Φαντάσματα στην Πειραιώς: Η νεκρική πομπή και η ψυχή του δολοφονημένου αθλητή που επέστρεφε

Οκτώβριος του 1930 και η Εφημερίδα Ακρόπολις, κυκλοφορεί στις 3 του μήνα, με μία είδηση που προκαλεί εντύπωση. Ανάμεσα σε θέματα για τον ισπανικό εμφύλιο, διαγγέλματα του Μεταξά μέχρι και τον (fake) θάνατο του Στάλιν, κυριαρχεί ένα μονόστηλο που φιλοξενεί μαρτυρίες ανθρώπων από την ευρύτερη περιοχή της Καλλιθέας και του Ταύρου, στα Νέα Σφαγεία.

Τα νέα σφαγεία, απ' όπου και πήρε το όνομά της η περιοχή, είχαν μεταφερθεί πρόσφατα από τον λόφο Σικελίας, στην οδό Πειραιώς. Εκεί, αλλά στον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο στις Τρεις Γέφυρες της Καλλιθέας, οι κάτοικοι έκανα λόγο για ένα μεταφυσικό γεγονός. Παρακολουθούσαν για αρκετούς μήνες, τα βράδια, μια νεκρική πομπή… φαντασμάτων.

Οι... αυτόπτες μάρτυρες επέμεναν πως έβλεπαν μια ολόκληρη κηδεία. Παπάδες, φέρετρο, συγγενείς, εξαπτέρυγα. Μια ολόκληρη πομπή που ωστόσο εξαφανιζόταν μόλις πλησίαζε στην οδό Πειραιώς!

Διαβάστε ακόμη: Η γιαγιά που ήταν αιμοβόρος παππούς: 10 ελληνικοί αστικοί μύθοι που διαδίδονται ακόμα

«Φαντάσματα εν μέσαις Αθήναις. Τα περίεργα που ακούς κανείς εις τον συνοικισμόν Ν. Σφαγείων» έγραφε ο τίτλος της εφημερίδας, όπως μπορείτε να δείτε και στη φωτογραφία που ακολουθεί.

Διαβάζουμε λοιπόν στο φύλλο της 3ης Οκτωβρίου στην Ακρόπολις. «Κάθε νύκτα, διακρίνεται... αέρινη κηδεία. Οι αφηγούμενοι αναφέρουν και λεπτομέρειες: Μπροστά φαίνονται τα εξαπτέρυγα, ακολουθούν παπάδες, το φέρετρον, οι "τεθλιμμένοι" συγγενείς του νεκρού που ολοφύρονται και τα πλήθη που έπονται. Αυτοκίνητα δεν βλέπουν και γι αυτό πιστεύουν, ότι η κηδεία θα έχει... έλθει από κάποιο χωριό, όπου ο κόσμος την ακολουθεί πεζή. Το όραμα χάνεται μόλις πλησιάσει την οδόν Πειραιώς.

Άλλοι διηγούνται, ότι μετά τις δύο τα μεσάνυκτα, κάνουν την εμφάνισίν των και ξεχωρίζουν στον αέρα, παρ' όλο το σκοτάδι, χιλιάδες ζώων βοδιών και προβάτων που τρέχουν κυνηγημένα στο άπειρο. Είνε, λέγουν, αι ψυχαί των σφαζομένων ζώων που περιίπτανται τα Σφαγεία».

Ο αθλητής Πατουλίδης που δολοφονήθηκε στην περιοχή

Για την περιοχή υπήρχε ένας θρύλος που γεννήθηκε μετά τη δολοφονία ενός αθλητή, του Πατουλίδη, στο σημείο, όταν ναύτες, επειδή προσπάθησε να προστατέψει κάποια κορίτσια της γειτονιάς, που επέστρεφαν το βράδυ από τη δουλειά τους και οι ναυτικοί είχαν επιχειρήσει να τα κακοποιήσουν.

Διαβάζουμε στο ίδιο ρεπορτάζ: «Λέγουν, λοιπόν, ότι εις το μέρος όπου εφονεύθη ο Πατουλίδης βγαίνει τη νύκτα ένα φάντασμα που είνε ορατό από τους τολμηρούς νυκτερινούς διαβάτας της περιοχής. Το φάντασμα, προσθέτουν, συνοδεύεται από ένα... γουρούνι... άγριο, έτοιμο να κατασπαράξη τον ατυχή που θα του υπεδείκνυεν ο κύριός του, ο οποίος εν προκειμένω είναι το φάντασμα»!

Διαβάστε ακόμη: Αυτοκτονία στη σκοπιά: Η φάρσα της κοπέλας του που κατέληξε σε τραγωδία - Ο μύθος που στοιχειώνει κάθε στρατόπεδο

Οι μαρτυρίες για τα φαντάσματα στην Πειραιώς

Η εφημερίδα μάλιστα φιλοξενεί και μαρτυρίες κατοίκων της περιοχής για τα όσα έχουν δει τις νύκτες, Μία κυρίa αφού ενημερώνει πως είδε την ημέρα ένα φάντασμα γυναίκας με άσπρα που εξαφανίστηκε από το παράθυρο του σπιτιού της. Άναψε, λέει, λιβάνι, έκανε αγιασμό και άλλα ξόρκια αλλά συνέχιζε να φοβάται...

«Ευτυχώς που είδα γυναίκα. Αν έβλεπα τον παπά με τα πετραχήλια του, όπως τον είδε η (δεν λέει το όνομα) θα μου ερχόταν κόλπος» αναφέρει στην εφημερίδα, με τον συντάκτη του κειμένου να προσπαθεί στη συνέχεια να... ελάφρύνει το άρθρο του, δείχνοντας πως ο ίδιος δεν είχε πιστέψει λέξη από όσα του είχαν πει.

Η εφημερίδα πάντως δεν έδωσε συνέχεια, καθώς όσο κι αν ψάξαμε δεν καταφέραμε να βρούμε άλλο αντίστοιχο ρεπορτάζ. Είναι, ωστόσο, από τις ιστορίες, που τροφοδοτούν τους αστικούς μύθους της πόλης...

Η περιοχή των Νέων Σφαγείων

Η μεταφορά των σφαγείων στην περιοχή του Ταύρου, κοντά στην οδό Πειραιώς, που τότε ήταν έρημη, ολοκληρώθηκε το 1920. Μάλιστα όπως διαβάζουμε στην ιστοσελίδα «Τα Αθηναϊκά», παραπλεύρως, και γύρω από τα Δημοτικά Σφαγεία, συγκεντρώθηκαν –όπως ήταν αναμενόμενο– πρόχειρα παραπήγματα και παράγκες που ανήγειραν έμποροι και χρησίμευαν ως αποθήκες ζώων αλλά και ως χώροι κατεργασίας των εντέρων και των δερμάτων των ζώων. Σε μικρά καφενεία σύχναζαν τσέλιγκες και ζωέμποροι, μετρώντας τις χάντρες των κομπολογιών τους. Πωλούσαν, αγόραζαν, συνεννοούνταν με τους κρεοπώλες και κανόνιζαν τις τιμές. Είχε δημιουργηθεί ένα είδος χρηματιστηρίου των ζώων όχι μόνον της Ελλάδας, αλλά και της Αλβανίας και όλων των βαλκανικών χωρών.
 

Ακολουθήστε το Reader στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις και τα νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.