Στη Φωκίωνος Νέγρη, εκεί στην «αράχνη» που τα κάγκελα μοιάζουν με ιστό, αλλά και στο «τετράγωνο» λίγο πιο πάνω, που μοιάζει με γηπεδάκι, παιδάκια με καταγωγή από την Γκάνα, την Ινδία, τη Γεωργία, την Αλβανία παίζουν ποδόσφαιρο ασταμάτητα. Οι μητέρες τους ξέρουν πού είναι και δεν ανησυχούν. Καλύτερα εκεί παρά με παλιοπαρέες.
Κάποιες, μόλις σχολάσουν από τη δουλειά τους θα περάσουν να τα πάρουν για να πάνε παρέα στο σπίτι. Φαγητό, ύπνος γιατί αύριο πρωί έχει σχολείο. Τα υπόλοιπα, θα φύγουν όλα μαζί. Κοντά μένουν ο ένας με τον άλλον. Σε λίγες ώρες άλλωστε θα ιδωθούν ξανά στο σχολείο.
Η μητέρα του Αντρέα άργησε να κλείσει το κομμωτήριο στην πλατεία Αμερικής οπότε πέρασε να τον μαζέψει. Θα ήταν περασμένες 11:00 το βράδυ. Είχε κόσμο, ίσως είχε περάσει και η Βερόνικα Αντετοκούνμπο, η μάνα του Θανάση, του Γιάννη, του Κώστα, για να φτιάξει τα μαλλιά της. Τα γνώριζε προσωπικά αυτά τα παιδιά.
Ανηφόρισαν για την πλατεία του Αγίου Γεωργίου, προς το σπίτι. Ρίχνει μια λοξή ματιά προς το «Σχολαρχείο». «Λες να έχει θυμώσει;» σκέφτεται με φόβο. Χτες το βράδυ έπαιζαν μπάλα εκεί στην εκκλησία και έφυγε πολλές φορές πάνω στα τραπέζια. Τι τραπέζια; Σε πιάτα πάνω, ακόμη και σε κεφάλια... Δεν τους είπε τίποτα όμως. Τώρα που το σκέφτεται, ποτέ δεν τους έχει πει κάτι. Ούτε μία παρατήρηση. Καλός άνθρωπος!
Διαβάστε ακόμα: Κώστας Αντετοκούνμπο: Στις ΗΠΑ τον έλεγαν Mr. Fantastic - Οι πάγκοι στα πανηγύρια, το «παιχνίδι» που έπαιζαν και η προσέγγιση Μπαρτζώκα
«Το όνομά μου είναι Ανδρέας Τέττε»
Μέχρι να ανοίξει η μητέρα του την πόρτα με τα κλειδιά της, κοιτάζει το κουδούνι που γράφει το όνομά τους: Τέττε. Χαμογελάει... Θυμάται που τα παιδιά στο σχολείο τον φωνάζουν Τεττέι αλλά δεν τον ενοχλεί. Σιγά. Που να ξέρουν πως το «η» στο τέλος δεν προφέρεται.
Κάθονται στο τραπέζι να φάνε όλοι μαζί. Αυτός, ο αδερφός του και οι δύο αδερφές τους. Η μητέρα του σερβίρει στα πιάτα. Είναι από τη Σιέρα Λεόνε και παρά το γεγονός πως είναι Μουσουλμάνα πηγαίνει την Κυριακή στην εκκλησία μαζί τους. Ο πατέρας του ήταν από την Γκάνα και ήταν Χριστιανός. Ήταν! Τον έχασε πριν καν ο Ανδρέας συμπληρώσει το πρώτο έτος της ηλικίας του. Ήταν στα καράβια ναυτικός και είχε ένα τραγικό δυστύχημα. Ένα μεγάλο φορτίο έπεσε πάνω του και τον σκότωσε. Έχει ένα ακόμα παιδάκι με άλλη γυναίκα.
Όταν χάθηκε ο πατέρας του, τα οικονομικά του σπιτιού ήταν πολύ πιο δύσκολα. Ευτυχώς είχαν προλάβει να ανοίξουν το κομμωτήριο ενώ τους βοήθησε κάπως και η πολιτεία. Ήταν τυχεροί αυτοί. Άλλοι δεν είχαν αυτή την «πολυτέλεια».
