Διάβασα τις προηγούμενες ημέρες, εδώ στο Reader, το εξαιρετικό θέμα - έρευνα του Σπύρου Βασιλείου για τις αθλητικές εφημερίδες, με αφορμή το... λουκέτο που μπήκε στη Metrosport.
H αλήθεια είναι ότι το διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον, αλλά παράλληλα με νοσταλγική διάθεση, αλλά και συγκίνηση. Βλέπετε οι εφημερίδες αποτελούν ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου από τότε που... θυμάμαι να διαβάζω μέχρι και σήμερα.
Κάποιες εφημερίδες από αυτές που ανέφερε στο θέμα του ο Σπύρος, μου έδωσαν τα πρώτα λεφτά στο επάγγελμα, άλλες μου έδωσαν την δυνατότητα να κάνω ταξίδια ζωής, γνωριμίες και γενικά να... προχωρήσω στο χώρο.
Φυσικά επίσης μου κρατούσαν συντροφιά σε καλοκαιρινές διακοπές, αφού πριν ανακαλύψουμε τη... μαγεία των smartphone δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα βρεθώ σε ξαπλώστρα χωρίς να έχω στο πλευρό μου τουλάχιστον δύο αθλητικές εφημερίδες. Από νησιά που έχω επισκεφτεί μπορεί αν με ρωτήσει κάποιος να έχω ξεχάσει παραλίες που έχω πάει.
Θυμάμαι όμως ακόμη και σήμερα που βρίσκονταν σε κάθε ένα από αυτά το κέντρο τύπου. Θυμάμαι σε ποια νησιά έρχονταν οι εφημερίδες στην ώρα τους και σε ποια το καράβι τις έφερνε αργά το απόγευμα!
Οι περισσότερες δεν κρέμονται πλέον στα μανταλάκια των περιπτέρων αλλά τους χρωστάω... αιώνια ευγνωμοσύνη για όσα μου πρόσφεραν. Είτε ως επαγγελματία δημοσιογράφο, είτε ως αναγνώστη από παιδί.
Μπορεί εδώ και 16 χρόνια να είμαι «παιδί του site», αλλά ποτέ δεν απαρνήθηκα το χαρτί. Ακόμη και σήμερα, στο Σαββατοκύριακο μου, η ανάγνωση των Κυριακάτικων πολιτικών φύλλων έχει μεγάλο κομμάτι του χρόνου μου.
Η αλήθεια είναι πως από τις αθλητικές έχω πάρει πλέον απόσταση, αφού η καθημερινή τριβή στο Gazzetta είναι αρκετή και προφανώς πλέον μοιάζει... παρωχημένο να περιμένω την επόμενη μέρα να διαβάσω κάτι στο χαρτί. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως δεν υπάρχουν και οι ξεχωριστές ημέρες.
Ένα ενδιαφέρον θέμα, ένα λαμπερό πρωτοσέλιδο, μια ξεχωριστή μέρα για τον αθλητισμό θα με... στείλουν στο περίπτερο και για λόγους αρχείου. Την εφημερίδα την λάτρεψα στα μέσα των 80s, όταν λάτρεψα και τον αθλητισμό. Το ποδόσφαιρο αρχικά και όλα τα άλλα με τον καιρό.
Τα καλοκαίρια οι μεταγραφές και τα φιλικά ήταν ο μαγνήτης για να... καταθέσω τον οβολό μου στον περιπτερά. Μάλιστα πολλές ήταν οι φορές που αυτός ο οβολός δεν ήταν και αμελητέος για την ηλικία μου.
Όταν ο συνονόματος (και αείμνηστος) παππούς έδινε το... χαρτζιλίκι του η αγαπημένη μου συνήθεια είναι να πηγαίνω στο περίπτερο και να αγοράζω όλες τις αθλητικές εφημερίδες.
«Αθλητική Ηχώ», «ΦΩΣ των Σπορ», «Φίλαθλος» και για μια εποχή το... βραχύβιο «Ρεκόρ» (ίσως κάποιοι παλιοί το θυμούνται). Κι αφού γύριζα γρήγορα σπίτι έπαιρνα και ένα στυλό κι έκανα πως... παρουσιάζω τα πρωτοσέλιδα σε κάποια τηλεοπτική εκπομπή.
Όλο το χαρτζιλίκι εκεί πήγαινε, αφού τα καλοκαίρια το συγκεκριμένο σκηνικό επαναλαμβάνοταν πολλές – πολλές φορές. Ναι τέτοια ήταν η τρέλα μου. Τότε μπήκε το μικρόβιο με τις εφημερίδες και έμεινε για πάντα.
Γι' αυτό και πάντα λέω όποιος μπορεί να τις αγοράζει. Αθλητικές, πολιτικές οτιδήποτε θέλει. Να παίρνει και να τις στηρίζει και να τις διαβάζει. Και γι' αυτό με στεναχωρεί όταν διαβάζω και για αναστολή εκδόσεων όπως πρόσφατα.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
