Το θυμάμαι ακόμα. Ήταν η επόμενη ημέρα των Χριστουγέννων, ήμουν σε ένα μαγαζί και μου έρχεται η ειδοποίηση από τον κολλητό μου φίλο. «Ρε, τι κάνουνε;». Aυτό το «ρε» στην επικοινωνία μας είναι πάντα ενδεικτικό ότι κάτι σοβαρό έχει συμβεί. Έβαλα ένα ερωτηματικό και λίγα δευτερόλεπτα αργότερα διάβαζα ότι η καριέρα του Γιοβάνοβιτς στον Παναθηναϊκό είχε μόλις τελειώσει.
Εντάξει δεν είναι κάτι σοβαρό πρακτικά. Μην τρελαθούμε, υπάρχουν πολύ πιο σοβαρά πράγματα σε αυτόν τον κόσμο. Από την άλλη, όταν κάτι επηρεάζει την ψυχολογία σου για κοντά 1,5 χρόνο δεν μπορείς να το πεις και ασόβαρο. Το ποδόσφαιρο μάλλον κινείται ακρίβως πάνω στη γραμμή που χωρίζει το σοβαρό από το ασήμαντο.
Από ομάδα, σειρά του Netflix
Ο φίλος μου εκείνος, νομίζω, σταμάτησε να ασχολείται ιδιαίτερα με τον Παναθηναϊκό. Εγώ έμεινα να παρακολουθώ την παράνοια να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μου. Ξαφνικά, ο σοβαρός Ιβάν έφυγε και στη θέση του ήρθε ένα τεράστιο όνομα της προπονητικής που πάλευε να μείνει relevant.
Ο ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός, η ομάδα που δεν μας μεγάλωσε με πρωταθλήματα αλλά τουλάχιστον με τεράστιες στιγμές σε ευρωπαϊκές βραδιές, γινόταν το σκηνικό μίας βιογραφίας. Τούρκοι οπαδοί συνέρρεαν στα social media της ομάδας αποθεώνοντας τον Τερίμ που έδινε content σε κάθε παρουσία του. Η ιστορία του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού είχε γίνει μέρος σειράς του Netflix.
Το πρωτάθλημα χάθηκε. Το καλοκαίρι δαπανήθηκαν τρελά λεφτά για να έρθουν παίκτες από το πρώτο ράφι: O Τετέ, ο πιο χαρισματικός παίκτης του πρωταθλήματος Ουναχί, ο Πελίστρι, η άρνηση σε προτάσεις 20 και 25 εκατομμυρίων για τον αρχηγό της ομάδας. Βρε λες; Ο Φατίχ Τερίμ συνέχισε να δει αλλού το content του και στη θέση του ήρθε ο Ντιέγκο Αλόνσο.
Αν τα πειράματα του Φατίχ Τερίμ έμοιαζαν σαν να έρχονταν από το 2002, τα πειράματα του Ντιέγκο Αλόνσο ήταν σαν το Football Manager. Ξεκομμένες γραμμές, άμυνα με ζεμπεκιές, επιθετικοί που δεν ήξεραν τι να κάνουν στον χώρο, μέσοι που περπάταγαν. Για κάποιον λόγο πέρασε τη Λανς. Λίγες εβδομάδες μετά έκανε τον σταυρό του που πήρε ισοπαλία με την Καλλιθέα.
Κάπου στο μέσο αυτής της παράνοιας ακούγαμε ότι ο Ιβάν είχε πιάσει το ταβάνι του. Ταβάνι που πάντως ήταν πολύ υψηλότερο από το αντίστοιχο οποιουδήποτε άλλου ασχολήθηκε με τον Παναθηναϊκό έκτοτε.
Μία παράνοια που βγήκε και στο χορτάρι
Το ποδόσφαιρο και γενικά ο αθλητισμός είναι μαγικά γιατί σε έναν κόσμο κρίσης των καθεστώτων αλήθειας, δεν μπορείς να πεις ψέματα. Η επιτυχία από την αποτυχία είναι χωρισμένη με μία κατακόκκινη, απόλυτη γραμμή. Δεν είναι θέμα γνώμης. Δεν μπορείς να παριστάνεις τον πολιτικό: Ναι εκεί αποτύχαμε αλλά για κοίτα λίγο από την άλλη.
Ταυτόχρονα, είναι μαγικό γιατί παρότι είναι ένα παιχνίδι με 22 μαντραχαλάδες που κυνηγάνε μία μπάλα έχει μία λογική την οποία καταλαβαίνει εύκολα ακόμα και κάποιος που βαριέται και να κλωτσήσει τενεκεδένιο κουτάκι στον δρόμο. Όταν δεν ακολουθείς τη λογική του, όταν παριστάνεις ότι τα πάντα θα λυθούν με μαγικές λύσεις, τότε θα γυρνάς με 4 γκολ από το Καραϊσκάκη και θα λες και ευχαριστώ που δεν ήταν περισσότερα.
Το πρόβλημα του Παναθηναϊκού είναι πέρα για πέρα δομικό. Να και ένα τρίτο μαγικό πράγμα του ποδοσφαίρου. Ναι μεν παίζουν στο γήπεδο 22 μαντραχάλες αλλά αυτοί είναι ένα κομμάτι που αποδίδει με βάση έναν τεράστιο μηχανισμό από πίσω του που ξεκινάει από τους διοικητικούς και το προπονητικό τιμ και φτάνει μέχρι τον οπαδό που βρίζει στην τηλεόραση.
Η επιτυχία κρίνεται από όλους αυτούς και η πάσα που δεν έδωσε ο Ιωαννίδης στον προ κενής εστίας δεν είναι μόνο θέμα αφηρημάδας. Πραγμάτων που ξέρουμε και ακόμα περισσότερων για όσα δεν ξέρουμε.
Είμαι σίγουρος ότι χθες χιλιάδες άνθρωποι, κάπου εκεί που ο Παναθηναϊκός γλύτωσε ένα πέμπτο γκολ έκλεισαν τις οθόνες τους. Άλλοι έξαλλοι, άλλοι μέσα στην γκρίνια, άλλοι στεναχωρημένοι. Βρίζοντας τον Ροντινέι, τον Βιτόρια ή τον Νταγκόφσκι.
Αρκετοί από αυτούς υποσχέθηκαν ότι αυτή, όπως και εκατοντάδες άλλες, θα ήταν η τελευταία φορά που ασχολούνται με τον Παναθηναϊκό. Έχουμε τόσα πράγματα να μας στεναχωρούν, ας μην στεναχωριόμαστε και με την μπάλα. Το υποσχέθηκαν στον εαυτό τους.
Αμέσως μετά άρχισαν να κάνουν τους υπολογισμούς, για να τους πάρει ο ύπνος. Ποιος να φύγει, ποιος να μείνει, τι να κάνουμε για να επανέλθουμε του χρόνου.
Και αυτή είναι το πιο μαγικό από όλα με το ποδόσφαιρο: Το μόνο πράγμα που το κρατάει στη γραμμή της σοβαρότητας είναι οι πίκρες του.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
