Η εποχή του Ψυχρού Πολέμου ανάμεσα στην «κομμουνιστική» ΕΣΣΔ και την «φιλελεύθερη» Δύση, ήταν γενικά μια εποχή που οι εκατέρωθεν υπερβολές έδιναν και έπαιρναν. Έτσι είναι η προπαγάνδα, θα πει κάποιος και θα έχει απόλυτο δίκιο.
Ένα από τα λαμπρότερα παραδείγματα θα μπορούσε να είναι η πεποίθηση των Ρώσων πως στις «σοσιαλιστικές» χώρες δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν κατά συρροή δολοφόνοι αφού αυτό ήταν ένα σύμπτωμα των καπιταλιστικών (δυτικών) κοινωνιών.
Και το θέμα δεν είναι πως απλά το έλεγαν. Το θέμα είναι πως το πίστευαν κιόλας. Και όσο το πίστευαν έδιναν χώρο και χρόνο για να δράσει ο Αντρέι Τσικατίλο, ο άνθρωπος που έμεινε στην ιστορία με διάφορα προσωνύμια: Ο «Κόκκινος Αντεροβγάλτης», ο «Χασάπης του Ροστόφ», ο «Μανιακός του Βόλγα» και διάφορα άλλα.
Όπως και να τον έλεγαν, ότι προσωνύμιο και να του έδιναν, η αλήθεια είναι μια: Η ιστορία του Αντρέι Τσικατίλο είναι από τα πιο άγρια, αληθινά θρίλερ που θα διαβάσετε ποτέ. Και για να το κάνετε αυτό θα χρειαστεί γερό στομάχι...
Η «γέννηση» ενός κτήνους
Όταν πέθανε ο Βλαντίμιρ Λένιν και ο Ιωσήφ Στάλιν ανέλαβε την εξουσία στην Σοβιετική Ένωση, φάνηκε πως ο νέος ηγέτης της αχανούς χώρας θα έπαιρνε όσο σκληρά μέτρα χρειαζόταν για να επιβάλει αυτό που ήθελε.
Μια από τις μεταρρυθμίσεις που επέβαλε ο «πατερούλης» ήταν η αγροτική. Στην πραγματικότητα ήταν μια ουτοπική κολεκτιβοποίηση στην οποία οι πλουσιότεροι αγρότες θα έχαναν τη γη τους η οποία θα γινόταν κρατική ιδιοκτησία και όλοι θα δούλευαν σκληρά προκειμένου να γεμίζουν οι Σοβιετικές αποθήκες.
Ο Στάλιν επέλεξε την Ουκρανία ως την περιοχή που θα γινόταν το «πειραματόζωο» αυτής της μεταρρύθμισης. Αν πετύχαινε... καλώς. Αν δεν πετύχαινε, δεν «έτρεχε» και κάτι, θα την πλήρωναν οι Ουκρανοί οι οποίοι ήθελαν την ανεξαρτησία τους από την ΕΣΣΔ. Μικρό το κακό, δηλαδή.
Και φυσικά η μεταρρύθμιση αυτή δεν πέτυχε. Η περίοδος 1932-1933 ήταν μια εφιαλτική διετία στη διάρκεια της οποίας (σύμφωνα με την επίσημη Ουκρανική πλευρά) πέθαναν από 7 έως 10 εκατομμύρια άνθρωποι. Ένας αριθμός που προκαλεί σοκ και δέος, δεδομένου πως αν ισχύει σημαίνει πως περίπου 1.000 άνθρωποι έχαναν την ζωή τους κάθε ώρα που περνούσε!
Το χειρότερο που έγινε στον μεγάλο λιμό της Ουκρανίας, το «Γολοντομόρ» όπως το ξέρουμε σήμερα, είναι τα ακραία περιστατικά κανιβαλισμού. Είναι η εποχή που οι μάνες έτρωγαν τα παιδιά τους και τα παιδιά τους γονείς τους.
Στο χωριό Γιαμπλοσνόγιε της επαρχίας Βελικοπισαρίβσκι στο Χάρκοβο, μια οικογένεια προσπαθεί να επιβιώσει μέσα σε αυτή την απάνθρωπη και άγρια συνθήκη. Μια ημέρα, κάποιοι πεινασμένοι χωρικοί αποφάσισαν να απαγάγουν ένα μικρό παιδάκι προκειμένου να το σκοτώσουν και στη συνέχεια να το φάνε.
