Τι σχέση μπορεί να έχει η αεροπορική εταιρεία TWA, ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός, οι βομβαρδισμοί στη Λιβύη, ο Αμπού Νιντάλ και το... Άργος; Φαινομενικά καμία.
Μόνο φαινομενικά, όμως, καθώς στο αληθινό θρίλερ που θα διαβάσετε στη συνέχεια όλα τα παραπάνω «μπλέκονται» σε ένα περίεργο «παιχνίδι» της μοίρας το οποίο θα μπορούσε να οδηγήσει σε μία πρωτοφανή τραγωδία.
Σαν από θαύμα, ωστόσο, ήταν μια περιπέτεια που τελείωσε με τις μικρότερες δυνατές απώλειες αν και τέσσερις άνθρωποι έχασαν με τραγικό τρόπο τη ζωή τους. Η έκρηξη της βόμβας στο αεροπλάνο της TWA την ώρα που αυτό πετούσε πάνω από το Άργος ήταν μια τρομοκρατική ενέργεια που έγινε στην Ελλάδα η οποία ως δυτικό κράτος θεωρήθηκε το ιδανικό μέρος για ένοπλη προπαγάνδα. Ιθύνων νους φέρεται να είναι ο διαβόητος Αμπού Νιντάλ και η ομάδα του αλλά κάτι τέτοιο δεν αποδείχθηκε ποτέ.
Το θρίλερ με τη βόμβα σε αεροπλάνο της TWA
Μια ημέρα σαν σήμερα, 2 Απριλίου του 1986, το αεροσκάφος Boeing 727 της TWA, με το επταμελές πλήρωμα και τους 115 επιβάτες, εκτελούσε την πτήση 840, από το Λος Άντζελες προς το Κάιρο με ενδιάμεσους σταθμούς τη Νέα Υόρκη, τη Ρώμη και την Αθήνα. Είναι μεσημέρι Τετάρτης.
Η πτήση αναχώρησε από το Λος Άντζελες με αεροσκάφος Boeing 747 και, μετά τη Ρώμη, συνεχίστηκε σε αεροσκάφος Boeing 727 για το υπόλοιπο της πτήσης.
Το αεροπλάνο της αμερικανικής εταιρείας απογειώθηκε κανονικά από το αεροδρόμιο «Λεονάρντο Ντα Βίντσι» μετά τον ανεφοδιασμό και πήρε κατεύθυνση προς την Αθήνα.
Το αεροπλάνο πετούσε πάνω από το Άργος (συγκεκριμένα στην Άκοβα (ή Λειβαδιώτικα) κοντά στο χωριό Καρυές, 4 χιλιόμετρα έξω από το Άργος, πάνω από το παλιό αεροδρόμιο της Αργολικής μεγαλούπολης) και σύμφωνα με τους υπολογισμούς ήθελε ακόμα περίπου 20 λεπτά προκειμένου να προσγειωθεί στο αεροδρομίου του Ελληνικού. Εκείνη τη στιγμή, ωστόσο, ένας εκρηκτικός μηχανισμός που είχε τοποθετηθεί σε χειραποσκευή που είχε τοποθετηθεί στο σωσίβιο κάτω από τη θέση 10F, στη μέση περίπου της ατράκτου, λίγο μπροστά από τη δεξιά πτέρυγα, εξερράγη!
Από την έκρηξη δημιουργήθηκε μία τρύπα διαμέτρου δύο μέτρων στο πλευρικό τοίχωμα του αεροπλάνου. Από εκείνη την τρύπα 4 επιβάτες εκτοξεύτηκαν έξω από το αεροπλάνο! Επιπλέον, 7 ακόμα τραυματίστηκαν από τα θραύσματα της βόμβας, ενώ ο θάλαμος των επιβατών υπέστη άμεση αποσυμπίεση και έπεσαν οι μάσκες οξυγόνου προκειμένου να βοηθήσουν τους επιβάτες να αναπνεύσουν.
Επιβάτες και πλήρωμα, ωστόσο, ήταν τυχεροί μέσα στην ατυχία τους αφού το αεροπλάνο που ήταν σε διαδικασία προσγείωσης είχε κατέβει στα 11.000 πόδια (ή περίπου 3.350 μέτρα). Σύμφωνα με τους ειδικούς αν το αεροπλάνο ήταν σε μεγαλύτερο ύψος, την ώρα της έκρηξης θα κοβόταν στα δυο και κανείς δε θα μπορούσε να κάνει τίποτα, ενώ ήταν εξαιρετικά πιθανό να πέσει και σε κατοικημένη περιοχή!
