Πέντε ληστείες, έξι φόνοι, ένας βαρύτατος τραυματισμός: οι Χέρμαν Ντούφτ - Χανς Μπασενάουερ κατάφεραν μέσα σε 40 μέρες να φέρουν ένα νέο είδος τρόμου στην ελληνική επικράτεια της δεκαετίας του '60.
Μέχρι τότε, τα ένοπλα εγκλήματα περιέγραφαν κυρίως ξεκαθαρίσματα λογαριασμών για κτηματικές διαφορές ή για λόγους τιμής. Από την εμφάνιση των Ντουφτ-Μπασενάουερ στην Αθήνα, την άνοιξη του 1969, τίποτα δεν ήταν ίδιο.
Οι δύο Γερμανοί σκότωναν χωρίς κάποιο βαθύτερο κίνητρο, και κυρίως, σκότωναν κατά συρροή. Τα «κτήνη από τον Βορρά» όπως τους περιέγραψε ελληνική εφημερίδα ύστερα από τη σύλληψη τους, σύστησαν στο ελληνικό κοινό την έννοια του κατά συρροή δολοφόνου, του "serial killer".
Το «Εν Ψυχρώ» του Τρούμαν Καπότε έπαψε να είναι κάτι μακρινό, μια ιστορία ξένη τόσο στη γλώσσα όσο και στην ουσία της. Ο τρόμος του κατά συρροή δολοφόνου είχε φτάσει και στα μέρη μας.
Οι Ντουφτ - Μπασενάουερ τελικά, λίγο έμειναν στα μέρη μας. Το εκτελεστικό απόσπασμα αποδείχθηκε μια κάποια λύση, για να κοπάσει ο συλλογικός τρόμος, όπως αποτυπωνόταν από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Σαν σήμερα, το ξημέρωμα της 15ης Δεκεμβρίου 1969 οι δύο Γερμανοί είδαν για τελευταία φορά το φως του αττικού ουρανού.
Μέσα από την αστυνομική non-fiction έκδοση «Μυρίζει Αίμα» του Γιάννη Ράγκου, αντλούμε το παρακάτω απόσπασμα αφήγησης ενός εκ των εγκλημάτων των δύο Γερμανών:
Ο Χέρμαν προσπερνά τις διαβεβαιώσεις του Ρενόπουλου και τού ρίχνει μια λοξή ματιά, καθώς μετρά τις επόμενες ενέργειές του. Όταν καταλήγει, αφήνει την καραμπίνα στον Χανς και βγαίνει δίχως να πει λέξη. Μένοντας στην κουζίνα, ο Χανς και ο Ρενόπουλος κοιτάζονται για μια αιωνιότητα, αλλά δεν βγάζουν τον παραμικρό θόρυβο. Ο Χέρμαν επιστρέφει με ένα μεγάλο ξύλο από κορμό ελιάς, που έχει πάρει από το τζάκι. Το αφήνει στο τραπέζι, ανάμεσα στους άλλους δύο και αρπάζει ξανά την καραμπίνα. Τους κοιτά με τη σειρά, έχοντας πάρει σκυλίσιο ύφος, ενώ η φωνή του έχει τώρα μια οξύτητα, που δεν είχε προηγουμένως: «Χανς… Σκότωσέ τον!»
Το σαγόνι του Χανς σφίγγεται, ενώ ο Ρενόπουλος, χάνοντας και την τελευταία σταγόνα ελπίδας, πέφτει στα γόνατα εντελώς ανίσχυρος.
«Σας παρακαλώ… Λυπηθείτε με. Πάρτε ό,τι θέλετε, μόνο μην με σκοτώσετε». Ο τόνος του δεν είναι πειστικός, αλλά ο Χανς διακρίνει σ’ αυτόν ένα σημαντικό μερίδιο αλήθειας.
Ο Χέρμαν επιμένει: «Κτύπα τον με το ξύλο. Μην κάνεις σαν γυναικούλα».
Ο Χανς αναμετριέται με τα μάτια του Χέρμαν για μερικά δευτερόλεπτα, κατά τη διάρκεια των οποίων ακούγεται μόνο η αγχώδης ανάσα του Ρενόπουλου κι ύστερα, τελείως ξαφνικά, αρπάζει το ξύλο με τα δύο χέρια και φωνάζοντας «Σκάσε, επιτέλους!» κτυπά τον επιχειρηματία στο κεφάλι. Αυτός πέφτει πάνω στη μύτη του, αλλά ζει ακόμα. Η περούκα έχει φύγει από το κεφάλι του, τσουλώντας στην άκρη του δωματίου.
Ο Χανς σκύβει πάνω του και τον κτυπά για δεύτερη φορά, πιο δυνατά. Ο Ρενόπουλος βογκά, το πρόσωπό του έχει γεμίσει αίματα και σάλια. Ο Χέρμαν τραβιέται πίσω, με τον επιχειρηματία στα πόδια του, αλλά το πρόσωπό του μένει ακίνητο.
«Αποτελείωσέ τον!» προτρέπει τον Χανς, αλλά αυτός δεν ακούει πια, μόνο ενστικτωδώς κατεβάζει επανειλημμένως το ξύλο στο γυμνό κρανίο και το σώμα του Ρενόπουλου, που από ώρα έχει σταματήσει να ανασαίνει. Στο τέλος, ο Χανς αφήνει το ξύλο στο πάτωμα και πέφτει αποκαμωμένος στην καρέκλα πίσω του, απελευθερώνοντας το κεφάλι από την κάλτσα. Μια έκρηξη αίματος και εγκεφαλικής ουσίας έχει γεμίσει το πάτωμα και τα ρούχα του Χανς, εντούτοις ο Χέρμαν γελά ικανοποιημένος.
«Έτσι μπράβο. Φέρθηκες σαν άντρας!»
Τραβά την κάλτσα και σκύβει για να περιεργαστεί καλύτερα το πτώμα του επιχειρηματία.
«Τον γάμησες αληθινά, Χανς. Του έκανες το κεφάλι κομμάτια» σφυρίζει εγκωμιαστικά μέσα από τα δόντια του.
Ο άλλος ανασαίνει γρήγορα για να οξυγονώσει το σώμα του και να πάρει νέο κουράγιο, αλλά ξαφνικά ένα αίσθημα ναυτίας ανεβαίνει από το στομάχι του και σχεδόν αμέσως ξερνάει φλέματα και γαστρικά υγρά στον νεροχύτη. (…)
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
