«Συνίσταται εν Πειραιεί υπό τον τίτλον ''Ολυµπιακός Σύνδεσµος Φιλάθλων Πειραιώς'' Σωµατείον, ούτινος σκοπός είναι η ανάπτυξις της σωµατικής αγωγής παράτη νεολαία και η κατά πάντα φίλαθλον τρόπον εξύψωσις αυτής».
Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα. Μία ημέρα σαν σήμερα. Στις 10 Μαρτίου του 1925. Σε μία ταβέρνα στον Πειραιά. Στην ταβέρνα του Μοίρα. Όσοι είχαν μαζευτεί εκεί «γέννησαν» κάτι μεγάλο. Κάτι σπουδαίο.
Που κάνει τις καρδιές να χτυπούν λίγο πιο γρήγορα, τα χέρια να ιδρώνουν και τα μάτια να γεμίζουν δάκρυα. Σε χαρές και σε λύπες.
Διαβάστε ακόμη: QUIZ 100 χρόνια Ολυμπιακός: Θυμάσαι τους ευρωπαϊκούς τίτλους της ομάδας;
Του έδωσαν όνομα: Ολυμπιακός. Του έδωσαν και χρώματα. Κόκκινο και λευκό. Κόκκινο για να συμβολίζει το πάθος για τη νίκη. Λευκό για να συμβολίζει την αγνότητα και την ευγενή άμιλλα. Έτσι δημιουργήθηκε η ερυθρόλευκη, η ριγωτή.
Του «χάρισαν» και ένα έμβλημα. Το σήμα στην καρδιά. Έναν δαφνοστεφανωμένο έφηβο. Έναν νικητή. Έναν έφηβο που σήμερα γίνεται 100 ετών.
Αργότερα του τραγούδησαν και έναν ύμνο που αποδείχθηκε προφητικός. «Φευγατ' από μπρος, φευγάτε από μπρος. Στο γήπεδο μπαίνει ο Ολυμπιακός. Φτερά στα πόδια, καρδιά μεσ' στα στήθια πού δωσαν θριάμβους, σαν παραμύθια»!
«Στην ταβέρνα του Μοίρα, ήπιαν κόκκινο κρασί»
Η συνάντηση που οδήγησε στη γέννηση του Ολυμπιακού έγινε στην ταβέρνα του Μοίρα που βρισκόταν στην οδό Ναυάρχου Μπήττυ (τη σημερινή συμβολή των οδών Καραολή και Δημητρίου και Καραΐσκου 89).
Ο Ολυμπιακός γεννήθηκε από τη συγχώνευση δύο σωματείων, του Α.Π.Σ. Πειραιώς και του Ο.Φ. Πειραιώς. Ανάδοχος ήταν ο Νότης Καμπέρος (ο αδερφός του Δημήτρη Καμπέρου του θρυλικού πιλότου που έμεινε στην ιστορία ως «τρελοκαμπέρος»), που θέλησε να υποδηλώσει με τον τίτλο του νέου Συλλόγου, δύναμη, αθλητική ισχύ, ήθος, ευγενή άμιλλα, και φυσικά, όπως υποδηλώνει και το όνομα, το Ολυμπιακό Ιδεώδες.
Τα 33 ιδρυτικά μέλη του Ολυμπιακού ήταν οι Γιάννης Ανδριανόπουλος, Γιώργος Ανδριανόπουλος, Ντίνος Ανδριανόπουλος, Βασίλης Ανδριανόπουλος, Μιχάλης Μανούσκος, Νότης Καμπέρος , Κώστας Κλειδουχάκης, Δημήτρης Ανδρόνικος, Νίκος Ανδρόνικος, Δημήτρης Αυδής, Νίκος Βλάσσης, Στέφανος Εμμανουήλ, Νίκος Ζαχαρίας, Θανάσης Καλλίτσης, Νίκος Καλούδης, Ντίνος Καλούδης, Όθων Κόκκινος, Τριαντάφυλλος Κρέμος, Παναγιώτης Κωστάλας, Παναγιώτης Λαγουμιτζής, Ανδρέας Λουκάκης, Σπύρος Λουκάκης, Γιάννης Λουλουδάκης, Βαγγέλης Μαγκόπουλος, Σταύρος Μαραγκουδάκης, Γρηγόρης Ντούφας, Θόδωρος Ορλώφ, Φώτης Πρωτοψάλτης, Γιάννης Συμιγδαλάς, Νίκος Συμιγδαλάς, Χρήστος Τζουμερικιώτης, Βρασίδας Τρουποσκιάδης και Σπύρος Ψαλλιδάς.
