Πριν από μερικές ημέρες ο Ολυμπιακός συμπλήρωσε 100 χρόνια ζωής. Μέσα σε αυτόν τον αιώνα ερυθρόλευκης... τρέλας, πολλές είναι οι ιστορίες που μπορεί να θυμηθεί κανείς και βεβαίως άλλα τόσα είναι τα πρόσωπα που (με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο) έχουν βοηθήσει να μεγαλώσει ο Θρύλος του ελληνικού αθλητισμού.
Δίχως την παραμικρή αμφιβολία, ένα από τα πρόσωπα αυτά είναι ο Σταύρος Νταϊφάς. Πρόεδρος του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού σε εποχές θριάμβου αλλά και σε πέτρινα χρόνια, ο Νταϊφάς άφησε το δικό του (βαρύ) αποτύπωμα στην ερυθρόλευκη ιστορία.
Άρρωστος Ολυμπιακός και ο ίδιος, έβαζε πάντα την ομάδα πάνω απ' όλους και απ' όλα. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως την ημέρα που παντρευόταν την αγαπημένη του Ελένη, ο Ολυμπιακός έπαιζε έναν αγώνα ο οποίος πήγε στην παράταση. Ο Νταϊφάς, προφανώς, και «ξέχασε» τον γάμο. Άφησε τη νύφη να περιμένει σχεδόν μία ώρα στα σκαλοπάτια της Μητρόπολης Πειραιά!
«Μπροστά στον Ολυμπιακό είστε όλοι νάνοι»
Ο Σταύρος Νταϊφάς γεννήθηκε το 1927 στην Καλαμάτα. Η καταγωγή της οικογένειάς του ήταν από τη Λακωνική Μάνη. Ο πατέρας του ήταν ένας άνθρωπος που λάτρευε τη θάλασσα. Είχε ιδιόκτητα ιστιοφόρα και την περίοδο του Μεσοπολέμου μετέφερε εμπορεύματα από τη Μεσσηνία στον Πειραιά.
Η αγάπη για τη θάλασσα ήταν... κληρονομική και έτσι όταν ο Σταύρος Νταϊφάς τελείωσε το Γυμνάσιο ήθελε να γίνει καπετάνιος αλλά η ζωή είχε άλλα σχέδια.
Την εποχή που ο Νταϊφάς ήταν στη Σχολή Εμποροπλοιάρχων και παράλληλα δούλευε σε μία ασφαλιστική εταιρεία προκειμένου να κερδίζει τα προς το ζην, το κράτος έβγαλε σε πλειστηριασμό μερικές δεκάδες μικρών πλοίων (μέχρι 120 τόνους) και έδινε προτεραιότητα για αγορά με δόσεις σε όσους είχαν πλοίο πριν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και το έχασαν στη διάρκεια αυτού.
Ο Σταύρος Νταϊφάς αγόρασε ένα από αυτά τα πλοία («μισοκατεστραμμένο, μισοβυθισμένο», έλεγε ο ίδιος) και με πολύ κόπο και προσωπικά έξοδα κατάφερε να το «αναστήσει». Εγκατέλειψε τη Σχολή Εμποροπλοιάρχων και άρχισε να ασχολείται αποκλειστικά με τα πλοία.
Τον Οκτώβριο του 1949 έδωσε ότι είχε μαζέψει (14.000 λίρες) και αγόρασε το πρώτο φορτηγό πλοίο του. Το ονόμασε «Κόνιτσα» και έτσι ξεκίνησε το χτίσιμο του στόλου του.
Το 1960 είχε ήδη σημαντική παρουσία στη Μεσόγειο και την επόμενη δεκαετία επεκτάθηκε στα ποντοπόρα. Στα μέσα της δεκαετίας του 1970 είχε, πλέον, δημιουργήσει την εταιρεία Daifas Stavros Marine Enterprise S.A. και είχε δημιουργήσει έναν στόλο αποτελούμενο από 12 πλοία, συνολικής μεταφορικής δυνατότητας 117.000 τόνων!
«Πρέπει να έχεις φιλοδοξίες στη ζωή, να έχεις τα κότσια να δουλέψεις σκληρά. Θυμάμαι ότι μια φορά δούλεψα 72 ώρες χωρίς να κοιμηθώ, παρακολουθώντας τις εργασίες σε τρία βαπόρια μαζί και ήρθε η μικρή μου κόρη. Ήμουν με τη φόρμα μαύρος από τη μουτζούρα και δε με γνώρισε.
» Όταν έρχεται ο άνθρωπος στη ζωή, δεν έρχεται μόνο για να φάει, να πιει, να περάσει όμορφα και μετά να φύγει. Έρχεται και για να δημιουργήσει, να αφήσει ένα πετραδάκι για την πρόοδο και την ευημερία της πατρίδας του», έλεγε ο ίδιος.
Από το 1975 έγινε μέλος του ΔΣ της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών στην οποία στη συνέχεια (από το 1982 μέχρι και το 1991) διετέλεσε και πρόεδρός της.
