναν άντρα από τον πάνω όροφο να φωνάζει «μη Θανάση, έλεος μην το κάνεις». Αξιωματικός της Γενικής Ασφάλειας δήλωνε στις εφημερίδες «από την πορεία των ερευνών διαπιστώνουμε ότι αποτελεί μυστήριο αυτή η δολοφονία».
Λίγες ημέρες μετά το άγριο φονικό και ενώ τα σενάρια για τον δράστη είναι πολλά και διάφορα, ο γιος του δολοφονημένου λογοτέχνη, πήγε στην αστυνομία και κατήγγειλε τον Αθανάσιο Νάσιουτζικ ως τον άνθρωπο που σκότωσε τον πατέρα του.
Η αστυνομία, στην αρχή, δεν έκανε καμία κίνηση για να συλλάβει ως δράστη του ειδεχθούς εγκλήματος έναν άνθρωπο γνωστό στην κοινωνία, επιτυχημένο και καλλιεργημένο. Ενημερώθηκαν και οι δικαστικές αρχές και ουσιαστικά οι έρευνες ξεκίνησαν από την αρχή, υπό άκρα μυστικότητα και υπό ένα νέο πρίσμα, πλέον.
Τελικά, ο ανακριτής απήγγειλε κατηγορίες και εξέδωσε ένταλμα σύλληψης του Νάσιουτζικ ο οποίος προσήχθη ενώπιον του δικαστικού λειτουργού την πρωταπριλιά του 1985. Μετά την απολογία του προφυλακίστηκε ως «ιδιαιτέρως επικίνδυνος για τέλεση και νέων κακουργημάτων»
Πριν την απολογία του στον ανακριτή ο Νάσιουτζικ, που δήλωνε αθώος, κάλεσε στο σπίτι του τους δημοσιογράφους, τους έδειξε τα χέρια του που έτρεμαν και τους είπε: «Με αυτά τα χέρια μπορώ εγώ να σκοτώσω άνθρωπο»;
Έκπληκτοι οι δημοσιογράφοι του επισήμαναν ότι αυτό ακριβώς υποστήριζε η αστυνομία, ότι δηλαδή το χέρι που σκότωσε τον Διαμαντόπουλο ήταν αδύναμο και ασταθές!
Η δίκη άρχισε τον Απρίλιο του 1986. Δικηγόρος υπεράσπισης του Νάσιουτζικ ήταν ο μετέπειτα βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Αλέξανδρος Λυκουρέζος. Πολιτική Αγωγή ο μετέπειτα πρόεδρος του Συνασπισμού, Νίκος Κωνσταντόπουλος.
Μία από τους μάρτυρες της δίκης ήταν η δημοσιογράφος που είχε ακούσει την κραυγή αγωνίας του Διαμαντόπουλου. Στην κατάθεση της ενώπιον της Έδρας πρόσθεσε πως εκτός από εκείνη την κραυγή είχε ακούσει και μία άλλη φωνή (όχι του θύματος) που έλεγε: «εσύ φταις για όλα».
Η υπεράσπιση του Νάσιουτζικ είχε πει πως η φωνή που εκλιπαρούσε για έλεος δεν άνηκε στο θύμα αλλά στον θύτη που παρακαλούσε για κάτι τον λογοτέχνη. Έτσι κι αλλιώς και εκείνον Θανάση τον έλεγαν.
Όπως είναι φυσικό η δίκη έγινε πρώτο θέμα συζήτησης και μονοπώλησε το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης. Ένα από τα βασικά στοιχήματα της δίκης ήταν να βρεθεί το κίνητρο το οποίο ήταν κάτι παραπάνω από ξεκάθαρο πως απουσίαζε. Ακούστηκε πως ο Νάσιουτζικ αντιμετώπιζε κάποια οικονομικά προβλήματα και πως ο Διαμαντόπουλος του είχε δανείσει πενήντα λίρες. Λίγοι πείστηκαν πως αυτό το μικρό ποσό μπορεί να ήταν η αιτία για να γίνει ένα τόσο άγριο φονικό.
Ένα από τα βασικά στοιχεία που ακούστηκαν ενάντια στον Νάσιουτζικ ήταν πως την ημέρα του φονικού πήγε να κουρευτεί. Το ζήτημα, ωστόσο, είναι πως ήταν ένας άνθρωπος σχεδόν... καραφλός και άρα το κούρεμα μικρή σημασία είχε αφού στην πραγματικότητα η εμφάνισή του δεν μπορούσε να αλλάξει δραστικά.
Παράλληλα, οι συνήγοροι υπεράσπισης τόνισαν στη δίκη πως δε λήφθηκε υπόψιν το ματωμένο αποτύπωμα παπουτσιού που βρέθηκε στον τόπο του εγκλήματος και το οποίο δεν ταίριαζε με του Νάσιουτζικ.
Σε κάθε περίπτωση η απόφαση του δικαστηρίου (με ψήφους 6-1) ήταν καταδικαστική και ο Αθανάσιος Νάσιουτζικ οδηγήθηκε πίσω στη φυλακή.
Το εφετείο ανέτρεψε την πρωτόδικη απόφαση και έκρινε αθώο λόγω αμφιβολιών τον Νάσιουτζικ ο οποίος δακρυσμένος και «χαμένος» στις αγκαλιές των συγγενών του φώναζε πως «εγώ θα βρω τον δολοφόνο»!
Αμέσως η πλευρά Διαμαντόπουλου ζήτησε αναίρεση της απόφασης και η υπόθεση παραπέμφθηκε στον Άρειο Πάγο οι δικαστές του οποίου, πράγματι, αναίρεσαν την απόφαση και έστειλαν ξανά τον Νάσιουτζικ στο εδώλιο του κατηγορουμένου, ενώ με βάσει την πρώτη απόφαση ήταν υποχρεωμένος να επιστρέψει στη φυλακή μέχρι να γίνει η δίκη!
Στο δεύτερο εφετείο ο Νάσιουτζικ με 4 ψήφους έναντι 3 αθωώθηκε ξανά! Σε ένα δικαστικό... Deja Vu η υπόθεση ήγε ξανά στον Άρειο Πάγο οι δικαστές του οποίου αναίρεσαν ξανά την απόφαση και έστειλαν την υπόθεση σε τρίτο εφετείο!
Εκεί, στο τελευταίο δικαστήριο, ο Νάσιουτζικ καταδικάστηκε σε 15 χρόνια φυλάκιση. Τελικά, μετά από έναν δεκαετή δικαστικό μαραθώνιο, μια ημέρα σαν σήμερα, ο Αθανάσιος Νάσιουτζικ, αποφυλακίστηκε με βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Πειραιά ως υπερήλικας και έχοντας εκτίσει τα 2/5 της 15ετούς κάθειρξης που του είχε επιβληθεί.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
