Μενού
  • Α-
  • Α+

Ο άνθρωπος έχει διάφορες ψευδαισθήσεις. Μια από αυτές, ίσως η ισχυρότερη, είναι αυτή της αθανασίας. Ο άνθρωπος έχει την αίσθηση πως μπορεί να την κερδίσει. Πότε «προσγειώνεται»; Μα φυσικά όταν ο θάνατος πλησιάζει. Η αίσθηση του θανάτου είναι αυτή που κάνει τον άνθρωπο να αναστοχάζεται, να κάνει τον απολογισμό του, να έρχεται αντιμέτωπος με τη ματαιότητα και στο τέλος να αντιλαμβάνεται πως δεν πως όλα αυτά, πράγματι, η αθανασία είναι μια ψευδαίσθηση. Αυτός ακριβώς είναι ο πυρήνας του «Μια αιωνιότητα και μια ημέρα» του σπουδαίου Θόδωρου Αγγελόπουλου ο οποίος με αυτό το του το έργο κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα και μια θέση στην αιωνιότητα!

Ποιος ήταν ο Θόδωρος Αγγελόπουλος

Γεννήθηκε στις 27 Απριλίου του 1935. Πήγε στο Β' Γυμνάσιο Αρρένων και είχε συμμαθητές, σπουδαίες μορφές της πνευματικής ζωής του τόπου όπως ο Χρήστος Γιανναράς, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος και ο Αλέκος Φασιανός.

Η αγάπη του για τον κινηματογράφο ξεκίνησε όταν, μαθητής ακόμα, παρακολούθησε την γκανγκστερική ταινία του Μάικλ Κέρτιζ Κολασμένες Ψυχές (Angels With Dirty Faces). «Υπάρχει μια σκηνή στην ταινία όπου ο ήρωας οδηγείται από δυο φύλακες στην ηλεκτρική καρέκλα. Καθώς προχωρούν, οι σκιές τους μεγαλώνουν στον τοίχο. Ξαφνικά μια κραυγή... Δεν θέλω να πεθάνω. Αυτή η κραυγή για καιρό μετά στοίχειωνε τις νύχτες μου. Ο κινηματογράφος μπήκε στη ζωή μου με μια σκιά που μεγάλωνε σε έναν τοίχο και μια κραυγή», είχε πει ο ίδιος.

Από εκείνο το σημείο και έπειτα γνώριζε και ο ίδιος ποιο είναι το πεπρωμένο του. Το 1953 μπαίνει στη Νομική αλλά εγκαταλείπει τις σπουδές του στο πτυχίο. Κάνει το στρατιωτικό και αμέσως μετά φεύγει για το Παρίσι. Τελικός προορισμός η Σορβόννη όπου θα σπουδάσει, μεταξύ άλλων, θα παρακολουθήσει μαθήματα γαλλικής φιλολογίας, φιλμογραφίας με τον Ζορζ Σαντούλ. Προκειμένου να «βγάζει» τα έξοδα των σπουδών του δουλεύει στη ρεσεψιόν της φοιτητικής εστίας, όπου διαμένει. Στη συνέχεια, γίνεται δεκτός στην περίφημη σχολή Κινηματογράφου IDHEC, αλλά την εγκαταλείπει, όταν έρχεται σε ρήξη με ένα καθηγητή του. Παραμένει στο Παρίσι και παρακολουθεί μαθήματα σινεμά-ντιρέκτ δίπλα στον εθνολόγο - κινηματογραφιστή Ζαν Ρους.

Επιστρέφει στην Ελλάδα το 1964 και δύο χρόνια αργότερα γυρίζει την πρώτη καθαρά προσωπική του ταινία είναι η μικρού μήκους Εκπομπή, που γυρίζει το 1966, με θέμα τον κόσμο των διαφημιστικών εκπομπών και των υποσχέσεων για δόξα και επιτυχία. Το 1970 γυρίζει την πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους, την Αναπαράσταση, που βραβεύτηκε τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Από εκεί και πέρα κάθε του ταινία τον φέρνει και πιο κοντά στην κορυφή. «Μέρες του ’36», «Ο Θίασος», «Οι Κυνηγοί», «Μεγαλέξαντρος», «Ταξίδι στα Κύθηρα», «Μελισσοκόμος», «Τοπίο στην Ομίχλη», «Το Μετέωρο Βήμα του Πελαργού».

«Μια αιωνιότητα και μια ημέρα»

Έχουμε πλέον φτάσει στο 1995 και ο Θόδωρος Αγγελόπουλος είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο για τον διεθνή κινηματογράφο. Το μόνο που λείπει από τη «συλλογή» του είναι το στέμμα! Εκείνη τη χρονιά γυρίζει την ταινία «Το Βλέμμα του Οδυσσέα», με ήρωα έναν ελληνοαμερικανό σκηνοθέτη (τον υποδύεται ο Χάρβεϊ Καϊτέλ), ο οποίος επιστρέφει μετά από πολλά χρόνια στην πατρίδα, αναζητώντας τρεις μπομπίνες ανεμφάνιστου φιλμ των Αδελφών Μανάκη, πιονιέρων του κινηματογράφου στα Βαλκάνια. Όλοι, ακόμα και ο ίδιος ο Αγγελόπουλος έχουν σχεδόν σίγουρο πως ο σπουδαίος σκηνοθέτης θα κερδίσει τον Χρυσό Φοίνικα. Τελικά, η ταινία τιμήθηκε με το βραβείο της Κριτικής Επιτροπής του Φεστιβάλ των Καννών. Ο Αγγελόπουλος, απογοητεύτηκε, οργίστηκε και ξέσπασε καθώς θεώρησε ότι έπρεπε να του απονεμηθεί το μεγάλο βραβείο του Φεστιβάλ (ο Χρυσός Φοίνικας). Όταν λοιπόν ανέβηκε στη σκηνή για να παραλάβει το βραβείο, είπε «Αν αυτό έχετε να μου δώσετε, τότε δεν έχω να πω τίποτα», αφήνοντας άφωνο και αμήχανο τον παρουσιαστή και προκαλώντας ένα μικρό σκάνδαλο αφού η δήλωση αυτή έγινε αυτό που σήμερα θα λέγαμε... viral!

Ο Αγγελόπουλος, ωστόσο, παρά την απογοήτευση και την στεναχώρια του δεν παρέδωσε τα «όπλα». Το 1998 επέστρεψε πιο δυνατός και οι Κάννες διόρθωσαν το «λάθος» τους! Μια ημέρα σαν σήμερα του απένειμαν τον Χρυσό Φοίνικα για την ταινία του Αιωνιότητα και μία μέρα, με πρωταγωνιστή τον Μπρούνο Γκαντζ στον ρόλο ενός θνήσκοντος συγγραφέα, ο οποίος επιχειρεί τον απολογισμό μιας ζωής, γεμάτης χαμένες ευκαιρίες και λάθος κινήσεις. Μια τυχαία συνάντησή του μ’ ένα άστεγο αγόρι, παιδί των φαναριών, αναβάλλει την «αναχώρηση» και παρατείνει την αιωνιότητα κατά μία μέρα, για να μεταφέρει στον μικρό φίλο του κάτι από τη γνώση του. Αξίζει να σημειωθεί πως πρόεδρος της επιτροπής εκείνη τη χρονιά ήταν ο σπουδαίος Μάρτιν Σκορσέζε.

Google News

Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.

BEST OF LIQUID MEDIA