Είναι ενδεικτικό πως σε ρεπορτάζ της εφημερίδας «Τα Νέα» εκείνες τις ημέρες, αναφέρθηκε – με βάση αναλύσεις ειδικών – πως αν η έκρηξη είχε σημειωθεί ένα τέταρτο της ώρας νωρίτερα, όταν το αεροπλάνο πετούσε σε ύψος μεγαλύτερο από 20.000 πόδια δε θα είχε μείνει κανείς ζωντανός. Φυσικά, άγνωστες θα ήταν και οι απώλειες στο έδαφος όπου θα «προσγειώνονταν» τα συντρίμμια του αεροπλάνου.
Το «ευχάριστο», ωστόσο, είναι πως λίγα λεπτά αργότερα ήταν πως ο πιλότος του αεροπλάνου είχε λάβει εντολή, από τον πύργο ελέγχου του αεροδρομίου του Ελληνικού, να κατέβει στα 11.000 πόδια και να ξεκινήσει τις διαδικασίες προσγείωσης.
Ο πιλότος Ρίτσαρντ Πίτερσεν, που χαρακτηρίστηκε ήρωας από τον Τύπο και τους ειδικούς, κατόρθωσε να προσγειώσει με επιτυχία στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, όπου είχαν ληφθεί όλα τα αναγκαία μέτρα, το λαβωμένο Boeing.
Ήταν τέτοια η ψυχραιμία του που λίγο μετά την έκρηξη είπε από το μικρόφωνο, απευθυνόμενος στους τρομοκρατημένους επιβάτες: «Μη φοβάστε, όλα θα πάνε καλά, σε λίγα λεπτά προσγειωνόμαστε».
Σε ότι αφορά τους ανθρώπους που πετάχτηκαν έξω από το αεροπλάνο την ώρα της έκρηξης οι τρεις βρέθηκαν σ’ ένα χωράφι κοντά στο αεροδρόμιο του Άργους και ο τέταρτος σε παρακείμενη παραλία του Αργολικού κόλπου.
Επρόκειτο για τρεις ελληνοαμερικανίδες (μητέρα, κόρη και το ηλικίας έξι μηνών βρέφος της) κι έναν αμερικανοκολομβιανό κάτω από το κάθισμα του οποίου είχε τοποθετηθεί η βόμβα. Νεκροί ήταν η Μαριάν Στύλιαν (ή Μαρία Στυλιανοπούλου), η μόλις έξι μηνών κορούλα της και του Αλμπέρτο Οσπίνα, τελωνιακός, κάτοικος Κονέκτικατ των ΗΠΑ.
Χρειάστηκαν εκτεταμένες έρευνες τεσσάρων ωρών για να ανακαλυφθεί και το πτώμα της 53χρονης Δήμητρας Στυλιανοπούλου, μητέρας της Μαρίας. Οι δύο γυναίκες και το μωρό έμεναν στο Μέριλαντ των ΗΠΑ.
Μαρτυρίες αλλά και οι ένοχοι που δε βρέθηκαν ποτέ
Όπως είναι απόλυτα φυσιολογικό τις ημέρες που ακολούθησαν της βομβιστικής επίθεσης, η τρομακτική είδηση μονοπώλησε τη θεματολογία των ελληνικών εφημερίδων που φιλοξένησαν δεκάδες μαρτυρίες ανθρώπων που, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, έζησαν την τραγωδία.
«Εκατοντάδες κομμάτια έπεφταν από τον ουρανό. Το αεροπλάνο που έφευγε είχε χτυπηθεί και άφηνε πίσω του μαύρο καπνό. Εγώ πίστεψα ότι έπεσε λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω. Όταν άκουσα από τις ειδήσεις ότι προσγειώθηκε στο Ελληνικό σταυροκοπήθηκα.
» Πρέπει να ήταν πολύ ικανός ο πιλότος. Από τον ουρανό είδα να πέφτουν καθίσματα, πόρτες, σωσίβια, ρούχα, αλλά δεν κατάλαβα να πέφτουν ανθρώπινα κορμιά.
