Βίκυ Μηνά, πώς είναι να γράφεις παιδικό βιβλίο με ήρωες ένα ομόφυλο ζευγάρι με αναπηρία;

Σε μια εποχή που η λογοτεχνία για παιδιά ξεκινά δειλά δειλά να αγκαλιάζει τη διαφορετικότητα σε όλες τις μορφές της, μια νέα συγγραφέας κάνει τολμηρά το πρώτο της βήμα, γράφοντας ένα βιβλίο για την αγάπη χωρίς όρια.

Στο πρώτο της βιβλίο, «Εάν η αγάπη είχε πρόσωπο…», η Βίκυ Μηνά, αφηγείται την ιστορία ενός ομόφυλου ζευγαριού με αναπηρία, που παρά τις δυσκολίες καταφέρνει να μεταμορφώσει ένα ολόκληρο χωριό που το απέρριπτε. 

Η Βίκυ Μηνά είναι εκπαιδευτικός Ειδικής Αγωγής και συγγραφέας. Διαθέτει μεταπτυχιακό τίτλο με θέμα «Η Αξιολόγηση στην Εκπαίδευση και στη Διά Βίου Κατάρτιση-Επιμόρφωση».

Επιπλέον, κατέχει πιστοποίηση στην Παιδοψυχολογία από το Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών και παράλληλα αρθρογραφεί στη διαδικτυακή πλατφόρμα «Mother’s Blog».

Το πρώτο της βιβλίο, «Εάν η αγάπη είχε πρόσωπο…», από τις Εκδόσεις Μελτέμι, είναι ένα διήγημα με στοιχεία παραμυθιού, το οποίο προάγει την καλλιέργεια της ενσυναίσθησης και την αποδοχή της διαφορετικότητας.

Μιλώντας στο Reader, η Βίκυ Μηνά μοιράστηκε τις προκλήσεις που αντιμετώπισε κατά την συγγραφή του βιβλίου της, τις αντιδράσεις μετά την έκδοσή του αλλά και το όραμα της για την παιδική λογοτεχνία.

Πώς ξεκίνησες να γράφεις βιβλία; Από την αρχή έγραφες για παιδιά;

Ξεκίνησα τη συγγραφή, γιατί ήθελα να μοιραστώ ιστορίες που μιλούν στην ψυχή, που καλλιεργούν την αποδοχή και την ενσυναίσθηση. Το γράψιμο ήρθε φυσικά, σαν ανάγκη να δώσω φωνή σε όσα νιώθω και πιστεύω πως αξίζει να μαθαίνουν τα παιδιά. Αυτό είναι το πρώτο μου βιβλίο.

Μίλα μας για το πρώτο σου βιβλίο. Ποια είναι η ιστορία και τα θέματα που αγγίζει;

Η ιστορία μιλά για την αγάπη που ξεπερνά τα όρια, τα στερεότυπα και τον φόβο του διαφορετικού. Δύο άνθρωποι με αναπηρία, μέσα από τη δύναμη της ψυχής και της αγάπης τους, καταφέρνουν να μεταμορφώσουν ένα χωριό που τους απέρριπτε, δείχνοντας πως η αποδοχή ξεκινά από την καρδιά.

Πώς γεννήθηκε η ιδέα να γράψεις ένα βιβλίο για ένα ομόφυλο ζευγάρι με αναπηρία; Τι σε ενέπνευσε;

Με ενέπνευσε η ανάγκη να μιλήσω για την αληθινή αγάπη, πέρα από τα «πρέπει» και τα στερεότυπα. Ήθελα να δείξω πως κάθε άνθρωπος, ανεξάρτητα από το ποιον αγαπά, αξίζει σεβασμό, αποδοχή και φως στη ζωή του.

Πώς αντιμετώπισες την πρόκληση να μιλήσεις για την ομοφυλοφιλία και την αναπηρία με τρόπο που να είναι κατάλληλος για παιδιά;

Επέλεξα να μιλήσω μέσα από την απλότητα και τη δύναμη των συναισθημάτων. Δεν στάθηκα στις «ταμπέλες», αλλά στους ανθρώπους και στην αγάπη τους. Μέσα από τρυφερές εικόνες και μηνύματα αποδοχής, προσπάθησα να βοηθήσω τα παιδιά να δουν πως όλοι αξίζουμε να αγαπάμε και να αγαπιόμαστε.

