Μια κλοπή ενός πίνακα ζωγραφικής του Πάμπλο Πικάσο, η επιστροφή του πίνακα ζωγραφικής, η ασεβής συμπεριφορά σε ένα εμβληματικό πίνακα ζωγραφικής κι όλα αυτά μαζί κατέβασαν τον θρυλικό ισπανό καλλιτέχνη από τους ουρανούς και τον έσυραν στα πόδια των ανθρώπων...
Διαβάστε επίσης: Εθνική Πινακοθήκη: Την Πέμπτη η απολογία του 49χρονου - Τι λέει ο δικηγόρος του για τη ληστεία των πινάκων Μοντριάν, Πικάσο
«Στις 8 Απριλίου του 1973 πέθανε ο Πάμπλο Ντιέγκο Φρανθίσκο ντε Πάουλα Χουάν Νεπομουνέθο Μαρία ντε λος Ρεμέδιος Θιπριάνο ντε λα Σαντίσιμα Τρινιδάδ Ρουίς ι Πικάσο, περισσότερο γνωστός ως Πάμπλο Πικάσο. Είχε γεννηθεί το 1881. Του άρεσε και συνέχισε να γεννιέται»…
Και δεν πέθανε ποτέ… Πεθαίνουν άλλωστε οι θρύλοι; Μόνο που χάνουν την υλική τους υπόσταση· αδειάζει η σάρκα από την ενέργεια και το πνεύμα τους γίνεται στάχτη ηφαιστειακή που ταξιδεύει ασταμάτητα στο νου των ανθρώπων που μένουν πίσω.
Με ελαττώματα και πάθη
Αυτός ήταν ο Πικάσο: Ένας θεός, έκπτωτος από εκείνους του 12θεου με τα ελαττώματά τους, με τα ανθρώπινα πάθη τους, με τις μικρότητες, τις πονηριές και τις αδυναμίες που λερώνουν ένα ανθρώπινο μυαλό, αλλά με τη θεία εκείνη χάρη που το εξαγνίζουν και το αγιοποιούν!
O Πικάσο γεννήθηκε εξαιρετικά αδύναμος. Τόσο αδύναμος και μικρούλης που η νοσοκόμα πίστεψε ότι ήδη είχε πεθάνει· τον άφησε πάνω σ’ ένα τραπέζι και πήγε στη μητέρα του. Ένας θείος του άκουσε το πνιχτό του κλάμα και τον έσωσε. Ο κόσμος του χρωστάει ευγνωμοσύνη!
Ο Πικάσο ήταν ο μεγαλύτερος ζωγράφος του 20ου αιώνα, - τον είπαν Ντα Βίντσι, αλλά ήταν κάτι περισσότερο - παραγωγικός, πρωτοποριακός. Δεν έψαχνε, μόνο έβρισκε. Του πήρε τέσσερα χρόνια να μάθει να ζωγραφίζει σαν τον Ραφαήλ και μια ολόκληρη ζωή να μάθει να ζωγραφίζει σαν παιδί… Δεν ζωγράφιζε αυτό που έβλεπε, ζωγράφιζε αυτό που σκεφτόταν.
Πριν από τον Πικάσο δεν υπήρξε καλλιτέχνης με ανάλογο εκτόπισμα στον χώρο της τέχνης. Σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του, δημιούργησε περισσότερους από 20.000 πίνακες, σχέδια, γλυπτά, κεραμικά και άλλα αντικείμενα όπως θεατρικά κοστούμια. Ως καινοτόμος καλλιτέχνης είναι αυτός ο υπεύθυνος για τη συνίδρυση ολόκληρου του κινήματος του Κυβισμού μαζί με τον Ζορζ Μπρακ.
Πρώτα είπε «μολύβι»
Η μητέρα του είχε πει κάποτε πως η πρώτη λέξη που είπε ο Pablo ήταν lápiz δηλαδή μολύβι. Κι από 7 χρονών έπιασε το μολύβι στο χέρι και ζωγράφιζε. Τότε ό,τι έβλεπε. Ζωγραφίζοντας ο Πάμπλο έγραφε με το ίδιο μολύβι και ποιήματα· είχε γράψει πάνω από 300 και έλεγε αργότερα ότι περίμενε να γίνει περισσότερο γνωστός για τα ποιήματά του παρά για τη ζωγραφική του…
Η Coco Channel σχεδίασε το ναυτικό T-shirt με τις οριζόντιες μπλε ρίγες εμπνευσμένη από τον Πικάσο: Οι 21 ρίγες αντιστοιχούν στις ισάριθμες νίκες του Ναπολέοντα!
