Το "Die Hard", ή αλλιώς «Πολύ Σκληρός Να Πεθάνει» έχει την τιμητική του αυτές τις μέρες, ως μια γνήσια χριστουγεννιάτικη ταινία δράσης. Παρακάτω αναλύουμε σκόρπια τρίβια, αλλά και πώς ο Μπρους Γουίλις κινδύνεψε να χάσει την ακοή του! "Yippie-ki-yay" μαδαφάκαζ.
Φρανκ Σινάτρα η Άρνολντ Σβαρτζενέγκερ;
Ο Μπρους Γουίλις στα μέσα των 80s δεν ήταν καν στις πέντε πρώτες επιλογές για το ρόλο του Τζον ΜακΛέιν. Ο Φρανκ Σινάτρα ήταν η πρώτη επιλογή (!), αλλά απέρριψε ευγενικά τη σχετική πρόταση, επικαλούμενος την ηλικία του, ενώ και ο Άρνολντ Σβαρτζενέγκερ δέχτηκε πρόταση, αν και αυτή η πληροφορία ελέγχεται ως gossip.
Πόσο Σέξπιρ χωράει στο "Die Hard";
Η ανάπτυξη του "Die Hard" ξεκίνησε το 1987, όταν ο σεναριογράφος Τζεμπ Στίουαρτ βρισκόταν σε δεινή οικονομική κατάσταση. Το σενάριο που είχε πουλήσει στη Columbia Pictures δεν είχε προκαλέσει κάποιο ενδιαφέρον, ενώ η συνεργασία του με την Walt Disney Pictures δεν οδηγούσε κάπου . Ο Στιούαρτ είχε έξι εβδομάδες κενό μεταξύ των συμβολαίων του, και έτσι ο ατζέντης του, Τζέρεμι Ζίμερ, βρήκε τον Λόιντ Λέβιν, υπεύθυνο ανάπτυξης σεναρίων της Gordon Company, μιας θυγατρικής της 20th Century Fox.
Ο Λέβιν είχε μια ιδέα. Ζήτησε από τον Στιούαρτ να εργαστεί πάνω σε μια διασκευή του μυθιστορήματος του 1979, "Nothing Lasts Forever", που είχε γραφτεί από τον πρώην ιδιωτικό ντετέκτιβ Ρόντρικ Θορπ. Ο Θορπ είχε εμπνευστεί το "Nothing Lasts Forever" από ένα όνειρο που είχε δει, στο οποίο ένοπλοι καταδίωκαν έναν άνδρα μέσα σε ένα κτήριο. Προηγουμένως, είχε παρακολουθήσει την ταινία καταστροφής του 1974 "The Towering Inferno". Η Fox είχε ήδη διασκευάσει το prequel της ιστορίας, το "The Detective" (1966), για την ομώνυμη ταινία του 1968 με πρωταγωνιστή τον Φρανκ Σινάτρα, ως τον αστυνομικό ντετέκτιβ του NYPD, Τζο Λίλαντ.
Αλλαγές, πολλές αλλαγές
Ο Λίλαντ τελικά, έγινε Τζο Μακλέην, με τον Τζεμπ Στίουαρτ να παίρνει την αρχική ιστορία, όπου ένας 60χρονος επιθεωρητής βρισκόταν στο κυνήγι μιας σπείρας τρομοκρατών και να την αλλάζει σχεδόν εξ'ολοκλήρου. Ο Στίουαρτ, εμπνευσμένος από τα προβλήματα στο γάμο του και στα οικονομικά του, δημιούργησε τον 40άρη Τζον Μακλέην, έναν αστυνομικό με χιούμορ, και πολλά «ζόρια» με τη γυναίκα του, ενώ οι τρομοκράτες μετετράπηκαν σε συμμορία κλεφτών έργων τέχνης. Ο Τζον ΜακΤίρναν ανέλαβε την αποστολή της σκηνοθεσίας.