Το όνειρο του Τέττε να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής
Η μάνα του βέβαια σκοτωνόταν όλη μέρα στη δουλειά. Είναι κάπως καλύτερα τώρα στο κομμωτήριο. Παλιά πήγαινε έως την Κηφισιά και πρόσεχε ηλικιωμένους ανθρώπους. Δουλεύει όλη μέρα όμως... Όταν ξαπλώνει στο κρεβάτι ο Ανδρέας κλείνει τα μάτια και ονειρεύεται. «Όταν γίνω ποδοσφαιριστής και θα έχω χρήματα, η μητέρα μου θα σταματήσει από τη δουλειά και θα μπορεί να ταξιδεύει όπου θέλει χωρίς να σκέφτεται το οικονομικό».
Ονειρεύεται... Λες να παίξει στην Τότεναμ όπως ο Σον που θαυμάζει και να κατακτήσει το Champions League; Σίγουρα να παίξει στην Εθνική ομάδα. Έλληνας είναι. Η Ελλάδα είναι το σπίτι του, η Αθήνα είναι η γειτονιά του. Εδώ μεγάλωσε, εδώ ζει. Και του αρέσει. Την αγαπάει την πόλη.
Την άλλη εβδομάδα θα ξεκινήσει στον Άτλαντα Κυψέλης. Εκεί παίζει ο κολλητός του και τον έψησε. Είναι γιος του Μιχάλη Καβαλιέρη, του προπονητή της ομάδας. Ήταν βοηθός του Τάκη Λεμονή στον Ολυμπιακό. Θα παίζουν στην Αλεπότρυπα, στο γήπεδο ψηλά στο βουνό. Λες να γίνει επαγγελατίας; Λες η ιστορία του να είναι σαν αυτή του Αντετοκούνμπο; Ονειρεύεται...
«Λες να παίξω στον Ολυμπιακό;». Τον συμπαθούσε, αυτή την ομάδα έλεγε πως υποστήριζε χάρη στον Γκαλέτι. Και τον Τζόρτζεβιτς. Και τον Μιραλάς. Εξτρέμ ξεκίνησε να παίζει κι αυτός παρά το γεγονός ότι ήταν ψηλό και δυνατό παιδί. Του άρεσε και ο Λουά Λούα για τις τούμπες που έκανε μετά τα γκολ του.
Βέβαια, μία συμπάθεια είχε και στον ΠΑΟΚ λόγω του Κλάους Αθανασιάδη. Ποτέ μα ποτέ δεν θα μπορούσε να φανταστεί πως θα έπαιζει κάποτε μαζί του στην ίδια κατηγορία. Υποστήριζε όμως και τον Παναθηναϊκό λόγω Σισέ, αλλά μετά του άρεσε και η ΑΕΚ... «Επαγγελματίας θα γίνω» μονολογεί μεταξύ ύπνου και ξύπνου.
Διαβάστε ακόμα: Η άγνωστη τραγωδία που σημάδεψε τον Βιθέντε Ιμπόρα: Οι στάχτες της κόρης του αναπαύονται στο γήπεδο της Λεβάντε
Η τιμωρία στην Κορωνίδα
Το κατάλαβε στα 16 του. Γιατί μέχρι τότε δεν τον είχε πάρει και πολύ στα σοβαρά. Έκανε σαχλαμάρες και πλάκες πολλές μέσα στα αποδυτήρια. Στην Κορωνίδα Γαλατσίου όμως που πήγε μετά τον Άτλαντα δεν τα σήκωναν αυτά. Μετά από κάθε χαζομάρα του τον έβαζαν να τρέχει γύρω γύρω το γήπεδο μέχρι να βάλει μυαλό και να σοβαρευτεί.
Τότε ήταν που συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να δει επαγγελματικά το ποδόσφαιρο, αν ήθελε να κάνει κάτι. Ήταν το αγαπημένο άθλημα του πατέρα του και ήθελε να κάνει πραγματικότητά το όνειρό του για να τον βλέπει και να τον καμαρώνει από ψηλά.
Μετά από τρία χρόνια στην Κορωνίδα ήρθε ο ΠΑΟ Ρουφ. Από τα 17 του κατάφερε να παίξει στο ανδρικό που έπαιζε στην Α' Κατηγορία Ε.Π.Σ. Αθηνών. Σε 49 συμμετοχές, πέτυχε 14 τέρματα. Το καλοκαίρι του 2020, βρέθηκε αντίπαλος με την Κηφισιά, στα πλαίσια φιλικού αγώνα προετοιμασίας. Εκεί ο μεγαλομέτοχος της Κηφισιάς, Χρήστος Πρίτσας, τον είδε εν δράσει και αποφάσισε να τον πάρει στην ομάδα.