Ο πρώτος αγώνας του Ολυμπιακού διεξήχθη στις 30 Απριλίου του 1925. Αντίπαλος των ερυθρόλευκων ήταν η ομάδα του γαλλικού πολεμικού πλοίου Ζαν Ντ’ Αρκ και το τελικό σκορ ήταν 6-0 υπέρ του Ολυμπιακού. Ο αγώνας έγινε στο Ποδηλατοδρόμιο, εκεί όπου μετέπειτα χτίστηκε το σπίτι, το κάστρο, των ερυθρόλευκων, το «Γ. Καραϊσκάκης».
Το νερό μπήκε στο αυλάκι και γρήγορα έγινε χείμαρρος. Δίπλα στον Ολυμπιακό συσπειρώθηκε η εργατική τάξη του Πειραιά και οι μικρασιάτες πρόσφυγες. Ήταν το αποκούμπι τους στις δυσκολίες της ζωής.
Νικούσε ο Ολυμπιακός, πέταγαν στα ουράνια εκείνοι. Έχανε ο Ολυμπιακός, βυθιζόντουσαν στη θλίψη εκείνοι. Έτσι δημιουργήθηκαν οι «Γαύροι». Με την αρχαία έννοια. Ο υπερήφανος, ο ασυγκράτητος, ο ανδρείος, ο αγέρωχος.
Ολυμπιακός βέβαια δεν είναι μόνο το ποδόσφαιρο. Είναι και το μπάσκετ αλλά και ο ερασιτέχνης. Το πόλο, το βόλεϊ, το χάντμπολ και όλα τα υπόλοιπα αθλήματα. Με εγχώριους και ευρωπαϊκούς τίτλους. Όλα τα τμήματα, σαν μία μεγάλη ερυθρόλευκη οικογένεια, γιγαντώνουν τον Ολυμπιακό και τον έχουν κάνει έναν από τους μεγαλύτερους πολυαθλητικούς συλλόγους στον πλανήτη. Λίγες ομάδες παγκοσμίως μπορούν να υπερηφανευτούν για επιτυχίες όπως αυτές που σημειώνει σε όλα τα αθλήματα (όχι μόνο σε ένα ή/και δύο) ο Ολυμπιακός.
Αυτοί που γιγάντωσαν τον θρύλο του Ολυμπιακού
Εμπνευστές, συνιδρυτές, χρηματοδότες, παίκτες, προπονητές, πρόεδροι. Ο Ολυμπιακός στην αρχή της 100χρονης, πλέον, ιστορίας του ήταν μια σχεδόν... οικογενειακή υπόθεση. Οι αδερφοί Ανδριανόπουλοι συνέδεσαν το όνομά τους με τη «γέννηση» και το γιγάντωμα του Ολυμπιακού. Είναι οι άνθρωποι που έδωσαν τα πάντα για την ομάδα του Πειραιά. Έγιναν σάρκα από τη σάρκα της. Τη δόξασαν και τους δόξασε.
Στις 20 Φεβρουαρίου 1927 (δυο χρόνια δηλαδή μετά την ίδρυση της Ομάδας) παίζει ένα φιλικό αγώνα απέναντι στον Φαληρικό Σύνδεσμο και ο τότε 16χρονος Λεωνίδας Ανδριανόπουλος (γνωστός και ως «στραβοσουγιάς») σκοράρει και ο Ολυμπιακός κερδίζει με 6-2.
Είναι ένα γεγονός που θεωρητικά δε θα ήταν άξιο ιστορικής αναφοράς. Μόνο που πριν από τον Λεωνίδα είχαν σκοράρει δυο γκολ ο Κώστας Ανδριανόπουλος (γνωστός και ως «μπουλούκος»), δυο γκολ ο Βασίλης Ανδριανόπουλος (γνωστός και ως «Κελεμές») και ένα γκολ ο Γιώργος Ανδριανόπουλος (γνωστός και ως «Ποδάρας»). Έτσι γράφτηκε ιστορία. Τέσσερα αδέρφια έπαιξαν στην ίδια εντεκάδα και πέτυχαν και τα έξι γκολ που σημείωσε η ομάδα τους!
