Θα ομολογήσω πως δεν είχα ασχοληθεί εκτενώς με αυτό το θέμα, ο θάνατος ενός Έλληνα υπηκόου δεν αποτελεί άλλωστε λιγότερο ή περισσότερο δραματικό γεγονός από αυτόν οποιουδήποτε ανθρώπου.
Πρέπει όμως να μιλήσουμε για τον «ελέφαντα στο δωμάτιο». Ο Ιωνάς Καρούσης σκοτώθηκε σε τρομοκρατικό χτύπημα στο Ισραήλ. Τώρα, κατά πόσο αποτελεί τραγικό, ή ξαφνικό γεγονός ένα πλήγμα στην καρδιά μίας δύναμης σκληρής κατοχής, είναι αμφισβητήσιμο.
Είναι μάλλον τραγικό για έναν κόσμο, τον κόσμο του Ισραήλ, του οποίου η ζωή, το μέλλον, η ίδια του η ψυχοσύνθεση, έχει μπει υποθήκη στα αποικιακά συμφέροντα των ΗΠΑ.
Ένας λαός που από τη στιγμή της γέννησης, στο σχολείο, στις διαφημίσεις, στην καθημερινότητα, εμποτίζεται με μία προπαγάνδα απανθρωποποίησης των Αράβων, των Παλαιστινίων, και άλλων εθνικοτήτων, με σκοπό να γίνουν πρόθυμα, φοβικά, συμπλεγματικά πιόνια.
Αυτός είναι δυστυχώς ο «λαός» του Ισραήλ σήμερα. Οι λιγοστές φωνές, όχι απλά κατά του καθεστώτος ή της εκάστοτε κυβέρνησης, αλλά κατά της γενοκτονίας των Παλαιστινίων, κατά του ιστορικού ρεβιζιονισμού, δεν είναι παρά ψίθυροι εντός των συνόρων.
Πολλοί πολίτες του Ισραήλ ακόμα πιστεύουν πως διαβιούν σε μία δημοκρατική γυάλα στη Μέση Ανατολή, τη στιγμή που Άραβες, Αφρικανοί, ακόμα και Χριστιανοί απολαμβάνουν διά νόμου λιγότερα δικαιώματα από τους εγγεγραμμένους Εβραίους πολίτες, το γνωστό Απάρτχαϊντ.
Ο θείος του Ιωνά Καρούση, προσεβλήθη από το γεγονός που εξέθεσε η Παλαιστινιακή Κοινότητα στην Ελλάδα για τον «μάρτυρα» ανιψιό του, ότι έχει υπηρετήσει στον Ισραηλινό Στρατό, επώνυμα, τις Δυνάμεις Αμύνης του Ισραήλ.
Ο Ιωνάς είχε γεννηθεί στο Ισραήλ, και πού θα υπηρετούσε, μα φυσικά στην οργάνωση που αυτή τη στιγμή επελαύνει ισοπεδώνοντας νοσοκομεία, σχολεία, και κοκορεύεται στο TikTok ότι δεν αφήνει ούτε ζωντανά μωρά στο πέρασμά της, τις «Δυνάμεις Αμύνης».
Και χωρίς καθόλου κυνισμό, δεν είναι εύκολο να πεις «όχι» στην στράτευση στο Ισραήλ, δεν είναι Fort Boyard με τον Φερεντίνο, όπως στην Ελλάδα. Εκεί επισύρει φυλάκιση πέρα από άλλες κυρώσεις.
Η διαφορά είναι πως εκεί, έχεις να επιλέξεις μεταξύ του να υποφέρεις σοβαρές, ομολογουμένως, συνέπειες, και του να κάνεις πλάτες στον πιο απάνθρωπο στρατό κατοχής των ημερών μας.
Αλλά όλα καλά, ο Ιωνάς δεν υπηρέτησε πεζικάριος ή τέθωρας, αλλά πήρε δουλειά γραφείου. Από εκεί, μπορούσε «ειρηνικά» να συμβάλλει στην επιχειρησιακή και διοικητική λειτουργικότητα του φονικού συμπλέγματος.
Τα δάκρυα για τον Ιωνά δεν διαφέρουν πολύ από αυτά για πολλούς από τους «ομήρους», που απαιτούν πίσω εδώ και μήνες Ισραηλινοί στους δρόμους, ζητώντας να επιστραφούν οι φίλοι, οι συγγενείς, τα δικά τους πρόσωπα.
Μία πιο κοντινή ματιά όμως και βλέπουμε πως και πολλοί από τους ομήρους δεν είναι αυτό, αλλά αιχμάλωτοι πολέμου, αφού υπηρετούσαν ενεργά τον ισραηλινό στρατό πριν τους καταπιούν τα «τούνελ» της Χαμάς.
Γιατί να προσποιείται κανείς έκπληξη για το πλέον αναμενόμενο, να πέσει στα χέρια του (αμυνόμενου, να θυμίζουμε) εχθρού, ένας στρατιώτης, ακόμα και ένας πολίτης που χρωστά την αστική του ευημερία στον αφανισμό ενός λαού;
Ναι, ο Ιωνάς Καρούσης σκοτώθηκε στο Τελ Αβίβ. Σκοτώθηκε επειδή γεννήθηκε και έζησε σε ένα θνησιγενές αποικιακό περίπτερο.
Ο Ιωνάς Καρούσης ήταν ένα ακόμα θύμα του υπαρξιακού δράματος του Ισραήλ, ένας άνθρωπος που, λογικά το πίστευε, ότι έκανε το καλό, όπως θα το πίστευε ένας «Δαναός» μέσα από τον Δούρειο Ίππο του.
Πρέπει να σκεφτούμε λοιπόν, τι είναι αυτό που μας θλίβει, ή θα έπρεπε να μας θλίβει, στον θάνατο του.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.