Μενού
Τασούλας
Ο Κωνσταντίνος Τασούλας | Eurokinissi
  • Α-
  • Α+

Τελικώς... Τασούλας. Μετά από μια μακρά περίοδο ονοματολογίας, όπου γράφτηκαν και ακούστηκαν πιθανά, αλλά και απίθανα σενάρια, ο Πρωθυπουργός, το πρωί της Τετάρτης με τηλεοπτικό του μήνυμα, πρότεινε τον Κωνσταντίνο Τασούλα ως το πρόσωπο που θα διαδεχθεί την Κατερίνα Σακελλαροπούλου στον θώκο της Προεδρίας της Δημοκρατίας.

Αφού φυσικά πάρει τις απαραίτητες ψήφους από την εθνική αντιπροσωπεία. Για την ακρίβεια από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας, αφού τελικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν πήγε σε μια πρόταση ευρείας αποδοχής, παρά διάλεξε ένα πρόσωπο «σκληρά κομματικό».

Σε αντίθεση με όσα συνέβαιναν τα τελευταία 30 χρόνια με την επιλογή για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, πλέον... γυρίσαμε στα πολύ παλιά.

Ο Πρωθυπουργός πήγε σε μια safe επιλογή, καθώς ούτε με εκλογές κινδυνεύει (αφού Πρόεδρος πλέον βγαίνει και με απλή πλειοψηφία των 151), ούτε έχει να φοβάται πλέον για τα... δεξιά του κόμματός του, αφού η επιλογή Τασούλα έλκεται από αυτό το κομμάτι.

«Πολιτικό παιδί» του αείμνηστου Ευάγγελου Αβέρωφ, με καταγωγή από την Ήπειρο, ο νυν Πρόεδρος της Βουλής και μελλοντικός της Δημοκρατίας, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί κάτι άλλο (πολιτικά) πλην παραδοσιακός δεξιός. Πολιτικός με ευρυμάθεια, μετριοπαθείς, χωρίς τουλάχιστον από όσα ξέρουμε να έχει συγκρουσιακό χαρακτήρα.

Όλο αυτό το διάστημα το βέβαιο είναι πως ο Πρωθυπουργός ζύγισε τα πάντα. Μέτρησε κάθε σενάριο. Από το να κρατήσει στην θέση της την νυν Πρόεδρο (εκδοχή που έβρισκε απέναντι πολλούς εντός κόμματος), να προτείνει πρόσωπο από την Κεντροαριστερά, ώστε να έχει και την ψήφο του ΠΑΣΟΚ, μέχρι και την περίπτωση Τασούλα που κατέληξε.

Το... ζύγι έκλινε στα δεξιά.

Ο Πρωθυπουργός με το κεντρώο προφίλ που έχει χτίσει όλο αυτό το διάστημα που είναι στην καρέκλα του Μαξίμου, έκρινε πως αυτή την φορά πρέπει να ακούσει... περισσότερο το κόμμα του. Tην παραδοσιακή βάση της Νέας Δημοκρατίας, που όλα αυτά τα χρόνια δεν έβλεπε και με το καλύτερο μάτι επιλογές προερχόμενες από το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι, το κέντρο γενικότερα.

Σαφώς ένας Πρόεδρος που εκλέγεται με μια ευρεία αποδοχή έχει λόγους να αισθάνεται και δυνατός και δημοφιλής. Κάτι τέτοιο συνέβη στο μακρινό παρελθόν με τους αείμνηστους Κωστή Στεφανόπουλο και Κάρολο Παπούλια, αλλά και στο πρόσφατο με την Κατερίνα Σακελλαροπούλου.

Στην προκειμένη περίπτωση αυτό με τον Κωνσταντίνο Τασούλα δεν θα το δούμε. Κάποιες ψήφοι που πιθανότατα θα έρθουν από... την δεξαμενή των ανεξάρτητων, σαφώς και δεν αποτελούν «κοινή αποδοχή». Είπαμε όμως. Το επικοινωνιακό έρχεται και παρέρχεται.

Για 10-15 μέρες θα υπάρχει... κοκορομαχία των κομμάτων για την επιλογή που έγινε και τις επιλογές που δεν έγιναν. Από κει και πέρα όμως ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξασφαλίζει το βασικό για τον ίδιο.

Μια ηρεμία εντός της Κοινοβουλευτικής του ομάδας με απώτερο στόχο τις εκλογές του 2027.

Όσο για το ΠΑΣΟΚ; Δεν είμαι και τόσο σίγουρος ότι το... χαλάει η επιλογή Τασούλα. Έτσι σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να κατηγορηθεί για «βραχίονας» της ΝΔ και κοινή... συμπόρευση.

Είπαμε. Για ένα θεσμό που επί της ουσίας μπορεί να έχει παρέμβαση σε ελάχιστα πράγματα, η επικοινωνία παίζει τον δικό της ρόλο!

Google News

Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.

BEST OF LIQUID MEDIA