Τρια χρόνια μετά από εκείνο το φρικτό περιστατικό ήρθε στη ζωή το αδερφάκι εκείνου του άτυχου παιδιού. O Αντρέι Ρομάνοβιτς Τσικατίλο γεννήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 1936. Από την εποχή που άρχισε να θέλει να βγαίνει έξω από το σπίτι και να παίζει άκουγε την ίδια τρομακτική ιστορία. «Μη βγεις από τον φράχτη. Έφαγαν τον αδερφό σου, θα φάνε και εσένα», του έλεγε η μητέρα του.
Στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο ναζί στρατιώτες που είχαν εισβάλει στην Ουκρανία βίασαν τη μητέρα του Αντρέι, Άννα, μπροστά στα μάτια του. Η γυναίκα έμεινε έγκυος και έφερε στη ζωή ένα κοριτσάκι.
Ο πατέρας, Ρωμάν, ήταν στο μέτωπο και είχε αιχμαλωτιστεί από τους Γερμανούς. Όταν επέστρεψε είχε την στάμπα του προδότη.
Ο Αντρέι Τσικατίλο στο σχολείο ήταν δακτυλοδεικτούμενος. Όλοι οι συμμαθητές του τον κορόιδευαν. Εκείνος αφιερώθηκε στη μελέτη. Ήταν από τους καλύτερους μαθητές. Αυτό, όμως, δεν «έσβηνε» τα προβλήματα που είχε αποκτήσει.
Η αρχή του τέλους ήταν όταν ξεκίνησε να έχει ερωτική διάθεση. Οι πρώτες σχέσεις που έκανε τον σημάδεψαν καθώς δεν είχε στύση. Τα «κουτσομπολιά» άρχισαν να ακούγονται ολοένα και πιο δυνατά. Μια ημέρα, για να αποδείξει ότι μπορεί, ο Αντρέι Τσικατίλο αποπειράθηκε να βιάσει ένα 11χρονο κορίτσι. Δεν τα κατάφερε. Έκανε, όμως, κάτι άλλο. Κρατώντας σφιχτά τον λαιμό του μικρού κοριτσιού, άρχισε να αυνανίζεται.
Μέσα σε αυτό το άρρωστο κλίμα, όταν ο Αντρέι Τσικατίλο έλαβε κλήση για να παρουσιαστεί στο στρατό το είδε σαν μια λύτρωση. Στον στρατό αφοσιώθηκε στη μελέτη, έκανε σημαντικές γνωριμίες και έδειχνε πλήρη αφοσίωση στο Κόμμα του οποίου έγινε μέλος.
Οι σπουδές, τα πτυχία, οι γνωριμίες τον βοήθησαν να αποκτήσει κύρος. Το 1963 παντρεύτηκε με συνοικέσιο. Η γυναίκα του τον στήριξε. Απέκτησαν και δυο παιδιά. Ο ίδιος ο Αντρέι Τσικατίλο έλεγε πως επειδή δεν είχε στύση, αυνανιζόταν και με τα δάχτυλά του έβαζε το σπέρμα του στον κόλπο της συζύγου του!
Το 1971 διορίστηκε δάσκαλος και το 1973 καταγράφηκαν οι δύο πρώτες σεξουαλικές επιθέσεις με θύματα δύο ανήλικα κορίτσια. Ακολούθησαν και άλλες επιθέσεις και κάποια στιγμή μαθητές, γονείς και κάποιοι συνάδελφοι του Αντρέι Τσικατίλο αντέδρασαν και ζήτησαν την τιμωρία του. Εκείνος, όμως, χρησιμοποιούσε τις γνωριμίες του στο Κόμμα και με δεδομένο πως (όπως ειπώθηκε στην αρχή του κειμένου) αυτά δεν μπορούσαν να συμβούν στην ΕΣΣΔ, πάντα την γλίτωνε.
