Ως μικρά παιδιά η εικόνα που έχουμε για την Εκκλησία είναι πως πρόκειται για μια «κιβωτό αγάπης». Μια αγκαλιά που ανοίγει απλόχερα για όλους τους ανθρώπους, χωρίς αστερίσκους. Μια αγκαλιά που είναι παρούσα ειδικά για τους αδυνάτους. Μια εστία που διδάσκει τη σημασία της αγάπης, της αλληλεγγύης, του ανθρωπισμού.
Δυστυχώς, μεγαλώνοντας, η εικόνα αυτή χαλάει μέσα μας. Θαμπώνει. Γκριζάρει. Όχι άδικα. Γιατί διαπιστώνουμε δυστυχώς πως αυτή η αγκαλιά ενίοτε δεν ανοίγει για όλους. Αυτή η αγκαλιά και αστερίσκους έχει τελικά και αφορισμούς.
Οι «μεγάλοι σταυροί» και τα «κηρύγματα αγάπης» πάνε περίπατο και δίνουν τη... σκυτάλη της σε «λόγια μίσους» και πράξεις που προφανώς σε καμία περίπτωση δεν ταιριάζουν με όλα όσα μάθαμε και διδαχθήκαμε από τα παιδικά μας χρόνια για το τί εστί εκκλησία.
Προσοχή. Για να μη το πάει και ο υπογράφων όλο λάθος. Δεν χρειάζεται τσουβάλιασμα. Υπάρχουν πάντα αυτοί που διδάσκουν την αγάπη και το δείχνουν στην πράξη, υπάρχουν πάντα αυτοί που είναι εκεί να απλώσουν το χέρι βοηθείας, υπάρχουν πάντα αυτοί που θα μπουν μπροστά σε συσσίτια και σε άλλες ενέργειες που στόχο έχουν να απαλύνουν τον πόνο και να βοηθήσουν τους αδυνάτους.
Αυτό οι πάντες το ξέρουν και το παραδέχονται. Δεν χρειάζεται να είσαι κάθε Κυριακή στην Εκκλησία για να κατανοήσεις ποιος είναι ο σκοπός της. Ακόμη και ένα απλό κερί να ανάβεις «που και που», ακόμη κι αν δεν είσαι «θρήσκος» το γνωρίζεις.
Γι' αυτό κι όλο αυτό το διάστημα που κυριαρχεί στην καθημερινότητα το θέμα του νομοσχεδίου για τα ομόφυλα ζευγάρια, οι περισσότεροι έχουν... στραβώσει με τη στάση της Εκκλησία. Για την ακρίβεια με την στάση αυτών που την... υπηρετούν έναντι αδρών αμοιβών. Το ηχηρό «όχι» των προηγούμενων ημερών δεν μας... πήρε τη γη κάτω από τα πόδια, ούτε μας έριξε από κανένα συννεφάκι που βρισκόμασταν.
Κακά τα ψέματα. Όλοι το περίμεναν και όλοι το φαντάζονταν. Ο συντηρητισμός έχει βαθιές ρίζες στους κόλπους της Εκκλησίας. Αυτό δεν μπορούσε να φανταστεί κανείς ήταν η δήλωση – βόμβα του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου σχετικά με τις βαπτίσεις παιδιών που ανήκουν σε ομόφυλα ζευγάρια.
«Η εκκλησία θα περιμένει αυτά τα παιδιά να φτάσουν σε μία ηλικία και όταν μεγαλώσουν και επιθυμούν να βαφτιστούν, θα βαφτιστούν» ήταν τα λόγια του. Το ποια ηλικία δεν έχει προσδιοριστεί φυσικά... Αλλά δεν χρειάζεται κιόλας μιας και ο διαχωρισμός είναι ξεκάθαρος.
Δηλαδή ένα παιδί που βαπτίζεται στους πρώτους 8-9 μήνες της ζωής του και ανήκει κατά την Εκκλησία σε μια «κανονική» οικογένεια έχει προλάβει να καταλάβει τι... εστί θρησκεία, ενώ το παιδί μιας «ομόφυλης οικογένειας» θα το μάθει μόνο του μετά από πολλά – πολλά χρόνια; Κάτι δεν κολλάει σε όλο αυτό. Ειδικά όταν (και πάλι δυστυχώς) εδώ και πολλά χρόνια το ιερό μυστήριο της βάπτισης έχει γίνει... εμπορική συναλλαγή.
Ναι, μην τσαντίζεστε. Όταν πριν καν αρχίσει η διαδικασία της βάπτισης, ο νονός ή η νονά περνάει από το... ταμείο να ακουμπήσει το «200 ευρώ» (λες και υπάρχει ταρίφα...) πως αλλιώς να το πεις; Οπότε το ερώτημα τελικά είναι «θα... πετάξει η Εκκλησία τόσα «200ευρα» από τις βαπτίσεις;».
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