Στην Κηφισιά ήταν που ο Αντρέας από εξτρέμ πέρασε σέντερ φορ. Τον έκανε ο Στέφανος Κοτσόλης, ο τεχνικός διευθυντής. Του είχε πει «με τέτοιο ύψος και σωματότυπο δεν είσαι για εξτρέμ, είσαι για φορ». Κάτι σαν τον Λουκάκου. Δύναμη και ταχύτητα. Χρόνο με το χρόνο βελτιώνεται και η τεχνική του.
Το απρόοπτο στην Κηφισιά με τον γιο του προέδρου
Στην Κηφισιά του είχαν πει οι συμπαίκτες του πως παίζει στην ομάδα και ο γιος του προέδρου, ωστόσο δεν γνώριζε ποιος ήταν. Ο Αντρέας είχε πάει με «αέρα», να δείξει ποιος είναι και τι αξίζει. Για πάσα ούτε λόγος. Έπαιρνε την μπάλα και προσπαθούσε να τους περάσει όλους. Μια, δυο, τρεις, του έβαλε χέρι ο γιος του Πρίτσα και τσακωθήκανε.
Γέννημα θρέμμα Κυψελιώτης ο Τέττε δεν μασούσε, δεν φοβόταν τίποτα... Τους έβαλαν να μιλήσουν, να δώσουν τα χέρια και μετά έκαναν ατομικές μαζί. Όχι απλά τα βρήκαν, αλλά έκαναν και παρέα. Πήγαινε στο σπίτι τους για φαγητό, γνωρίστηκαν όλοι μεταξύ τους και σε ένα τραπέζι, ο γιος είπε στον Χρήστο Πρίτσα: «Γιατί δεν τον βαφτίζεις;». Αυτό ήταν...
Δεν άργησε να έρθει και η στιγμή που κλήθηκε να πάρει μία πολύ δύσκολη απόφαση. Για τη ζωή του και την καριέρα του. Αντιπροσωπεία της Βίμποργκ από τη Δανία ήρθε στην Αθήνα για να τον παρακολουθήσει από κοντά. Είχε μόλις μία μέρα για να αποφασίσει αν θα πήγαινε στο εξωτερικό, μακριά από όλους. Ο αδερφός του το είχε κάνει, είχε πάει τη Γαλλία για σπουδές. Αυτός όμως...
Δεν ήθελε να «πουλήσει» την Κηφισιά. Κάνανε αγώνα για την άνοδο. Επίσης, ο Χρήστος Πρίτσας δεν ήταν μόνο ο «νονός» του, αλλά περισσότερο μια πατρική φιγούρα.
Δίπλα του σε ό,τι χρειαστεί. Βοήθησε πάρα πολύ και στο να πάρει την ελληνική ιθαγένεια. Δύσκολη απόφαση, αλλά απάντησε «όχι» στους Δανούς.
Το «μαϊμού» στον Βόλο
Ο Ανδρέας συνειδητοποιεί πως έχει εισέλθει για τα καλά στον χώρο του ποδοσφαίρου. Δύσκολες αποφάσεις που πρέπει να πάρει αλλά και δύσκολες καταστάσεις που θα βιώσει. Είναι άγρια η εξέδρα. Δεν είναι ρομαντικά και αθώα όπως στη Φωκίωνος Νέγρη με τα φιλαράκια του.
«Πέφτει εύκολα αυτή μαϊμού». Πόσο τον πονάει αυτή η λέξη. Δεν ήθελε να το σκαλίζει, να πολυμιλάει γι αυτό, αλλά και τα κανάλια δεν τον άφησαν σε ησυχία. Δεν είχε ονειρευτεί αυτή τη δημοσιότητα. Για ποδόσφαιρο ήθελε να μιλάει, για τα γκολ του, όχι για τον ρατσισμό των γηπέδων.
Δεν το είχε νιώσει ποτέ αυτό ως παιδί. Κανείς στο σχολείο δεν τον είχε αποκαλέσει έτσι. Δεν τον είχε προσβάλει κανένας συμμαθητής του. Κανείς στον δρόμο. Και τώρα παίζει ποδόσφαιρο, αυτό που τόσο πολύ αγαπάει και ακούει να τον αποκαλούν «μαϊμού». Ακούει να φωνάζουν συνεχώς σχόλια για το χρώμα του δέρματός του, όταν παίκτες της αντίπαλης ομάδας που υποστηρίζουν αυτοί οι οπαδοί, έχουν το ίδιο χρώμα με αυτόν. Αυτό ποτέ δεν θα το καταλάβει και σίγουρα...
Όχι, σίγουρα, αυτό δεν το ονειρεύτηκε ποτέ του!
Ακολουθήστε το Reader στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις και τα νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