» Πώς είναι δυνατό να συλλάβει ο νους σου ότι ανάμεσα στα πράγματα που έπεφταν ήταν και ανθρώπινα κορμιά. Και τώρα που το σκέφτομαι ανατριχιάζω», είχε πει στην εφημερίδα «Τα Νέα» η αυτόπτης μάρτυρας του δυστυχήματος Σοφία Λειβαδίδη, που μόλις άκουσε την έκρηξη πετάχτηκε έντρομη έξω από το σπίτι της προκειμένου να δει τι συμβαίνει.
Συνταρακτική, ωστόσο, ήταν και η μαρτυρία της Φλωρεντίας Χανιωτάκη που ήταν επιβάτιδα του αεροσκάφους.
«Ευτυχώς, εκείνη την ώρα είχα πάει στην τουαλέτα μαζί με τα μωρά μου. Οι θέσεις μας ήταν ακριβώς απέναντι από το σημείο της έκρηξης…
Άκουσα από το βάθος του διαδρόμου έναν εκκωφαντικό θόρυβο…Σφιχταγκάλιασα τα παιδιά και πίστεψα πως ήρθε το τέλος. Βγήκα απ’ την τουαλέτα κρατώντας τα απ’ το χέρι και έψαχνα να βρω μάσκες οξυγόνου. (…)
Στην αρχή, γύρω μου όλοι ούρλιαζαν και έτρεμαν. Όταν φόρεσαν τις μάσκες του οξυγόνου, οι περισσότεροι σώπασαν και κάθισαν με δέος στα καθίσματά τους».
Την ευθύνη για την τρομοκρατική επίθεση ανέλαβε, με τηλεφώνημα σε δύο ειδησεογραφικά πρακτορεία της Βηρυτού και σε μια εφημερίδα της Λιβύης, ένα παρακλάδι της παλαιστινιακής ένοπλης οργάνωσης «Αραβικοί Επαναστατικοί Πυρήνες», λέγοντας ότι η βομβιστική επίθεση έγινε ως αντίποινα στον «Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό» για τους αμερικανικούς βομβαρδισμούς στη Λιβύη τον Μάρτιο του 1986.
Ποτέ κανείς δε βρέθηκε ενώπιον της Δικαιοσύνης για τη συγκεκριμένη υπόθεση. Στην πραγματικότητα με εξαίρεση την ανάληψη ευθύνης κανείς δεν ξέρει ούτε καν πως τοποθετήθηκε η βόμβα μέσα στο αεροπλάνο και πως πέρασε τα όποια μέτρα ασφαλείας υπήρχαν.
Οι υποψίες έπεσαν στη Μέι Έλιας Μανσούρ μία Λιβανέζα η οποία μέρες αργότερα προσήχθη, εξετάστηκε αλλά ποτέ δεν της αποδόθηκαν κατηγορίες καθώς δεν βρέθηκαν στοιχεία σε βάρος της.
Από την έρευνα διαπιστώθηκε πως η Μανσούρ είχε τη συγκεκριμένη θέση (τη 10F) σε πτήση από Κάιρο προς Αθήνα που είχε κάνει το αεροπλάνο περίπου 48 ώρες πριν τη μοιραία πτήση. Η Λιβανέζα είχε παραμείνει στην Αθήνα, σύμφωνα πάντα με τα ρεπορτάζ της εποχής, μέχρι και την ημέρα της επίθεσης οπότε και έφυγε για τη Βηρυτό.
Το ότι εργαζόταν για τον Αμπού Νιντάλ και θεωρούταν δεξί του χέρι, δεν αρκούσε για να την οδηγήσει σε δίκη, ενώ και η ίδια από την αρχή της εμπλοκής της τόνιζε πως δεν είχε την παραμικρή σχέση με την υπόθεση.
Στην εικοσαετή δράση του Αμπού Νιντάλ σε περισσότερες από 20 χώρες, (από το Πακιστάν μέχρι τη Γερμανία) ο Σάμπρι Καλίλ αλ Μπάνα όπως ήταν το πραγματικό του όνομα ευθύνεται για τον θάνατο ή τον τραυματισμό περισσότερων από 900 ατόμων (300 νεκροί και 600 τραυματίες) πολλοί εκ των οποίων «προσκυνημένοι Παλαιστίνιοι», όπως ο ίδιος τους χαρακτήριζε.
Η πιο γνωστή επίθεσή του επί ελληνικού εδάφους έγινε στις 11 Ιουλίου 1988, όταν οι μαχητές του «χτύπησαν» το ελληνικό κρουαζιερόπλοιο «City of Poros» με αποτέλεσμα να σκοτωθούν εννέα άτομα και να τραυματιστούν περισσότερα από 60.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