Πόσο σημαντική είναι η εκπροσώπηση της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας στην παιδική λογοτεχνία;

Είναι εξαιρετικά σημαντική, γιατί βοηθά τα παιδιά να γνωρίσουν τον κόσμο όπως πραγματικά είναι — πολύχρωμο και διαφορετικό. Η εκπροσώπηση δίνει φωνή σε παιδιά που συχνά νιώθουν «αόρατα» και ταυτόχρονα καλλιεργεί στους υπόλοιπους τον σεβασμό, την κατανόηση και την ενσυναίσθηση.

Πιστεύεις ότι οι γονείς στην Ελλάδα είναι έτοιμοι να αγκαλιάσουν την διαφορετικότητα και μάλιστα να διδάξουν την συμπερίληψη στα παιδιά τους μέσω της λογοτεχνίας;

Πιστεύω πως βρισκόμαστε σε μια μεταβατική φάση. Πολλοί γονείς σήμερα είναι πιο ανοιχτοί, θέλουν να μεγαλώσουν παιδιά με ενσυναίσθηση και σεβασμό. Υπάρχουν όμως ακόμη φόβοι και προκαταλήψεις που χρειάζονται διάλογο και εκπαίδευση. Η λογοτεχνία μπορεί να γίνει ένας υπέροχος τρόπος για να ξεκινήσει αυτή η συζήτηση μέσα στην οικογένεια.

Τι αντιδράσεις έχεις δεχτεί, θετικές ή αρνητικές, για το θέμα του βιβλίου σου;

Οι περισσότερες αντιδράσεις ήταν συγκινητικά θετικές. Ο κόσμος αγκάλιασε το μήνυμα της αγάπης και της αποδοχής. Φυσικά, υπήρξαν και κάποιες επιφυλάξεις, όμως, τις θεωρώ μέρος του διαλόγου που χρειάζεται να ανοίξει. Κάθε αντίδραση δείχνει πως το θέμα αγγίζει και προβληματίζει κι αυτό είναι το πρώτο βήμα για την αλλαγή.

Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση κατά την συγγραφή του βιβλίου σου αλλά και μόλις εκδόθηκε;

Η μεγαλύτερη πρόκληση στη συγγραφή ήταν να αποδώσω θέματα τόσο ευαίσθητα με τρόπο απλό, κατανοητό και τρυφερό για τα παιδιά. Μετά την έκδοση, η πρόκληση ήταν να «ακουστεί» το μήνυμα — να φτάσει το βιβλίο σε ανθρώπους που ίσως δεν ήταν έτοιμοι να το αγκαλιάσουν, αλλά τελικά να τους αγγίξει.

Αν το βιβλίο σου είχε ένα μήνυμα ή φράση που θα ήθελες να θυμούνται τα παιδιά, ποιο θα ήταν;

Θα ήθελα να θυμούνται ότι η αγάπη και η καλοσύνη δεν έχουν όρια και πως όλοι αξίζουμε σεβασμό και αποδοχή, όποιοι κι αν είμαστε ή όποιον κι αν αγαπάμε.

Πώς οραματίζεσαι το μέλλον της παιδικής λογοτεχνίας όσον αφορά την διαφορετικότητα και την συμπερίληψη;

Οραματίζομαι μια παιδική λογοτεχνία όπου η διαφορετικότητα θα είναι φυσικό κομμάτι των ιστοριών, όχι «ειδικό θέμα». Ιστορίες που προάγουν τη συμπερίληψη, την ενσυναίσθηση και τον σεβασμό θα γίνονται καθημερινή εμπειρία για τα παιδιά, βοηθώντας τα να μεγαλώσουν ανοιχτόμυαλα και με καρδιά γεμάτη αποδοχή.

Ποιο είναι το επόμενο σου βήμα; Ετοιμάζεις ήδη επόμενο βιβλίο;

Το επόμενο βήμα είναι ακόμη στα σχέδιά μου, αλλά όχι άμεσο. Σκέφτομαι νέες ιστορίες και ιδέες, αλλά δεν υπάρχει κάτι έτοιμο προς έκδοση προς το παρόν — όλα βρίσκονται σε πειραματικό στάδιο.

Ακολουθήστε το Reader στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις και τα νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.