Στην πραγματικότητα αυτό πού ήθελα να γράψω στον τίτλο είναι πως η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας δεν είναι μια ακόμα «χαζογιορτούλα» αλλά αυτολογοκρίθηκα. Προσωρινά, όπως αποδείχθηκε. Η σημερινή ημέρα, λοιπόν, δεν είναι μια ακόμα «χαζογιορτούλα». Δεν είναι καν γιορτή. Είναι ημέρα μνήμης. Είναι ημέρα που κανονικά θα έπρεπε να τιμώνται οι (συχνά αιματηροί) αγώνες των γυναικών για ισότητα.
Συγγνώμη αν το χαλάω σε κάποιους/κάποιες αλλά σε τέτοιες ημέρες δε χωράνε ούτε καρδούλες, ούτε λουλουδάκια, ούτε λούτρινα αρκουδάκια, ούτε γλυκά, ούτε γυναικοπαρέες που τα «σπάνε πρώτο τραπέζι πίστα». Δεν είναι του Αγίου Βαλεντίνου σήμερα. Πάει πέρασε αυτό (ευτυχώς). Του χρόνου πάλι.
Δεν τιμάς αυτές που πάλεψαν, αγωνίστηκαν, μάτωσαν, πέθαναν με το να τα πίνεις και να τα σπας σε ρεμπετάδικα με τις φίλες σου. Έχεις όλες τις υπόλοιπες ημέρες του χρόνου να κάνεις κάτι τέτοιο αν θέλεις.
Σήμερα θα πρέπει να κλίνεις ευλαβικά το γόνυ μπροστά σε αυτές τις γυναίκες που πάλεψαν με λύσσα, με πάθος και επιμονή για ίσα δικαιώματα (στη δουλειά και στη ζωή) έχοντας απέναντί τους μια πατριαρχική κοινωνία που τις ήθελε άβουλα πλάσματα. Μηχανές αναπαραγωγής και μόνο.
Η Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας δεν είναι μία ακόμα «χαζογιορτούλα». Είναι μια ημέρα για τις σουφραζέτες που έβγαιναν σε πορεία και έσπαγαν όσα τζάμια έβρισκαν στο δρόμο τους προκειμένου να τις δουν και να τις ακούσουν.
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας δεν είναι μία ακόμα «χαζογιορτούλα». Είναι μια ημέρα που πρέπει να τιμήσουμε τις γυναίκες που το 1804, πρώτες αυτές, απήργησαν στο Ουόρτσεστερ της Αγγλίας επειδή τις είχαν βάλει να κατασκευάζουν γάντια σε άθλιες συνθήκες εργασίας.
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας δεν είναι μία ακόμα «χαζογιορτούλα». Είναι μια ημέρα που πρέπει να τιμήσουμε τις γυναίκες που το 1831 στη Γαλλία πραγματοποίησαν την πρώτη αμιγώς γυναικεία απεργία επειδή τις είχαν να δουλεύουν σαν σκλάβες σε εργοστάσιο κατασκευής καπέλων.
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας δεν είναι μία ακόμα «χαζογιορτούλα». Είναι μια ημέρα που πρέπει να θυμηθούμε τις γυναίκες που απήργησαν το 1820 στη Νέα Αγγλία διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες δουλειάς, αξιοπρεπείς μισθούς και ανθρώπινα ωράρια.
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας δεν είναι μία ακόμα «χαζογιορτούλα». Είναι μια ημέρα που πρέπει να μιλήσουμε για τις εργάτριες που το 1844 στη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ ίδρυσαν το πρώτο γυναικείο εργατικό σωματείο και κατάφεραν να κερδίσουν τις πρώτες μεταρρυθμίσεις στις συνθήκες εργασίας στην κλωστοϋφαντουργία.
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας δεν είναι μία ακόμα «χαζογιορτούλα». Είναι μια ημέρα που πρέπει να αποδώσουμε τιμές στις εργάτριες της Νέας Υόρκης που τον Φεβρουάριο του 1910 απήργησαν για 13 συνεχόμενες ημέρες και δέχθηκαν τη σκληρή καταστολή από αστυνομία και εργοδότες.
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας δεν είναι μία ακόμα «χαζογιορτούλα». Είναι μια ημέρα που πρέπει να φωνάξουμε για να ακουστεί ότι το Μάρτη του 1911, στη Νέα Υόρκη, 146 εργάτριες κάηκαν ζωντανές επειδή τα αφεντικά τους τις είχαν κλειδωμένες όσο εκείνες δούλευαν στο εργοστάσιο της Triangle Waste το οποίο τυλίχτηκε στις φλόγες.
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας δεν είναι μία ακόμα «χαζογιορτούλα». Είναι μια ημέρα που πρέπει να θυμηθούμε τις εργάτριες στην υφαντουργία των Αδελφών Ρετσίνα που έκαναν την πρώτη απεργία γυναικών στην Ελλάδα όταν, τον Απρίλιο του 1892, η εργοδοσία τους έκανε μείωση στο μεροκάματο κατά 20%!
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας δεν είναι μία ακόμα «χαζογιορτούλα». Είναι μια ημέρα που πρέπει να φέρουμε στη μνήμη μας τη Σιμόν ντε Μπουβουάρ, την Μπέτι Φρίντμαν, την Γκλόρια Στέινεμ, την Άντζελα Ντέιβις, την Μπελ Χουκς, τη Μάγια Αγγέλου, την Άλις Ουόλκερ, την Έμελιν Πάνκχερστ, τη Μαλάλα Γιουσαφζάι, την Αύρα Θεοδωροπούλου, την Καλλιρόη Παρρέν, την Αμαλία Φλέμινγκ και την Ελένη Ουράνη που όταν κατάλαβε πως δεν μπορεί να δώσει φεμινιστική μάχη ως γυναίκα το έκανε ως... άνδρας. Ως Άλκης Θρύλος κέρδισε το δικαίωμα να μην την αγνοούν και μια θέση στην αιωνιότητα.
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας δεν είναι μία ακόμα «χαζογιορτούλα». Είναι μια ημέρα που πρέπει να φωνάξουμε για τις γυναίκες στη μαρτυρική Λωρίδα της Γάζας που πρέπει να επιβιώσουν εν μέσω μίας γενοκτονίας. Που πρέπει να θάψουν τους άνδρες τους και τα παιδιά τους. Όσες από αυτές καταφέρουν να επιζήσουν.
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας δεν είναι μία ακόμα «χαζογιορτούλα». Είναι μια ημέρα που πρέπει να δακρύσουμε για όλες τις δολοφονημένες που οι φονιάδες τους είχαν τα κλειδιά του σπιτιού τους.
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας δεν είναι μία ακόμα «χαζογιορτούλα». Είναι μια ημέρα που πρέπει να διδάξουμε στους γιους μας να σέβονται το «Όχι» και τις κόρες μας να μη φοβούνται και να το φωνάζουν πιο δυνατά.
Μια τέτοια ημέρα είναι η σημερινή. Μην τη σπαταλήσουμε. Και αυτή.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