Προπολεμικά ο Ολυμπιακός είχε στις τάξεις του δύο ήρωες. Πραγματικούς ήρωες. Τον Νίκο Γόδα και τον Μιχάλη Αναματερό. Ποδοσφαιριστές της ομάδας και οι δύο, σε χρόνια δίσεκτα, έβγαλαν τα ποδοσφαιρικά παπούτσια και έβαλαν τις στρατιωτικές αρβύλες. Αμφότεροι αντάρτες του ΕΛΑΣ.
Ο Γόδας εκτελέστηκε στην Κέρκυρα από το εμφυλιακό κράτος. «Να μου ρίξετε και να με δολοφονήσετε με τη φανέλα του Ολυμπιακού και να μην μου δέσετε τα μάτια, για να βλέπω τα χρώματα της ομάδας μου πριν τη χαριστική βολή»! Αυτά ήταν και τα τελευταία του λόγια. Ο Αναματερός σκοτώθηκε στα ματωμένα Δεκεμβριανά, σε μάχη στα Εξάρχεια.
Αλλά δεν ήταν μόνο αυτοί που γιγάντωσαν τον Ολυμπιακό. Ήταν η αρμάδα που έκανε το ιστορικό σερί των έξι πρωταθλημάτων από το 1954 έως το 1959. Η ομάδα που έκανε τον Ολυμπιακό... Θρύλο.
Ήταν η ομάδα που προκάλεσε παγκόσμιο ενδιαφέρον όταν νίκησε τη βραζιλιάνικη Σάντος. Την ομάδα του «βασιλιά» Πελέ. Που δεν έχανε πουθενά και από κανέναν. Και όμως. Ο Ολυμπιακός την κέρδισε με 2-1. «Και ακόμα σε θυμούνται οι Σάντος και ο Πελέ...»!
Ήταν του Μπούκοβι η ομαδάρα που σάρωσε τα πάντα στο πέρασμά της για μία διετία αλλά μετά «έπεσε» πάνω στη χούντα. Ο σπουδαίος δάσκαλος του ποδοσφαίρου Μάρτον Μπούκοβι ήταν δηλωμένος κομμουνιστής και το καθεστώς έκανε ότι μπορούσε για να τον διώξει. Οι Ολυμπιακοί τον λάτρευαν. Θρήνησαν όταν έφυγε. Ο Μαγυάρος προπονητής έφυγε από την Ελλάδα στις 23 Δεκεμβρίου. Νύχτα. Τη «Νύχτα που έφυγε ο Μπούκοβι», την περιέγραψε ο Διονύσης Χαριτόπουλος:
«Ήτανε όλοι εκεί. Οι αγαπημένοι από τα παλιά. Από την Αγία Σοφία και τα Μανιάτικα, τον Άγιο Δημήτρη, τα Ταμπούρια και την Υπαπαντή. Αδειάσανε τα καφενεία και τα σφαιριστήρια.
Την άλλη μέρα έγραψε και το ''Φως'' τι έγινε εκεί: Πώς είχε σταματήσει η συγκοινωνία κάτω απ’ το ξενοδοχείο της Καστέλλας, πως ανεμίζανε ασπροκόκκινες σημαίες και κασκόλ, ανάβανε στριμμένες εφημερίδες και κεριά κι οι πιο μικροί, με δάκρυα στα μάτια, φωνάζανε:
– Πατέρα! Μη φεύγεις!
Πώς, όταν βγήκε ο Μπούκοβι στο μπαλκόνι του ξενοδοχείου να τους ησυχάσει με τον Λάντος δίπλα του, δάκρυσε κι αυτός και έκανε και τους μεγάλους να χτυπιούνται:
– Πατέρα! Μη φεύγεις, Πατέρα μη! Μη φεύγεις!
Έγραψε για τις φωτιές που ανάψανε μετά τους τσαμπουκάδες που γίνανε, το ξύλο που έπεσε στους γύρω δρόμους, τις σπασμένες τζαμαρίες, το διαλυμένο καφενείο. Έγραψε μερικά το “Φως”… Αλλά τι να καταλάβουνε αυτοί που γράφουνε!».
Μετά την πτώση της χούντας ήρθε εκείνη η τρομερή φουρνιά παιχτών που σάρωνε μέσα στα γήπεδα. Για ποιόν να πρωτομιλήσει κανείς; Πολυχρονίου Συνετόπουλος, Δεληκάρης, Καραβίτης, Υβ Τριαντάφυλλος, Λοσάντα, Γκλέζος, Βιέρα, Αργυρούδης, Περσίδης, Ζαντέρογλου, Δαβουρλής, Γκαϊτατζής, Κελεσίδης, Σιδέρης και βέβαια ο θρυλικός... «έμπαινε Γιουτσο»!