Το 1974 άλλαξε σχολείο αλλά και εκεί έκανε τα ίδια. Εκεί τελείωσε και η σύντομη καριέρα του ως δάσκαλος. Το καθεστώς τον τοποθέτησε σε ένα εργοστάσιο. Η δουλειά αυτή απαιτούσε συχνά ταξίδια (ήταν κάτι σαν εμπορικός αντιπρόσωπος) και αυτό ήταν ένα γεγονός που τον απελευθέρωσε.
Ο «Κόκκινος Αντεροβγάλτης»
Τον χειμώνα του 1978, ο Αντρέι Τσικατίλο πρόσφερε στην 9χρονη Γιελένα Ζακοτνόβα μια τσίχλα. Παρέσυρε την μικρούλα σε ένα ερειπωμένο σπίτι και εκεί προσπάθησε να τη βιάσει. Δεν τα κατάφερε. Από το μίσος του, την μαχαίρωσε στα γεννητικά όργανα. Όσο έβλεπε την μικρή να πεθαίνει από την αιμορραγία, ο Τσικατίλο εκσπερμάτωσε. Ήταν η πρώτη φορά που ένιωσε σεξουαλική ικανοποίηση.
Όταν η 9χρονη Γιελένα πέθανε, ο Τσικατίλο πέταξε το άψυχο κορμί της σε ένα ποτάμι και άρχισε να σχεδιάζει την επόμενη επίθεση. Αυτή έγινε στις 3 Σεπτεμβρίου 1981 και ήταν ακόμα πιο άγρια από την πρώτη. Ο Τσικατίλο παρέσυρε σε ένα δάσος την 17χρονη μαθήτρια Λαρίσα Τκατσένκο και εκεί προσπάθησε να την βιάσει. Αφού απέτυχε, της γέμισε το στόμα με λάσπη προκειμένου να μην ακούγονται οι φωνές της και την στραγγάλισε. Μαχαίρι δεν είχε μαζί του και έτσι ακρωτηρίασε τα γεννητικά της όργανα με τα δόντια του!
Τον Ιούνιο του 1982, στην πόλη Νοβοτσερκάσκ, δολοφόνησε την 13χρονη Λιούμπα Μπίρουκ. Εκεί, είχε μαχαίρι μαζί του και το χρησιμοποίησε σαν προέκταση του πέους του! Ο ιατροδικαστής έκρινε πως ο Τσικατίλο μιμούμενος την σεξουαλική επαφή μαχαίρωσε το άτυχο κορίτσι πάνω από 40 φορές!
Ο 9χρονος Όλεγκ Ποντζιβάεφ ήταν το πρώτο αρσενικό θύμα του Τσικατίλο και ήταν σαν να πήρε «φόρα». Από εκεί και πέρα οι άγριες δολοφονίες ήταν συχνότερες (μόνο μεταξύ Ιουλίου και Σεπτεμβρίου 1982 σκότωσε άλλα 5 θύματα μεταξύ 9 και 18 ετών), ενώ άρχισε να βγάζει και τα μάτια από το θύματα ως σημάδι αναγνώρισης πως αυτός ήταν ο δολοφόνος.
Στοιχεία που να εμπλέκουν τον Τσικατίλο με τις άγριες δολοφονίες υπήρχαν ήδη από το πρώτο έγκλημα αλλά οι σοβιετικές αρχές αρνούνταν να δουν το προφανές.
Στις 11 Δεκεμβρίου 1982 ο Αντρέι Τσικατίλο δολοφόνησε την 10χρονη Όλγα Στάλματσενοκ. Τη μαχαίρωσε 50 φορές και έφαγε τη μήτρα της! Ο Τσικατίλο βρήκε την άτυχη μικρή μέσα σε ένα λεωφορείο. Κατέβηκαν μαζί από αυτό. Ένας άλλος επιβάτης έδωσε πλήρη περιγραφεί του Τσικατίλο στις αρχές.
Οι Σοβιετικές αρχές κινητοποιήθηκαν από τον Μάρτιο του 1983 και μετά όταν μια ομάδα κρούσης 10 ερευνητών με επικεφαλής τον Ταγματάρχη Μιχαήλ Φετίσοφ ξεκίνησαν την επιχείρηση «Μονοπάτι στο δάσος». Ο ιατροδικαστής Βίκτορ Μπουράκοφ ήταν ο πρώτος που είπε πως υπάρχει ένας serial killer.