Ο Σταύρος Νταϊφάς ήταν «και του σαλονιού και του λιμανιού». Σκληρός άνθρωπος, ανελέητος διαπραγματευτής, δε σήκωνε μύγα στο σπαθί του και κυρίως δεν ανεχόταν... «τσαμπουκάδες». Μιλούσε με την ίδια άνεση τόσο με τους εργάτες στα πλοία του, όσο και με τους πολιτικούς.
Έχει μείνει χαρακτηριστική, άλλωστε, η «κόντρα» που είχε με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή όταν ο τότε πρωθυπουργός ήθελε να επιβάλει τον φόρο κληρονομιάς και στους εφοπλιστές. Ο Νταϊφάς του είπε πως τα παιδιά των εφοπλιστών δε θα δεχθούν...συνεταίρους στις επιχειρήσεις των γονιών τους και πως το πιθανότερο είναι να πάρουν τα καράβια και να τους βάλουν ξένες σημαίες και φυσικά ξένους εργάτες.
Λέγεται πως ήταν τέτοια η επιχειρηματολογία που χρησιμοποίησε ο Νταϊφάς που ο Καραμανλής γύρισε και είπε στον τότε υπουργό Ναυτιλίας, Παναγή Τσαλδάρη: «Ρε, Παναγή, σάμπως να ’χει δίκαιο τούτος»!
Μέσα σε όλα αυτά, ωστόσο, ο Σταύρος Νταϊφάς ήταν και... «άρρωστος» με τον Ολυμπιακό. Ήταν η μεγάλη του αγάπη. Έλεγε πως «όλοι είστε νάνοι μπροστά στον Ολυμπιακό», πως «ο Ολυμπιακός δεν είναι επιχείρηση αλλά Ιδέα» και πως «είναι ευκολότερο να κυβερνάς 100 καράβια παρά τον Ολυμπιακό»!
Οι δύο αστικοί - ερυθρόλευκοι - μύθοι
Το 1979 όταν το ποδόσφαιρο έπρεπε να περάσει από την εποχή του ερασιτεχνισμού σε εκείνη του επαγγελματισμού ο Σταύρος Νταϊφάς ήθελε να είναι ο πρώτος πρόεδρος της ΠΑΕ Ολυμπιακός. Είχε κάνει τις επαφές του με τους ανθρώπους του ερασιτέχνη Ολυμπιακού, είχε φτιάξει τις απαραίτητες οικονομοτεχνικές μελέτες, είχε βρει και τους ανθρώπους που θα σταθούν στο πλάι του σε αυτό το δύσκολο εγχείρημα. Ένας από αυτούς ήταν ο Μιλτιάδης Μαρινάκης, ο πατέρας του σημερινού προέδρου του Ολυμπιακού, Βαγγέλη Μαρινάκη.
Το μόνο που δεν είχε ο Νταϊφάς ήταν όλα αυτά τα χρήματα που απαιτούνταν για να μετατραπεί ένας ερασιτεχνικός ποδοσφαιρικός σύλλογος σε μία Ποδοσφαιρική Ανώνυμη Εταιρεία. Τα λεφτά που θα έβαζε ο ίδιος σε αυτή την επένδυση προφανώς και ήταν πολλά, δεν ήταν, όμως, αρκετά.
Πέρα απ' όλα τα άλλα, ο Σταύρος Νταϊφάς ήταν και ευρηματικός. Αυτό το στοιχείο του χαρακτήρα του το έδειξε σε μία συνεδρίαση της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών στην Ακτή Μιαούλη.
Ο Νταϊφάς ήταν αποφασισμένος να τα παίξει όλα για όλα προκειμένου να πείσει τους εφοπλιστές του Πειραιά να επενδύσουν και αυτή στο όραμά του για τον Ολυμπιακό. Έτσι με τις εξελίξεις να τρέχουν, ο Νταϊφάς μπήκε στη συνεδρίαση και τόνισε πως υπάρχει πρόβλημα.
Σύμφωνα με αυτόν τον αστικό – ερυθρόλευκο – μύθο, τους είπε πως επειδή ως αντιπρόεδρος της Ένωσης έπρεπε να έρχεται σε επαφή με τους ναυτικούς έμαθε πως οι... κομμουνιστές θέλουν να αγοράσουν τον Ολυμπιακό προκειμένου να ελέγξουν τον Πειραιά και τους εργάτες!
Οι εφοπλιστές θορυβήθηκαν και αποφάσισαν να συνδράμουν οικονομικά προκειμένου να αγοράσουν εκείνοι τον Ολυμπιακό και να τον οδηγήσουν στην εποχή του επαγγελματικού ποδοσφαίρου.
Κάπως έτσι ο Ολυμπιακός πέρασε στα χέρια του Νταϊφά ο οποίος ήταν ο πρώτος πρόεδρος της ερυθρόλευκης ΠΑΕ. Ταμίας ήταν ο εφοπλιστής Νίκος Ευθυμίου που ήταν και ταμίας στην Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών. Μέλη της διοίκησης έγιναν οι επίσης εφοπλιστές Αντώνης Χανδρής, Γιώργος Π. Λιβανός, Μένης Καραγιώργης, Λουκάς Χατζηϊωάννου, Στάθης Γουρδομιχάλης, Νίκος Νομικός, Δημήτρης Νομικός και φυσικά ο Μιλτιάδης Μαρινάκης.