Αλλά και στα πρώτα χρόνια του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Στη χρυσή τετραετία του Σταύρου Νταϊφά όπου οι οπαδοί του Ολυμπιακού λάτρεψαν όσους φόρεσαν την ερυθρόλευκη ριγωτή. Αρβανίτης, Γαλάκος, Μίχος, Νοβοσέλατς, Λεμονής, Αναστόπουλος, Μητρόπουλος, Περσίας, Κουσουλάκης, Κοκολάκης, Βαμβακούλας.
Ήταν τότε που η οικογένεια του Ολυμπιακού βυθίστηκε στο πένθος. Τότε, στις 8/2/81, που στη Θύρα 7 του σταδίου Καραϊσκάκη έστησε καρτέρι ο θάνατος. Που 21 παιδιά έχασαν τη ζωή τους. Που έγιναν αιώνιο σύνθημα. Αιώνια κραυγή: «Αδέρφια ζείτε, εσείς μας οδηγείτε»!
Και μετά τα «πέτρινα χρόνια» ήρθαν οι δύο αυτοκρατορίες. Η πρώτη επί Σωκράτη Κόκκαλη και η δεύτερη επί Βαγγέλη Μαρινάκη. Οι δύο πιο χρυσές από τις χρυσές εποχές που έζησε ο θρύλος του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Αμέτρητα αστέρια φόρεσαν τη φανέλα της ομάδας. Τζόρτζεβιτς, Γιαννακόπουλος, Ελευθερόπουλος, Γεωργάτος, Αλεξανδρής, Ανατολάκης, Μαυρογενίδης, Γκόγκιτς, Νινιάδης, Αμανατίδης, Στολτίδης, Τουρέ, Νικοπολίδης, Γκαλέτι, Κοβάσεβιτς, Ντουντού, Τοροσίδης, Πάντος, Μήτρογλου, Πάντελιτς, Τζιμπούρ, Μανιάτης, Φουστέρ, Καστίγιο, Μέλμπεργκ, Μιραλάς, Μανωλάς, Φορτούνης, Ποντένσε, Ελ Αραμπί, Μασούρας και πάρα πολλοί άλλοι ακόμα. Αλλά και οι παγκόσμιοι Τσόρι Ντομίνγκεζ, Ιμπαγάσα, Καρεμπέ και Ριβάλντο. Μα πάνω απ' όλους ο μάγος Τζιοβάνι.
Έτσι γεννήθηκε το σύνθημα «στιγμές της δόξας Σου, χαρές δικές μας». Ο Ολυμπιακός έφτασε τα 47 πρωταθλήματα. Περισσότερα από όλες τις υπόλοιπες ομάδες της χώρας μαζί. Έραψε τέσσερα αστέρια στη φανέλα.
Η απόλυτη κορυφή (μέχρι την επόμενη), ωστόσο, ήρθε πέρυσι. Στις 29 Μάη του 2024. Τότε που μπήκε το πέμπτο αστέρι πάνω από τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο. Το πρώτο ευρωπαϊκό ελληνικής ομάδας σε συλλογικό επίπεδο (δεύτερο αν υπολογίσουμε και τα «πιτσιρίκια» του Ολυμπιακού που στέφθηκαν πρωταθλητές Ευρώπης).
Η κατάκτηση του Europa Conference League στον τελικό της Νέας Φιλαδέλφειας απέναντι στη Φιορεντίνα. Με εκείνη την κεφαλιά του Ελ Κααμπί. «Πώς το 'βαλε το κεφάλι του εκεί πέρα; Μέσα στη φωτιά»! Στο 115:16 της παράτασης. Εκεί που οι καρδιές σταμάτησαν για λίγο να χτυπάνε. Εκεί που γράφτηκε ένα θρίαμβος σαν παραμύθι.
Και η ιστορία συνεχίζεται. Και είναι ερυθρόλευκη...
Διαβάστε ακόμη
Το γράμμα που έστειλα στα 11 μου στον Ολυμπιακό για να τους βρω αντικαταστάτη του Τζόλε
Τρεις γενιές φιλάθλων του Ολυμπιακού μιλούν για τη μεγάλη τους αγάπη
100 χρόνια Ολυμπιακός: Τα κορίτσια της ερυθρόλευκης κερκίδας
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