Αμέτρητες αμαρτίες
Ο Πικάσο, όπως όλοι (ή σχεδόν όλοι) οι θεοί του Ολύμπου ήταν αθεράπευτα λάτρης των γυναικών. παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε τέσσερα παιδιά από τρεις γυναίκες. Μετρούσε τις ερωμένες του τα βράδια πριν τον πάρει ο ύπνος και πάντα κάποιες θα ξεχνούσε...
Πολλές τις σεβάστηκε, άλλες τις κακοποίησε, όλες τον λάτρεψαν! Το μοντέλο Laure Germaine Gargallo Pichot, η Madeleine, η Fernande Olivier, η Eva Gouel, η Gabrielle (Gaby) Depeyre Lespinasse, η Pâquerette, η Irène Lagut, η Olga Khoklova, η Sara Wiborg Murphy, η Marie-Thérèse Walter, η Dora Maar (το δικό μας «Γυναικείο Κεφάλι) , η Françoise Gilot, η Jacqueline Roque, η Sylvette David (το κορίτσι με την αλογοουρά)… Θέλετε κι άλλες; Υπάρχουν, καλά κρυμμένες όμως στα υπόγεια του παρελθόντος του καλλιτέχνη.
Τα χρώματα της ζωής του
Οι καλλιτεχνικές περίοδοι της ζωής του είχαν χρώματα ανάλογα με τα βιώματα του: Η γαλάζια περίοδος ήταν η εποχή της φτώχειας, του υποσιτισμού, της πορνείας, των ζητιάνων, των τυφλών, των μοναχικών γυναικών. Η ροζ περίοδος ρίχνει αχτίδες αισιοδοξίας στη ζωή του. Η αφρικανική περίοδος οδηγεί τον καλλιτέχνη στα οράματά του. Κι έρχονται οι «Δεσποινίδες της Αβινιόν» με τις αφρικανικές μάσκες και τα θρυμματισμένα επίπεδα και τότε ο κόσμος καταλαβαίνει ότι εδώ συντελείται κάτι σπουδαίο! Κι ακολουθεί ο Κυβισμός κι ο Νεοκλασικισμός κι ο σουρεαλίσμός και βομβαρδίζει τον κόσμο της τέχνης με τη «Γκερνίκα» του.
Όπως ο Σαίξπηρ και ο Φρόιντ
Όπως ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ στη λογοτεχνία και ο Ζίγκμουντ Φρόιντ στην ψυχολογία, ο αντίκτυπος του Πικάσο στην τέχνη είναι ανυπολόγιστος. Ουδείς έφθασε τόσο ψηλά τον πήχη της φήμης του ουδείς επέδειξε τόσο απίστευτη ευελιξία όσο ο Πάμπλο Πικάσο στην ιστορία της τέχνης. Το ελεύθερο πνεύμα του Πικάσο, το εκκεντρικό του στιλ και η απόλυτη αδιαφορία του για το τι σκέφτονταν οι άλλοι για το έργο και τις δημιουργίες του, τον έκαναν καταλύτη και ταγό για τις επόμενες γενιές καλλιτεχνών. Ακόμη και σήμερα, η ζωή και τα έργα του συνεχίζουν να προκαλούν αμέτρητες επιστημονικές ερμηνείες και να προσελκύουν χιλιάδες οπαδούς σε όλο τον κόσμο.
Το «Γυναικείο κεφάλι» επέστρεψε στον τόπο που το είχε χαρίσει ο Πικάσο, η Πολιτεία κοιμάται πια ήσυχα υπό σκιά… και όλα ξέφυγαν πια από τον αδηφάγο κορονοϊό, που είδε κάποιον άλλον να του κλέβει το «πρωτοσέλιδο».
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