«Όταν αγόρασα τον Ολυμπιακό το 1979, έβαλα 110 εκατομμύρια, δηλαδή 3,5 εκατομμύρια δολάρια. Ήταν διαλυμένος, όταν λέω διαλυμένος, κυριολεκτώ. Όταν αναλάβαμε είχε να πάρει έξι χρόνια το πρωτάθλημα. Τον πήρα, τον έφτιαξα, πήραμε το πρωτάθλημα, πρώτο, δεύτερο, τρίτο, τέταρτο. Δώσαμε λεφτά, πολλά λεφτά, πήρα ποδοσφαιριστές. Μία φορά είμαστε στο Ολυμπιακό Στάδιο και παίζαμε με τον Απόλλωνα Αθηνών και κερδίζαμε 1-0, αλλά η ομάδα δεν έπαιζε καλά και όλος ο κόσμος από τις κερκίδες με βρίζανε. Και τότε είπα ''τέρμα και τελείωσε. Θα τον δώσω'' και τον έδωσα δωρεάν στον Κοσκωτά», είχε περιγράψει ο ίδιος ο Νταϊφάς.
Ο δεύτερος αστικός – ερυθρόλευκος – μύθος έχει να κάνει με την περιβόητη παρτίδα τάβλι που έπαιξε με τον φίλο του Γιώργο Βαρδινογιάννη.
Λέγεται, λοιπόν, πως όταν ο Νταϊφάς αποφάσισε να ασχοληθεί με το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, το συζήτησε με τον πολύ καλό του φίλο, τον Γιώργο Βαρδινογιάννη. Οι δυο τους συνήθιζαν να βρίσκονται στη Ναυτιλιακή Λέσχη Πειραιά και να παίζουν τάβλι, συζητώντας παράλληλα διάφορα θέματα.
Στη διάρκεια μίας παρτίδας ο Σταύρος Νταϊφάς αποκάλυψε στον Γιώργο Βαρδινογιάννη τα σχέδιά του. Ο αστικός μύθος λέει πως και ο Βαρδινογιάννης είχε ακριβώς το ίδιο πλάνο και έτσι αποφάσισαν να παίξουν σε μία παρτίδα τάβλι το ποιος θα κάνει την κίνηση για την αγορά του Ολυμπιακού.
Ο Νταϊφάς κέρδισε και έτσι ο Βαρδινογιάννης μπήκε δυναμικά στην αγορά του Παναθηναϊκού, κερδίζοντας στο νήμα τους αδερφούς Γιαννακόπουλου που ήταν έτοιμοι να αγοράσουν εκείνοι το «τριφύλλι».
Μία άλλη εκδοχή της ίδιας ιστορίας λέει, πάντως, πως ο Γιώργος Βαρδινογιάννης είχε αποφασίσει να αγοράσει τον Παναθηναϊκό και απλά σε εκείνη την παρτίδα τάβλι είχε καταφέρει να πείσει τον Νταϊφά να κάνει αντίστοιχη κίνηση για τον Ολυμπιακό!
Ότι και να έγινε η ιστορία έγραψε πως οι δύο αυτοί επιχειρηματίες καθόρισαν τα πρώτα επαγγελματικά χρόνια των «αιωνίων αντιπάλων».
Ο Ολυμπιακός κυριάρχησε τα πρώτα χρόνια με τον Νταϊφά στο τιμόνι της ομάδας, μετά ήρθαν τα δύσκολα πέτρινα χρόνια με τις διοικήσεις Κοσκωτά και Σαλιαρέλη που έφεραν τους ερυθρόλευκους στο χείλος της καταστροφής.
Ο Σταύρος Νταϊφάς βγήκε μπροστά και σε εκείνη τη δύσκολη περίοδο. Έγινε ξανά πρόεδρος της ομάδας, με αντιπρόεδρο τον Σωκράτη Κόκκαλη, στον οποίο και «παρέδωσε» τον Ολυμπιακό για να χτιστεί η μεγάλη ερυθρόλευκη αυτοκρατορία των επτά συνεχόμενων πρωταθλημάτων.
Ακόμα και όταν μεγάλωσε, πάντως, ο Νταϊφάς δεν έπαψε να ασχολείται με τη μεγάλη του αγάπη. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως εκείνος ήταν που μεσολάβησε ώστε οι κυπελλούχοι Ευρώπης του 2024 να περάσουν από τα χέρια του Κόκκαλη σε εκείνα του Βαγγέλη Μαρινάκη.
Ο Σταύρος Νταϊφάς πέθανε, μία ημέρα σαν σήμερα, στις 24 Μαρτίου του 2014 και οδηγήθηκε στην τελευταία του κατοικία με το φέρετρό του να είναι σκεπασμένο με την ερυθρόλευκη σημαία.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