Η συγκεκριμένη ομάδα κατάφερε γρήγορα να εξιχνιάσει πάνω από 1000 εγκλήματα (δολοφονίες, βιασμοί κλπ) που όμως αποδείχθηκαν άσχετά με την υπόθεση του Τσικατίλο.
Όλοι οι συλληφθέντες... ομολογούσαν πως ήταν ο κατά συρροή δολοφόνος που έψαχνε η αστυνομία και κάθε φορά που η αστυνομία πανηγύριζε για την επιτυχία της ο Τσικατίλο έκανε ένα ακόμα άγριο φόνο! Και κάθε φορά οι φόνοι ήταν και πιο άγριοι.
Στις 13 Σεπτεμβρίου 1984 ο Αντρέι Τσικατίλο συνελήφθη για πρώτη φορά επειδή εντοπίστηκε από δυο μυστικούς αστυνομικούς να συνομιλεί με νεαρά κορίτσια. Στην κατοχή του βρέθηκε ένα μαχαίρι, σχοινί και βαζελίνη.
Ο Τσικατίλο μεταφέρθηκε στο αστυνομικό τμήμα του Ροστόφ και εκεί, επειδή έμοιαζε με τις περιγραφές, ζητήθηκε να δώσει αίμα για να συγκριθεί με το DNA που άφηνε πίσω του ο δράστης. Οι εξετάσεις έδειξαν πως ο Τσικατίλο είχε ομάδα αίματος Α ενώ ο δράστης είχε ΑΒ.
Έτσι δεν θεωρήθηκε ύποπτος. Έμεινε στη φυλακή για τρεις μήνες, όμως, επειδή διαπιστώθηκε πως ο πρώην εργοδότης του, τον είχε καταγγείλει για κλοπή.
Όταν αποφυλακίστηκε, συνέχισε με ακόμη μεγαλύτερο μένος τις δολοφονίες, ενώ και οι αρχές της ΕΣΣΔ ήταν πλέον αποφασισμένες να δώσουν ένα τέλος στη δράση του. Παρά το κυνηγητό από 29 ντετέκτιβ και 15 εισαγγελείς που είχαν ως μοναδική αποστολή τη σύλληψή του, ο Αντρέι Τσικατίλο συνέχιζε να δολοφονεί (πάντα με την ίδια αγριότητα) ανυποψίαστους πολίτες.
Στις 6 Νοεμβρίου του 1990 ο Τσικατίλο, εντοπίστηκε από έναν αστυνομικό, στον σιδηροδρομικό σταθμό Ντονλέσκοζ με αίμα στα ρούχα και τα παπούτσια και μια κόκκινη κηλίδα στο πρόσωπο. Έδωσε κάποιες εξηγήσεις, ο αστυνομικός κράτησε τα στοιχεία του και τον άφησε ελεύθερο. Όταν, όμως, εντοπίστηκε το πτώμα της 22χρονης Σβετλάνα Κορόστικ η σύνδεση ήταν άμεση και ο Τσικατίλο τέθηκε υπό παρακολούθηση.
Μετά από έξι ημέρες, μια ημέρα σαν σήμερα, στις 20 Νοεμβρίου 1992, ο Αντρέι Τσικατίλο συνελήφθη. Αρχικά δεν ομολόγησε και η κατάσταση περιπλέχθηκε όταν διαπιστώθηκε πως είχε διαφορετική ομάδα αίματος από τον δολοφόνο. Γρήγορα, ωστόσο, διαπιστώθηκε πως ήταν από τις σπάνιες περιπτώσεις όπου ένας άνθρωπός παρουσιάζει διαφορές στο αίμα και στο σπέρμα.
Μετά από πίεση, εξαντλητικές ανακρίσεις αλλά και την καθοριστική βοήθεια του ψυχιάτρου Αλεξάντρ Μπουκανόφσκι, ο Αντρέι Τσικατίλο ομολόγησε 56 δολοφονίες!
Η δίκη του άρχισε στις 14 Απριλίου 1992. Έξι μήνες αργότερα το δικαστήριο του επέβαλε την ποινή του θανάτου για 52 δολοφονίες. Στις 14 Φεβρουαρίου 1994 εκτελέστηκε με μια σφαίρα στο πίσω μέρος του κεφαλιού.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