Λίγο Κλιντ Ίστγουντ;
Όπως συμβαίνει με όλες τις παραγωγές που κανένας στο Χόλιγουντ δεν ξέρει τι να τις κάνει, το "Nothing Lasts Forever" και τα δικαιώματα του, είχαν περιέλθει στην κατοχή του Κλιντ Ίστγουντ στις αρχές της δεκαετίας του '80. Ωστόσο, ο Κλιντ δεν ασχολήθηκε σοβαρά με τη συγκεκριμένη ιστορία.
Μπρους Γουίλις πού είσαι;
Το 1987, ο Μπρους Γουίλις ήταν ακόμα σχετικά άγνωστος ηθοποιός. Είχε έναν πρωταγωνιστικό ρόλο στη σειρά του ABC "Moonlighting" και μία επιτυχία με την κωμωδία "Blind Date". Παρ' όλη τη σταδιακή του άνοδο, δεν ήταν η πρώτη επιλογή για τον ρόλο του Μακλέiν Πριν την τελική του επιλογή, οι παραγωγοί είχαν προτείνει το σενάριο στον Σβαρτζενέγκερ όπως προείπαμε, ενώ έγιναν προτάσεις και στους Μπαρτ Ρέινολντς, Σιλβέστερ Σταλόνε, Χάρισόν Φορντ, χωρίς θετική απάντηση.
Η αμοιβή του Μπρους
Ο Τζον Μακλέην βρήκε το πρόσωπο του στο πρόσωπο του 32χρονου τότε, Γουίλις, ο οποίος κατάφερε και εξασφάλισε αμοιβή πέντε εκατομμυρίων δολαρίων, παρότι άγνωστος στο κινηματογραφικό κοινό. Οι απόψεις γι' αυτό το "ντιλ" διίστανται: η παραγωγή της ταινίας λέει πως ο Γουίλις είχε την ιδανική έκφραση «καθημερινού» ανθρώπου, ενώ υπάρχουν και οι φήμες που λένε πως ο Γουίλις πήρε αυτά τα χρήματα, αφού είχε δεχτεί ένα σωρό απορρίψεις από γνωστούς ηθοποιούς και πλήρωσε ό,τι ζήτησε ο νεαρός ηθοποιός.
Η περίπτωση του Άλαν Ρίκμαν
Έχοντας μακρά πορεία στο θεατρικό σανίδι του Λονδίνου, ο θρύλος σήμερα, Άλαν Ρίκμαν ήταν σχεδόν άγνωστος στο αμερικανικό κοινό όταν δέχτηκε τον ρόλο του Χανς Γκρούμπερ. Ο Ρίκμαν, διστακτικός για το αν έπρεπε να υποδυθεί έναν Γερμανό τρομοκράτη/κλέφτη, σχεδόν απέρριψε τον ρόλο. Ωστόσο, ο ατζέντης του τον διαβεβαίωσε ότι ήταν σπάνιο για έναν Βρετανό ηθοποιό να λάβει μια τέτοια πρόταση έχοντας περάσει τόσο λίγο χρόνο στο Λος Άντζελες. Δικαιώθηκε.
Τα πιστολίδια και οι συνέπειες τους (!)
Ο Άλαν Ρίκμαν, με τη θεατρική του εκπαίδευση, απεχθανόταν τα ειδικά εφέ με τα όπλα, και συχνά αντιδρούσε τρομαγμένος με αυτά. Αν προσέξετε λίγο καλύτερα την ταινία, όποτε ο Γκρούμπερ πυροβολεί, το μοντάζ γίνεται πιο «κοφτό» και οι διάλογοι μπαίνουν πιο γρήγορα. Όσο για τον Μπρους Γουίλις, από τις σκηνές με τα όπλα έχασε μέρος της ακοής του.
Συγκεκριμένα, στη σκηνή όπου ο ΜακΚλέην πυροβολεί έναν από τους κακούς από κάτω από το τραπέζι της αίθουσας συνεδριάσεων, ο Γουίλις υπέστη πραγματική απώλεια ακοής λόγω της εγγύτητας του όπλου και της ηχούς από τα άσφαιρα. Δεν βοήθησε το γεγονός ότι ο σκηνοθέτης ζήτησε εξαιρετικά δυνατά άσφαιρα, για να ενισχύσει τον ρεαλισμό στη διάρκεια των γυρισμάτων.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
