Με την εκεχειρία των 30 ημερών να προκύπτει μετά τις συζητήσεις των Αμερικανών και των Ουκρανών αξιωματούχων στη Σαουδική Αραβία, εύλογο είναι το ερώτημα κατά πόσο θα την «τηρήσει» ο πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντίμιρ Πούτιν, ο οποίος κατά τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι δεν φημίζεται για την αξιοπιστία του.
Άρθρο - ανάλυση της βρετανικής Independent στέκεται στη λεγόμενη «αξιοπιστία» του κ. Πούτιν σε ό,τι αφορά την τήρηση προτάσεων εκεχειρίας με την Ουκρανία, με τον συνολικό αριθμό των παραβάσεων να ανέρχεται στις 25.
«Μετά από μήνες που ο κ. Τραμπ κατηγόρησε την Ουκρανία ότι στέκεται εμπόδιο στην ειρήνη, παρά τον αποκλειστικό ρόλο της Ρωσίας ως επιτιθέμενης, η Ουάσινγκτον λέει ότι η μπάλα είναι τώρα στο γήπεδο της Μόσχας. Η Ουκρανία ελπίζει ότι αυτό θα δείξει ότι πάντα η Ρωσία ήταν αυτή που εμπόδιζε την ειρήνη. Αλλά ακόμη και αν ο κ. Πούτιν συμφωνήσει σε μια προσωρινή εκεχειρία, που είναι ένα μεγάλο αν, η Ουκρανία και η Ευρώπη είναι σαφές ότι η Ρωσία έχει μακρά ιστορία παραβίασης των συμφωνιών εκεχειρίας» περιγράφει σχετικά η Independent κάνοντας την απαραίτητη εισαγωγή στο ουκρανικό.
Οι 25 φορές που ο Πούτιν «έσπασε» την εκεχειρία
Τον περασμένο μήνα, ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι παρέδωσε στον απεσταλμένο του κ. Τραμπ για την Ουκρανία ένα έγγραφο στο οποίο περιγράφονται λεπτομερώς, όπως είπε, οι 25 εκεχειρίες που έχει παραβιάσει η Ρωσία από την έναρξη της επιθετικότητάς της το 2014. Το έγγραφο αυτό προοριζόταν να παραδοθεί στον κ. Τραμπ.
Παρακάτω, καταγράφονται, σύμφωνα με την Independent, μερικές από αυτές τις συμφωνίες και πώς ακριβώς κατέρρευσαν αυτές οι προηγούμενες εκεχειρίες.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι συζητήσεις του Μινσκ, αφού ο φιλορώσος πρόεδρος Βίκτορ Γιανουκόβιτς ανατράπηκε το 2014 μετά την επανάσταση Euromaidan.
Τότε, ο Βλαντίμιρ Πούτιν Πούτιν έστειλε Ρώσους στρατιώτες με πολιτικά στη νότια ουκρανική χερσόνησο της Κριμαίας και στη συνέχεια στις ανατολικές ουκρανικές περιοχές Λουχάνσκ και Ντονέτσκ.
Οι μάχες ξέσπασαν γρήγορα, καθώς η Ρωσία αρνήθηκε την εμπλοκή της. Η Μόσχα ισχυρίστηκε ότι επρόκειτο για ουκρανικές αυτονομιστικές δυνάμεις.
Παρ' όλα αυτά, μέχρι τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, η Ουκρανία, η Ρωσία και οι αυτοανακηρυχθείσες Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ (DPR και LPR) συγκλήθηκαν για την πρώτη από τις πολλές ειρηνευτικές συνομιλίες. Με τη μεσολάβηση του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ).
Στις 5 Σεπτεμβρίου υπογράφηκε η πρώτη από τις δύο συμφωνίες στην πρωτεύουσα της Λευκορωσίας, το Μινσκ.
Οι πρόνοιές της περιλάμβαναν την ανταλλαγή κρατουμένων, την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας και την απόσυρση των βαρέων όπλων.
Όμως μια μέρα αργότερα, το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας και Άμυνας της Ουκρανίας ανακοίνωσε ότι τα ρωσικά στρατεύματα είχαν πυροβολήσει τουλάχιστον 10 φορές εναντίον ουκρανικών θέσεων. Η κατάπαυση του πυρός δεν κατάφερε να υλοποιηθεί σε κάτι ουσιαστικό.
Μέχρι την αλλαγή του έτους, οι μάχες είχαν ενταθεί. Οι φιλορώσοι αντάρτες επιτέθηκαν σε ουκρανικές θέσεις στο Ντεμπάλτσεβε, έναν κόμβο μεταφορών κοντά στη διοικητική γραμμή μεταξύ του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ, αναγκάζοντας τελικά την Ουκρανία να αποσυρθεί στα μέσα Φεβρουαρίου.
Σε εκείνο το σημείο, μια δεύτερη συμφωνία βρισκόταν σε εξέλιξη στο Μινσκ, αυτή τη φορά υπό την επίβλεψη της Γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ και του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ.
Η συμφωνία τέθηκε σε ισχύ στις 15 Φεβρουαρίου, αλλά διήρκεσε μόνο λίγα λεπτά, καθώς ρωσικές μονάδες πυροβόλησαν εναντίον ουκρανικού σημείου ελέγχου κοντά στο Ζολότε της περιφέρειας Λουχάνσκ, σύμφωνα με τον ουκρανικό στρατό.
Οι προσπάθειες του Ζελένσκι το 2020
Για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, η Ρωσία και η Ουκρανία συμφώνησαν σε αρκετές εκεχειρίες το χρόνο, συχνά σε συνδυασμό με τα Χριστούγεννα, το Πάσχα ή τη συγκομιδή, περίπου τον Ιούνιο/Ιούλιο.
Καμία δεν κράτησε για πολύ καιρό.
Μόλις δύο μήνες αφότου ο κ. Ζελένσκι ανέλαβε την προεδρία της Ουκρανίας, βρέθηκε απέναντι από τον κ. Πούτιν για τον τελευταίο γύρο ειρηνευτικών συνομιλιών.
Η κα Μέρκελ και ο νέος Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν επέβλεψαν τις συνομιλίες.
Σε γραπτή δήλωση, οι χώρες συμφώνησαν στην απελευθέρωση και ανταλλαγή όλων των «κρατουμένων που σχετίζονται με τη σύγκρουση» έως το τέλος του 2019.
Δεσμεύτηκαν επίσης να αποσύρουν τις στρατιωτικές δυνάμεις σε τρεις επιπλέον περιοχές της Ουκρανίας έως το τέλος Μαρτίου 2020, χωρίς να διευκρινίσουν ποιες περιοχές θα επηρεαστούν.
Ήταν όμως μια συμφωνία που ήταν καταδικασμένη να αποτύχει.
Τον περασμένο Ιούλιο, επιτεύχθηκε μια άλλη συμφωνία, η οποία μείωσε μεν το επίπεδο των μαχών, αλλά ποτέ δεν τις σταμάτησε εντελώς.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
